اطلاعات کلی در مورد لنفوم هوچکین در دوران کودکی

نکات کلیدی برای این بخش

• لنفوم هوچکین در دوران کودکی بیماری است که در آن سلول‌های بدخیم (سرطان) در سیستم لنفاوی شکل می‌گیرند.
• دو نوع لنفوم هوچکین دوران کودکی وجود دارد.
• سن، جنس و ویروس عفونی اپستاین – بار می‌تواند بر خطر ابتلا به لنفوم هوچکین دوران کودکی تأثیرگذار باشد.
• نشانه‌های احتمالی لنفوم هوچکین دوران کودکی شامل تورم غدد لنفاوی، تب، عرق شبانه و کاهش وزن است.
• تستی که به بررسی سیستم لنفاوی برای شناسایی (پیدا کردن) و تشخیص لنفوم هوچکین در دوران کودکی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

برخی عوامل تأثیرگذار بر پیش‌آگهی (شانس بهبودی) و گزینه‌های درمان.

لنفوم هوچکین در دوران کودکی بیماری است که در آن سلول‌های بدخیم (سرطان) در سیستم لنفاوی شکل می‌گیرند.

لنفوم هوچکین دوران کودکی نوعی سرطان است که در سیستم لنفاوی یعنی بخشی از سیستم ایمنی بدن رشد می‌کند. سیستم لنفاوی از موارد زیر ساخته شده است:

• غدد لنفاوی: بی‌رنگ، مایع آبکی که از طریق سیستم لنفاوی سفر می‌کند و گلبول‌های سفید خون به نام لنفوسیت را حمل می‌کند. لمفوسیت‌ها از بدن در برابر عفونت‌ها و رشد تومور محافظت می‌کنند.
• عروق لنفاوی: شبکه‌ای از لوله‌های نازک است که جمع‌آوری لنف را از نقاط مختلف بدن و بازگشت آن را به جریان خون برعهده دارد.
• گره لنفاوی: سازه‌های کوچک، لوبیا شکل که لنف را فیلتر کرده و سلول‌های سفید خونی را ذخیره می‌کند که برای کمک به مبارزه با عفونت و بیماری هستند. گره‌های لنفاوی در امتداد شبکه عروق لنفاوی یافت شده در سراسر بدن واقع شده است. خوشه‌هایی از گره‌های لنفاوی در زیر بغل، لگن، گردن، شکم و کشاله ران هستند.
• طحال: عضوی است که لنفوسیت‌ها را می‌سازد، خون را فیلتر می‌کند، سلول‌های خون را ذخیره می‌کند، سلول‌های خونی قدیمی را از بین می‌برد. و در سمت چپ شکم نزدیک معده واقع شده است.
• تیموس: عضوی است که در آن لنفوسیت رشد کرده و تکثیر می‌شود. تیموس در قفسه سینه در پشت سینه است.
• لوزه‌ها: دو توده کوچک از بافت لنفاوی در پشت گلو. لوزه‌ها لنفوسیت‌ها را تولید می‌کنند.
• مغز استخوان: بافت نرم، اسفنجی در مرکز استخوان‌های بزرگ است. مغز استخوان به تولید سلول‌های سفید خون، سلول‌های قرمز خون و پلاکت‌ها می‌پردازد.

تشریح سیستم لنفاوی، عروق لنفاوی و ارگان‌های لنفاوی شامل گره‌های لنفاوی، لوزه‌ها، تیموس، طحال و مغز استخوان را نشان می‌دهد. غدد لنفاوی (مایع روشن) و لنفوسیت‌ها از طریق عروق لنفاوی و به گره‌های لنفاوی که در آن لنفوسیت مواد مضر را نابود می‌نماید، سفر می‌کند. لنف از طریق ورید بزرگ نزدیک قلب وارد خون می‌شود.

از آنجا که بافت‌های لنفاوی در سراسر بدن یافت می‌شود، لنفوم هوچکین می‌تواند تقریباً در هر بخشی از بدن شروع شده و تقریباً به هر بافت یا اندام در بدن گسترش خواهد یافت.

لنفوما به دو نوع کلی تقسیم می‌شوند: لنفوم هوچکین و لنفوم غیرهوچکین. این مطالب خلاصه‌ای در مورد درمان لنفوم هوچکین بزرگسالان است.

لنفوم هوچکین می‌تواند در بزرگسالان و کودکان اتفاق افتد، اما درمان برای بزرگسالان ممکن است متفاوت از درمان برای کودکان باشد. لنفوم هوچکین می‌تواند در بیمارانی که سندرم نقص ایمنی اکتسابی (ایدز) رخ می‌دهد؛ این بیماران به درمان خاص نیاز دارند.

