پستان‌برداری پیشگیرانه (پرسش‌ و پاسخ‌)

Preventive Mastectomy: Questions And Answers

1. پستان‌برداری پیشگیرانه چیست و از چه نوع روش‌هایی در این نوع جراحی استفاده می‌شود؟

پستان‌برداری پیشگیرانه (پستان‌برداری پروفیلاکتیک یا کاهش‌دهندۀ خطر نیز نامیده می‌شود.) نوعی جراحی است که برای برداشتن یک یا هر دو پستان در تلاش برای پیشگیری یا کاهش خطر سرطان پستان انجام می‌شود.
پستان‌برداری پیشگیرانه به یکی از دو روش اصلی زیر انجام می‌شود: پستان‌برداری کلی و پستان‌برداری زیرجلدی. در پستان‌برداری کلی، پزشک کل پستان و نوک پستان را خارج می‌کند. در پستان‌برداری زیرجلدی، پزشک بافت پستان را برمیدارد ولی نوک پستان را دست نخورده باقی می‌گذارد. پزشکان اغلب پستان‌برداری کلی را توصیه می‌کنند زیرا در آن، نسبت به پستان‌برداری زیرجلدی، مقدار بیش‌تری از بافت برداشته می‌شود. پستان‌برداری کلی محافظت بیش‌تری در برابر ایجاد سرطان در هر نوع بافت پستانی باقیمانده به‌وجود مي‌آورد.

2. چرا یک زن باید به انجام پستان‌برداری پیشگیرانه فکر کند؟

زنانی که در معرض خطر بالای ابتلا به سرطان پستان هستند، ممکن است به پستان‌برداری پیشگیرانه به‌عنوان راهی برای کاهش خطر این بیماری فکر کنند.

بعضی عوامل که امكان ایجاد سرطان پستان را افزایش می‌دهند، شامل این موارد است:

• سرطان پستان قبلی: زنی که در یک پستان، سرطان داشته است، احتمال بیش‌تری برای ایجاد سرطان در پستان دیگرش وجود دارد. گاهی، چنین زنانی برای کاهش احتمال ایجاد سرطان پستان جدید دربارۀ پستان‌برداری پیشگیرانه فکر می‌کنند.
• پیشینۀ خانوادگی سرطان پستان: پستان‌برداری پیشگیرانه ممکن است انتخابی برای زنانی باشد که مادر، خواهر یا دختر آنها سرطان پستان داشته است، به ویژه، اگر سرطان آنها قبل از 50 سالگی تشخیص داده شده باشد. اگر چندین عضو خانواده سرطان تخمدان یا پستان داشته باشند، خطر ایجاد سرطان پستان در آن زن ممکن است بالاتر هم باشد.
• سرطان پستان به علت تغییر ژنی: در زنی که تغییرات یا جهش‌ها در ژن‌های معینی که احتمال سرطان پستان را افزایش می‌دهند، مثبت است، ممکن است به پستان‌برداری پیشگیرانه فکر کند (مثل ژن‌های BRCA-1 یا BRCA-2)
• کارسینوم لوبولار درجا (In Situ): گاهی پستان‌برداری پیشگیرانه برای زنی با کارسینوم لوبولار محدود به نقطۀ بروز در نظر گرفته می‌شود. این وضعیت احتمال ایجاد سرطان در پستان دیگر را افزایش می‌دهد.
• میکروکلسیفیکاسیون‌های نامشخص و منتشر پستان و پستان‌های متراکم: ممکن است، پستان‌برداری پیشگیرانه به‌ندرت برای زنی که میکروکلسیفیکاسیون‌های نامشخص و منتشر پستانی (رسوبات ریز کلسیم در پستان) دارد یا زنی که بافت پستانش خیلی متراکم است، در نظر گرفته شود.

بافت متراکم پستان با افزایش خطر سرطان پستان در ارتباط است و تشخیص اختلال‌های پستان را هم مشکل می‌کند. نمونه‌برداریهای متعدد که برای تشخیص اختلال‌ها در پستانهای متراکم لازم است، موجب ایجاد جای زخم و آزمایشهای پیچیده‌تر بافت پستان، چه با آزمایش‌های فیزیکی و چه با ماموگرافی می‌شوند.

• پرتودرمانی: زنی که پیش از 30 سالگی تحت پرتودرمانی سینه (شامل پستان‌ها هم می‌شود) قرار گرفته باشد، در معرض افزایش خطر ایجاد سرطان پستان در سراسر زندگی خود است. این شامل زنانی می‌شود که لنفوم هوچکین در آنها درمان شده است.

سرطان پستان (با یا بدون پستان‌برداری)، روش‌های جراحی و عوارض پنهانی صحبت کند. زنان با هم متفاوتند، بنابراین، پستان‌برداری پیشگیرانه باید براساس زمینۀ عوامل خطرزای (ریسک فاکتورهای) منحصر به‌فرد هر زن و میزان نگرانی او در نظر گرفته شود.

3. پستان‌برداری پیشگیرانه در پیشگیری یا کاهش خطر سرطان پستان تا چه حد مؤثر است؟

اطلاعات موجود حاكيست كه پستان‌برداری پیشگیرانه احتمالاً موجب کاهش قابل توجه (حدود 90 درصد) احتمال ایجاد سرطان پستان در زنانی با خطر بالا و متوسط می‌شود. گرچه، هیچ‌کس نمی‌تواند مطمئن باشد که این روش یک زن را از سرطان پستان نجات میدهد. سرطان پستان در قفسة سینه پخش شده است و گاهی در زیر بغل و بالای استخوان جناغ و در قسمت پایینی شکم یافت می‌شود. از آنجا که برداشت همة بافت‌هاي پستان برای جراح غیرممکن است، سرطان پستان همچنان می‌تواند در همان مقدار باقیماندۀ جزئی از بافت گسترش یابد.