دو نوع لنفوم هوچکین دوران کودکی وجود دارد.

دو نوع لنفوم هوچکین دوران کودکی عبارتند از:

• لنفوم هوچکین کلاسیک.
• لنفوم هوچکین با گره لنفوسیت‌های غالب.
• لنفوم هوچکین کلاسیک به چهار زیرگروه براساس اینکه چگونه سلول‌های سرطانی در زیر میکروسکوپ مشاهده شوند، تقسیم می‌شود:
• لنفوم هوچکین کلاسیک با لنفوسیت غنی.
• لنفوم هوچکین گره اسکلروز.
• لنفوم هوچکین مخلوط بافت سلولی.
• لنفوم هوچکین لنفوسیت – خالی شده.

سن، جنس و ویروس عفونت اپستاین - بار می‌تواند بر خطر ابتلا به لنفوم هوچکین دوران کودکی تأثیرگذار باشد.

هر چیزی که باعث افزایش خطر گرفتن بیماری باشد یک عامل خطر نامیده می‌شود. داشتن یک عامل خطر به این معنا نیست که شما را مبتلا به سرطان بکند؛ نداشتن عوامل خطر به این معنا نیست که شما مبتلا به سرطان نمی‌شوید. افرادی که فکر می‌کنند که ممکن است در معرض خطر است باید در این مورد با دکتر خود صحبت کنید. عوامل خطر برای لنفوم هوچکین کودکان شامل موارد زیر است:

• سنین بین 15 و 19. در این سنین، لنفوم هوچکین در دختران کمی بیشتر از پسران است. در کودکان کمتر از 5 سال، بیشتر در پسران نسبت به دختران رایج است.
• آلوده بودن به ویروس اپستین - بار.
• داشتن برادر یا خواهر مبتلا به لنفوم هوچکین.

نشانه‌های احتمالی لنفوم هوچکین دوران کودکی شامل تورم غدد لنفاوی، تب، عرق شبانه و کاهش وزن است.

اینها و سایر علائم ممکن است با لنفوم هوچکین دوران کودکی یا با شرایط دیگر ایجاد شود. اگر هر یک از مشکلات زیر رخ می‌دهد باید با دکتر مشورت شود:

• غدد لنفاوی بدون درد، تورم در گردن، قفسه سینه، زیر بغل، یا کشاله ران.
• تب.
• شب عرقی.
• کاهش وزن بدون هیچ دلیل شناخته شده.
• پوست خارش‌دار.

آزمایشاتی که برای بررسی سیستم لنفاوی مورد استفاده برای شناسایی (پیدا کردن) و تشخیص لنفوم هوچکین در دوران کودکی هستند.

آزمایشات و روش زیر می‌تواند استفاده شود:

• بررسی فیزیکی و تاریخچه: بررسی بدن برای بررسی نشانه‌های عمومی سلامت، از جمله برای چک کردن علائم بیماری، مانند توده یا هر چیز دیگری که به نظر می‌رسد غیرمعمولی باشد. سابقه بیماری‌های گذشته بیمار و درمان نیز گرفته شود.
• بیوپسی گره لنفاوی: حذف تمام یا بخشی از گره‌های لنفاوی. یکی از انواع نمونه‌های بیوپسی زیر ممکن است انجام شود:
• نمونه‌برداری کامل: برداشتن کل گره لنفاوی.
• شکافی در محل نمونه‌برداری: حذف بخشی از گره لنفاوی.
• نمونه‌برداری هسته: برداشتن بافتی از غدد لنفاوی با استفاده از سوزن پهن باز.
• بیوپسی آسپیراسیون سوزن ریز (آسپیراسیون با سوزن ظریف): برداشتن بافتی از غدد لنفاوی با استفاده از یک سوزن نازک.

یک پاتولوژیست در نمایش بافت زیر میکروسکوپ به دنبال سلول‌های سرطانی، به ویژه سلول رید –اشترنبرگ خواهد بود. سلول‌های رید- اشترنبرگ در لنفوم هوچکین کلاسیک وجود دارند.

سلول رید- اشترنبرگ. سلول‌های رید- اشترنبرگ بزرگ هستند، لنفوسیت‌های غیرطبیعی که ممکن است بیش از یک هسته داشته باشد. این سلول‌ها در لنفوم هوچکین یافت شده‌اند.

اشعه ایکس از قفسه سینه: اشعه ایکس از ارگان‌ها و استخوان‌ها در داخل قفسه سینه. اشعه ایکس نوعی از پرتو انرژی است که می‌تواند از بدن عبور کند و بر روی فیلم ظاهر شود، که یک عکس از مناطق در داخل می‌سازد.

سی.تی.اسکن: روشی است که یک سری از تصاویر دقیق از مناطق داخل بدن، گرفته شده از زوایای مختلف را نشان می‌دهد. این تصاویر توسط یک کامپیوتر متصل به دستگاه اشعه ایکس تهیه شده است.

رنگ ممکن است به رگ تزریق شود یا خوراکی باشد و برای کمک به اندام یا بافت است تا با وضوح بیشتری آن را نشان دهد. این روش همچنین به نام توموگرافی کامپیوتری و یا توموگرافی کامپیوتری محوری هم شناخته می‌شود.

شمارش کامل سلول‌های خونی: روشی است که در آن نمونه ای از خون گرفته می‌شود و برای موارد زیر بررسی می‌شود:

• تعداد سلول‌های قرمز خون، سلول‌های سفید خون و پلاکت‌ها.
• میزان هموگلوبین (پروتئین حامل اکسیژن در سلول‌های قرمز خون است).
• بخشی از نمونه خون که از سلول‌های قرمز خون ساخته شده است.

شمارش کامل سلول‌های خونی(CBC). خون با قرار دادن یک سوزن در ورید جمع شده و اجازه می‌دهد جریان خون به داخل لوله وارد شود. نمونه خون و سلول‌های قرمز خون، سلول‌های سفید خون به آزمایشگاه فرستاده می‌شود و پلاکت‌ها محاسبه می‌شود. سی.بی.سی برای تشخیص، آزمایش و نظارت بر بسیاری از شرایط متفاوت استفاده می‌شود.

سرعت رسوب: روشی است که در آن نمونه خون کشیده شده و میزانی که در آن سلول‌های قرمز خون به انتهای لوله آزمایش ته‌نشین می‌شوند را بررسی می‌کنند.

مطالعات شیمی‌خون: روشی است که در آن نمونه خون بررسی می‌شود تا مقادیر معینی از مواد آزاد شده در خون توسط ارگان‌ها و بافت‌های بدن اندازه‌گیری شود. مقدار غیرمعمول (بالاتر یا پایین‌تر از حد نرمال) از ماده می‌تواند نشانه‌ای از بیماری در اندام یا بافتی باشد که آن را می‌سازد.

پت اسکن (اسکن توموگرافی انتشار پوزیترون): روشی برای پیدا کردن سلول‌های تومور بدخیم در بدن است. مقدار کمی رادیواکتیو از گلوکز (قند) به ورید تزریق می‌شود. اسکنر پت در اطراف بدن چرخش دارد و یک عکس که در آن استفاده قند در بدن نشان می‌شود را تهیه می‌کند. سلول‌های بدخیم تومور نشان داده شده در تصویر روشن‌تر است زیرا آنها فعال‌ترند و قند خون را بیش از سلول‌های طبیعی استفاده می‌کنند.

ایمونوفنوتیپ: آزمونی که در آن سلول‌های نمونه‌ای از خون یا مغز استخوان در زیر میکروسکوپ برای پیدا کردن نوع بدخیم (سرطانی) لنفوسیت‌ها که باعث لنفوم شده‌اند، دیده می‌شوند.

برخی عوامل تأثیرگذار در پیش آگهی (شانس بهبودی) و گزینه‌های درمان.

پیش‌آگهی (شانس بهبودی) و انتخاب‌های درمان به موارد زیر بستگی دارد:

• مرحله سرطان
• اندازه تومور و سرعت جمع شده آن پس از درمان اولیه
• علائم بیماری در هنگام تشخیص
• برخی از ویژگی‌های سلول‌های سرطانی
• آیا سرطان تازه تشخیص داده شده، به درمان اولیه پاسخ نمی‌دهد، یا عود (دوباره برگشته) کرده است.

گزینه‌های درمان همچنین بستگی دارد به:

• سن و جنس کودک.
• عوارض جانبی در طولانی مدت

اکثر کودکان و نوجوانان مبتلا به لنفوم هوچکین تازه تشخیص داده شده، قابل درمان هستند.