4. زیان‌های احتمالی پستان‌برداری پیشگیرانه چیست؟

مثل هر جراحی دیگر، مشکلاتی از قبیل خونریزی یا عفونت ممکن است رخ دهد. پستان‌برداری پیشگیرانه برگشت‌ناپذیر است و می‌تواند به علت ایجاد تغییر در شکل بدن و از بین رفتن عملکرد طبیعی پستان، تأثیرات روانی هم بر فرد داشته باشد. زن باید دربارة احساساتش دربارة پستان‌برداری و نیز جایگزین‌های جراحی با درمانگر خود مشورت کند. بعضی زنان برای کمک به تصمیم‌گیری از نظر پزشکی دوم کمک میگیرند.

5. آیا جایگزین‌هایی برای جراحی به منظور جلوگیری یا کاهش خطر سرطان پستان وجود دارد؟

پزشکان همیشه با مؤثرترین راهها برای کنترل مراقبت از زنانی که پیشینۀ خانوادگی محکم و یا سایر عوامل خطرزای (ریسک فاکتورهای) سرطان پستان را دارند، موافق نیستند. بعضی پزشکان ممکن است بررسی خیلی نزدیک (ماموگرام‌های دوره‌ای، معاینه منظم، شامل پژوهش بالینی سرطان که توسط درمانگر انجام می‌شود، و معاینۀ شخصی ماهانۀ پستان) را توصیه کنند که امكان شناسایی سرطان پستان در مرحله ابتدایی را افزایش می‌دهد. بعضی پزشکان ممکن است پستان‌برداری پیشگیرانه را توصیه کنند، در حالی‌که سایرین ممکن است تاموکسیفن یا رالوکسیفن را تجویز کنند. اینها داروهایی هستند که در کاهش احتمال ابتلا به سرطان پستان در زنان دارای خطر بالای بیماری مؤثرند. (اطلاعات بیش‌تر دربارۀ تاموکسیفن و رالوکسیفن در مقاله‌های" تاموکسیفن: پرسش و پاسخ "   و " تاموکسیفن و رالوکسیفن STAR: پرسش و پاسخ " یافت می‌شوند.)

پزشکان ممکن است زنان در معرض خطر بالا را تشویق کنند که مصرف الکل را محدود کنند، رژیم کم‌چربی داشته باشند، در وزرش‌های منظم شرکت کنند و از کاربرد هورمون‌های یائسگی خودداري کنند.

گرچه این توصیه‌ها در مورد روش زندگی معنا دارند و جزئی از راه‌های کلی سلامت در زندگی‌اند، هنوز شواهد قانع‌کننده و مشخصی وجود ندارد که این توصیه‌ها به‌طور خاص خطر ایجاد سرطان پستان را کاهش می‌دهند.

6. بازسازی پستان چیست؟

بازسازی پستان نوعی جراحی پلاستیک است که در آن شکل پستان دوباره ساخته می‌شود. بسیاری از زنانی که تحت جراحی پستان‌برداری پیشگیرانه قرار می‌گیرند، چه در زمان جراحی و چه پس از آن، برای انجام بازسازی پستان هم تصمیم میگیرند.

قبل از انجام بازسازی پستان، جراح پلاستیک به دقت پستان را آزمایش می‌کند و دربارۀ گزینه‌های بازسازی گفت‌وگو می‌کند. در نوعی روش بازسازی، جراح یک ایمپلنت (کاشت  - وسیلۀ بالون مانندی که با سالین یا سیلیکون پر میشود ) را زیر پوست و ماهیچه‌های قفسة سینه وارد می‌کند. در روش دیگر که بازسازی توسط سایر بافت‌ها نامیده می‌شود، پزشک از پوست، چربی و ماهیچه شکم، پشت یا باسن زن برای ایجاد شکل پستان استفاده می‌کند. جراح دربارۀ هر نوع محدودیت در ورزش یا حرکت بازو که ممکن است در نتیجه این عمل ایجاد شود، با مریض صحبت می‌کند.

7. چه نوع مراقبت پیگیرانه بعد از جراحی بازسازی لازم می‌شود؟

زنانی که جراحی بازسازی انجام می‌دهند، برای شناسایی و درمان مشکلاتی از قبیل عفونت، حرکت ایمپلنت (کاشت) یا انقباض (تشکیل پوستۀ فیبری سخت یا بافت جوشگاه اطراف ایمپلنت (کاشت) که به علت واکنش بدن نسبت به ایمپلنت (کاشت) ایجاد شده است) به دقت بررسی می‌شوند.

زنانی که تحت جراحی بازسازی توسط سایر بافت‌ها قرار می‌گیرند، ممکن است بخواهند دربارۀ فیزیوتراپی از جراح خود سؤال کنند. این نوع درمان می‌تواند به آنها کمک کند تا با محدودیت‌های ورزشی و فعالیتی بعد از جراحی سازگار شوند. غربالگری عادی برای سرطان پستان هم جزئی از پیگیری پس از جراحی است زیرا خطر سرطان نمی‌تواند کاملاً حذف شود. وقتی زنان دارای ایمپلنت (کاشت) پستانی ماموگرام انجام می‌دهند، باید دربارۀ آن با تکنسین رادیولوژی صحبت کنند. ممکن است روش‌های خاصی برای بهبود دقت ماموگرام یا پیشگیری از ایمپلنت لازم باشد. اگرچه، زنانی که جراحی بازسازی روی هر دو پستان انجام داده‌اند، باید از پزشک خود سؤال کنند که آیا هنوز ماموگرامی الزامی است یا نه.