مراحل لنفوم هوچکین دوران کودکی

نکات کلیدی برای این بخش

• پس از تشخیص لنفوم هوچکین دوران کودکی، آزمایش‌هایی برای پیدا کردن سلول سرطانی در داخل سیستم لنفاوی انجام می‌شود تا بدانند که سلول به سایر نقاط بدن گسترش‌یافته باشد.
• سه راه گسترش سرطان در بدن وجود دارد.
• مراحل لنفوم هوچکین دوران کودکی عبارتند از آ، ب، ای و اس
• مراحل زیر برای لنفوم هوچکین دوران کودکی استفاده می‌شود:
• مرحله اول
• مرحله دوم
• مرحله سوم
• مرحله چهارم

لنفوم هوچکین بدون درمان، کلاسیک به گروه‌های خطر تقسیم می‌شود.

بعد از شیمی‌درمانی اولیه، ممکن است پت اسکن انجام شود.

پس از آنکه لنفوم هوچکین دوران کودکی تشخیص داده شود، آزمایش‌هایی برای پیدا کردن سلول‌های سرطانی در داخل سیستم لنفاوی و یا گسترش آن در سایر نقاط بدن انجام می‌شود.

روندی که برای پیدا کردن سرطان در داخل سیستم لنفاوی و یا انتشار آن به سایر نقاط بدن استفاده می‌شود، مرحله‌بندی می‌نامند. با اطلاعات به‌دست آمده از فرایند مرحله‌بندی، مرحله بیماری تعیین می‌شود.

درمان بسته به مرحله و عوامل دیگر برای پیش‌آگهی مؤثر است. آزمایشات و روش زیر می‌تواند در فرایند مرحله‌بندی استفاده شود:

• ام.آر.آی (تصویربرداری تشدید مغناطیسی): یک روش که با استفاده از آهنربا، امواج رادیویی و کامپیوتر یک سری از تصاویر دقیق از مناطق در داخل بدن فراهم می‌کند. به این روش تصویربرداری هسته‌ای رزونانس مغناطیسی (NMRI) نیز گفته می‌شود. ام.آر.آی از شکم و لگن انجام می‌شود.
• پت‌اسکن (اسکن توموگرافی انتشار پوزیترون): روشی برای پیدا کردن سلول‌های تومور بدخیم در بدن است. مقدار کمی گلوکز (قند) رادیواکتیو را به ورید تزریق می‌کنند. اسکنر پت در اطراف بدن چرخش دارد و یک عکس که در آن استفاده قند در بدن دیده می‌شود، تهیه می‌شود. سلول‌های بدخیم تومور در تصویر را روشن‌تر نشان داده شده است زیرا آنها فعال‌ترند و قند خون را بیش از سلول‌های طبیعی می‌گیرند.
• آسپیراسیون مغز استخوان و بیوپسی: گرفتن مغز استخوان، خون و یک تکه کوچک از استخوان با قرار دادن یک سوزن توخالی در استخوان لگن خاصره یا سینه. پاتولوژیست نمایش مغز استخوان، خون و استخوان را در زیر یکروسکوپ به دنبال سلول‌های غیر طبیعی می‌بیند.
• آسپیراسیون مغز استخوان و بیوپسی. پس از بی‌حسی یک منطقه کوچکی از پوست، یک سوزن جمشیدی (طولانی، سوزن توخالی) به استخوان لگن بیمار وارد می‌شود. نمونه‌هایی از ون، استخوان و مغز استخوان برای بررسی زیر میکروسکوپ برداشته می‌شود.

سه راه گسترش سرطان در بدن وجود دارد.

سه راهی که سرطان در بدن گسترش می‌یابد عبارتند از:

• از طریق بافت. حمله سرطان به سوی بافت طبیعی اطراف آن است.
• از طریق سیستم لنفاوی. سرطان به سیستم لنفاوی و عروق لنفاوی از طریق سفر به جاهای دیگر در بدن حمله می‌کند.
• از طریق خون. سرطان به رگ و مویرگ‌ها حمله کرده و از طریق خون به جاهای دیگر بدن در سفر است.

هنگامی‌که سلول‌های سرطانی شکستند و دور از تومور اولیه (اصلی) بودند و از طریق غدد لنفاوی و یا خون آلوده به جاهای دیگر در بدن سفر می‌کنند، یک تومور (ثانویه) دیگر ممکن است شکل بگیرد. به این فرآیند متاستاز گفته می‌شود. تومور ثانوی (متاستاز) از همان نوع سرطان تومور اولیه می‌باشد. برای مثال، اگر سرطان پستان به استخوان گسترش یابد، سلول‌های سرطانی در استخوان‌ها در واقع سلول‌های سرطانی پستان هستند. یعنی بیماری سرطان سینه متاستاتیک، سرطان استخوان است.

مراحل لنفوم هوچکین دوران کودکی عبارتند از آ، ب، ای و اس.

لنفوم هوچکین دوران کودکی به شرح زیر است:

• آ: بیمار هیچ نشانه‌ای ندارند.
• ب: بیمار علائمی‌مانند تب، کاهش وزن و یا عرق شبانه دارد.
• ای: سرطان در یک اندام یا بافت است که بخشی از سیستم لنفاوی نیست اما ممکن است در کنار منطقه درگیر از سیستم لنفاوی باشد.
• اس: سرطان طحال دریافت شده است.

مراحل زیر برای لنفوم هوچکین دوران کودکی استفاده می‌شود:

مرحله اول

مرحله اول به مرحله I و مرحله IE تقسیم شده است.

• مرحلهI : سرطان در یک گره لنفی یا بیشتر در یک گروه غدد لنفاوی است.
• مرحله IE: سرطان در خارج از گره‌های لنفاوی در یک ارگان یا منطقه باشد.

مرحله دوم

مرحله دوم به مرحله دوم و مرحله IIE تقسیم می‌شود.

• مرحله دوم: سرطان به دو یا چند گروه غدد لنفاوی در بالا یا زیر دیافراگم (عضله نازک در زیر ریه‌ها که به نفس کشیدن کمک و قفسه سینه را از شکم جدا می‌کند) باشد.
• مرحله IIE: سرطان یک یا چند گروه غدد لنفاوی در بالا یا زیر دیافراگم و خارج گره‌های لنفاوی در یک اندام یا در نزدیکی منطقه را دربرداشت.

مرحله سوم

• مرحله سوم به مرحله سوم، مرحله IIIE، مرحله IIIS ، و مرحله IIIE + S تقسیم می‌شود.
• مرحله سوم: سرطان یک یا چند گروه غدد لنفاوی در بالا و پایین دیافراگم (عضله نازک در زیر ریه‌ها به نفس کشیدن کمک و قفسه سینه را از شکم جدا می‌کند) را دربرداشت.
• مرحله IIIE: سرطان گروه غدد لنفاوی در بالا و پایین دیافراگم و خارج گره‌های لنفاوی در یک اندام یا در نزدیکی منطقه را دربرداشت.
• مرحله IIIS : سرطان گروه غدد لنفاوی در بالا و پایین دیافراگم و طحال را دربردارد.
• مرحله IIIE + S: سرطان غدد لنفاوی در گروه‌های بالا و پایین دیافراگم، در یک اندام یا در نزدیکی منطقه، و در طحال است.

مرحله چهارم

در مرحله چهارم، سرطان:

• خارج از غدد لنفاوی در سراسر یک یا چند ارگان است و می‌تواند در گره‌های لنفاوی نزدیک به آن ارگان، یا
• خارج از گره‌های لنفاوی در یک ارگان باشد و به غدد لنفاوی دور از آن ارگان گسترش یابد، یا
• در ریه، کبد و مغز استخوان یافت می‌شود.

لنفوم هوچکین بدون درمان، کلاسیک به گروه‌های خطر تقسیم شده است.

لنفوم هوچکین دوران کودکی بدون درمان، کلاسیک براساس بخش عمده تومور (تومور که 5 سانتی متر و یا بزرگتر باشد «بزرگ» در نظر گرفته می‌شود) و اینکه آیا بیمار علائم «ب» (تب، کاهش وزن و یا شب عرق) را داشته است به گروه‌های خطر تقسیم شده است. درمان براساس گروه خطر است.

ابتلا به بیماری کم خطر:

• بیماران با مرحله یک و یا مرحله دوم بیماری و
• بدون تومورهای بزرگ یا علائم «ب».

ابتلا به بیماری با خطر متوسط:

• بیماران با مرحله یک و یا مرحله دوم بیماری، مبتلا به تومور بزرگ، یا با نشانه‌های «ب»، یا
• بیماران با مرحله سوم یا مرحله چهارم بیماری بدون علائم «ب».

ابتلا به بیماری با خطر بالا: بیماران مبتلا به مرحله سوم یا مرحله چهارم بیماری با «ب» علائم.

بعد از شیمی‌درمانی اولیه، ممکن است پت اسکن انجام شود.

ممکن است پت اسکن بعد از یک یا دو سیکل شیمی‌درمانی و بعد از پایان شیمی‌درمانی، برای پیدا کردن چگونگی کارکرد شیمی‌درمانی انجام شود.

لنفوم هوچکین اولیه پیشرو/ عود کرده در کودکان و نوجوانان

لنفوم هوچکین اولیه پیشرو لنفومی است که همچنان به رشد و گسترش در طول درمان ادامه می‌دهد. عود لنفوم هوچکین سرطانی است که پس از درمان عود (بازگشت دوباره) کرده است. لنفوم ممکن است دوباره در سیستم لنفاوی و یا در سایر نقاط بدن مانند ریه، کبد، استخوان‌ها، یا مغز استخوان بازگردد.

بررسی اجمالی انتخاب درمان

نکات کلیدی برای این بخش

• انواع مختلف درمان برای کودکان مبتلا به لنفوم هوچکین وجود دارد.
• کودکان مبتلا به لنفوم هوچکین باید توسط یک تیم ارائه‌دهندگان مراقبت‌های بهداشتی با تخصص در درمان سرطان دوران کودکی برنامه‌ریزی شود.
• دو نوع درمان استاندارد استفاده می‌شود:
• شیمی‌درمانی
• پرتودرمانی
• انواع جدید درمان هستند که در کارآزمایی‌های بالینی آنها را آزمایش می‌کنند.
• شیمی‌درمانی با دوز بالا با پیوند سلول‌های بنیادی
• جراحی

بیماران ممکن است بخواهند در مورد شرکت در یک کارآزمایی بالینی فکر کنند.

بیماران می‌توانند قبل، در هنگام و یا بعد از شروع درمان سرطان به آزمایش‌های بالینی وارد شوند.

ممکن است آزمایشات پیگیری لازم باشد.

انواع مختلف درمان برای کودکان مبتلا به لنفوم هوچکین وجود دارد.

انواع مختلف درمان برای کودکان مبتلا به لنفوم هوچکین در دسترس هستند. برخی از درمان‌ها استاندارد می‌باشند و برخی از آنها را در کارآزمایی‌های بالینی آزمایش می‌کنند. دوره درمان بالینی پژوهشی به معنای کمک به بهبود درمان‌های فعلی و یا اطلاعات مربوط به درمان‌های جدید برای بیماران مبتلا به سرطان است. هنگامی‌که آزمایش‌های بالینی نشان دهد درمان‌های جدید بهتر از درمان استاندارد است، درمان جدید به‌عنوان درمان استاندارد به‌کار می‌رود.

از آنجا که سرطان در کودکان نادر است، شرکت در یک کارآزمایی بالینی باید در نظر گرفته شود. برخی از آزمایش‌های بالینی فقط برای بیمارانی است که درمان‌های شروع نشده باشد.

درمان کودکان مبتلا به لنفوم هوچکین باید توسط یک تیم مراقبت با تخصص در درمان سرطان دوران کودکی برنامه‌ریزی شود.

درمان تحت نظارت متخصص سرطان اطفال خواهد بود، یعنی پزشکی که متخصص درمان کودکان مبتلا به سرطان باشد. انکولوژیست اطفال با دیگر متخصصان مراقبت بهداشت و سلامت کودکان در درمان کودکان مبتلا به لنفوم هوچکین همکاری می‌کند. اینها ممکن است شامل متخصصان زیر باشند:

• انکولوژیست / خون شناس.
• جراح اطفال.
• متخصص انکولوژیست و پرتودرمانی.
• فوق تخصص غدد.
• پرستار متخصص اطفال.
• متخصص توانبخشی.
• روانشناس.
• مددکار اجتماعی.

دو نوع درمان استاندارد استفاده می‌شود:

شیمی‌درمانی

شیمی‌درمانی در درمان سرطان داروهایی را برای جلوگیری از رشد سلول‌های سرطانی استفاده می‌کند، که یا با کشتن سلول یا از طریق متوقف کردن آنها از تقسیم شدن کار می‌کنند. وقتی شیمی‌درمانی از طریق دهان یا تزریق به داخل ورید یا عضله انجام شده است، داروها وارد جریان خون می‌شوند و می‌توانند به سلول‌های سرطانی در سراسر بدن (شیمی‌درمانی سیستمیک) برسند. وقتی شیمی‌درمانی به‌طور مستقیم به ستون فقرات، اندام، یا حفره در بدن از جمله شکم قرار داده، داروها عمدتاً سلول‌های سرطانی در آن مناطق (شیمی‌درمانی منطقه‌ای) را تحت‌تأثیر قرار می‌دهند. راه شیمی‌درمانی که داده می‌شود بستگی به نوع و مرحله سرطان تحت درمان دارد. شیمی‌درمانی ترکیبی درمان با بیش از یک مواد ضد سرطانی است.

پرتودرمانی

پرتودرمانی را در درمان سرطان استفاده می‌کنند که اشعه ایکس پرانرژی یا سایر انواع تشعشعات را برای کشتن سلول‌های سرطانی و یا نگه داشتن آنها از رشد استاده می‌کند. دو نوع پرتودرمانی وجود دارد. پرتودرمانی خارجی با استفاده از دستگاه در خارج از بدن با ارسال تابش نسبت به محل سرطان. پرتودرمانی داخلی با استفاده از یک ماده رادیواکتیو در سوزن مهر و موم شده، دانه‌ها، سیم‌ها و یا کاتتر که به‌طور مستقیم یا نزدیک به سرطان قرار می‌گیرد. روش درمان با تابش بستگی به نوع و مرحله سرطان تحت درمان دارد.

انواع جدیدی از درمان هستند که در کارآزمایی‌های بالینی آنها را آزمایش کردند.

این بخش، خلاصه توصیف درمان‌هایی هستند که در آزمایشات بالینی مورد مطالعه قرار گرفته‌اند. احتمال دارد همه روش‌های درمانی جدیدی در حال مطالعه معرفی نشده باشند. اطلاعات مربوط به آزمایش‌های بالینی در وب سایت مؤسسه ملی سرطان در دسترس است.

شیمی‌درمانی و پرتودرمانی با پیوند سلول‌های بنیادی

دوز بالای شیمی‌درمانی و پرتودرمانی با پیوند سلول‌های بنیادی روشی از دادن دوز بالای شیمی‌درمانی و پرتودرمانی و جایگزینی سلول‌های تشکیل‌دهنده خون است که با درمان سرطان تخریب شده‌اند. سلول‌های بنیادی (سلول‌های خونی نابالغ) از خون یا مغز استخوان بیمار یا اهدا کننده برداشته و منجمد و ذخیره می‌شود. پس از انجام کامل درمان، یخ سلول‌های بنیادی ذخیره شده باز می‌شود و دوباره از طریق تزریق به بیمار داده می‌شود. این القا دوباره رشد سلول‌های بنیادی (و ترمیم) برای سلول‌های خونی بدن است.

جراحی

جراحی ممکن است انجام شود تا در حد ممکن تومور را بردارند.

بیماران ممکن است بخواهند که در مورد شرکت در یک کارآزمایی بالینی فکر کنند.

برای بعضی از بیماران، شرکت در یک کارآزمایی بالینی ممکن است بهترین انتخاب درمان باشد. آزمایشات بالینی بخشی از فرایند تحقیقات سرطان هستند. آزمایشات بالینی برای پیدا کردن درمان سرطان جدید بی‌خطر و مؤثر یا بهتر از درمان استاندارد انجام می‌شود.

بسیاری از درمان‌های استاندارد امروز براساس بررسی‌های بالینی سرطان گذشته هستند. بیمارانی که در یک کارآزمایی بالینی شرکت می‌کنند درمان استاندارد دریافت می‌کنند و یا برای اولین بار درمان جدید دریافت می‌کنند.

بیمارانی که در بخشی از آزمایش‌های بالینی شرکت می‌کنند نیز برای بهبود درمان سرطان در آینده درمان کمک می‌کنند. حتی هنگامی‌که انجام آزمایش‌های بالینی به درمان مؤثر جدید منجر نشده، آنها اغلب پاسخ سؤالات مهم را می‌یابند و به پژوهش کمک می‌کنند به جلو حرکت کند.

بیماران می‌توانند قبل، در هنگام و یا بعد از شروع درمان سرطان وارد آزمایش‌های بالینی شوند.

برخی از آزمایش‌های بالینی تنها شامل بیمارانی است که هنوز تحت‌درمان قرار نگرفته‌اند. دیگر تست‌های درمان برای بیمارانی که سرطان آنها بهبود نیافته است. آزمایشات بالینی هم وجود دارد که آزمون راه‌های جدید برای جلوگیری از سرطان از تکرار (بازگشت) یا کاهش عوارض جانبی درمان سرطان است.

آزمایشات بالینی در حال انجام در بسیاری از نقاط کشور است. به بخش گزینه‌هایی که در زیر برای لینک دادن به درمان فعلی بالینی آمده مراجعه کنید. این موارد از مؤسسه ملی سرطان در بانک اطلاعاتی آزمایشات بالینی بازیابی شده است.

پیگیری آزمایشات ممکن است لازم باشد.

برخی از آزمایشات است که برای تشخیص سرطان و یا برای پیدا کردن مرحله سرطان هستند ممکن است تکرار شوند. برخی از آزمایشات به‌منظور دیدن میزان خوبی درمان در حال کار انجام می‌شود. تصمیم‌گیری در مورد برای ادامه، تغییر، متوقف کردن و یا درمان ممکن است به نتایج حاصل از این آزمایشات بستگی داشته باشد. این مورد گاهی شروع دوباره عملیات نامیده می‌شود.

برخی از تست‌های گاه به گاه بعد از درمان انجام می‌شوند. نتایج این آزمایش می‌تواند نشان دهد که اگر وضعیت شما تغییر کرده است و یا اگر سرطان عود (دوباره) کرده باشد. این آزمایشات را آزمایشات پیگیری یا چک‌آپ می‌نامند.

پس از یک یا دو دوره شیمی‌درمانی برای لنفوم هوچکین دوران کودکی، پت اسکن انجام می‌شود تا ببینید که لنفوم چگونه به درمان پاسخ داده است. دوباره شروع عملیات انجام شده است بعد از شیمی‌درمانی به پایان می‌رسد.

گزینه‌های درمانی برای کودکان و نوجوانان مبتلا به لنفوم هوچکین

• لنفوم هوچکین دوران کودکی کم‌خطر
• لنفوم هوچکین دوران کودکی با متوسط خطر
• لنفوم هوچکین دوران کودکی با خطر بالا
• لنفوم هوچکین دوران کودکی گره لنفوسیت غالب

یک لینک به لیست دوره‌های جاری بالینی برای درمان هر بخش گنجانده شده است. برای برخی از انواع سرطان و یا مراحل آنها، ممکن است هیچ دوره آزمایشی‌ای جود نداشته باشد. لطفاً موضوع را با دکتر خود برای آزمایشات بالینی که در اینجا ذکر نشده اما برای شما مناسب هستند، در میان بگذارید.

لنفوم هوچکین دوران کودکی کم‌خطر

درمان لنفوم هوچکین کم‌خطر در دوران کودکی شامل موارد زیر می‌باشد:

• شیمی‌درمانی توأم با پرتودرمانی با دوز پایین برای مناطق درگیر.
• کارآزمایی بالینی با شیمی‌درمانی ترکیبی با یا بدون دوز پایین اشعه درمانی مناطق درگیر.

لنفوم هوچکین دوران کودکی با متوسط خطر

درمان ابتلا به لنفوم هوچکین دوران کودکی با متوسط خطر شامل موارد زیر می‌باشد:

• شیمی‌درمانی توأم با پرتودرمانی با دوز پایین در مناطق درگیر.
• کارآزمایی بالینی با شیمی‌درمانی ترکیبی و با یا بدون دوز پایین پرتودرمانی در مناطق درگیر.
• کارآزمایی بالینی با ترکیب جدیدی از شیمی‌درمانی قبل از پرتودرمانی با دوز پایین در مناطق درگیر.

لنفوم هوچکین دوران کودکی با خطر بالا

درمان لنفوم هوچکین دوران کودکی با خطر بالا ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• شیمی‌درمانی فشرده و یا دوز بالا همراه با اشعه‌درمانی با دوز پایین در مناطق درگیر.
• کارآزمایی بالینی با ترکیب جدیدی از شیمی‌درمانی قبل از پرتودرمانی با دوز پایین در مناطق درگیر.

هوچکین لنفوم دوران کودکی گره لنفوسیت غالب

درمان لنفوم هوچکین دوران کودکی با لنفوسیتهای غالب ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• شیمی‌درمانی توأم با پرتودرمانی با دوز پایین در مناطق درگیر.
• شیمی‌درمانی ترکیبی.
• جراحی.
• کارآزمایی بالینی با جراحی به‌منظور برداشتن گره‌های لنفاوی.
• کارآزمایی بالینی با جراحی همراه با شیمی‌درمانی و با یا بدون دوز پایین اشعه‌درمانی در مناطق درگیر.

گزینه‌های درمانی برای لنفوم هوچکین اولیه پیشرو یا عود در کودکان و نوجوانان

درمان لنفوم هوچکین دوران کودکی اولیه پیش‌رونده یا عود کننده شامل موارد زیر می‌باشد:

• شیمی‌درمانی و پرتودرمانی با دوز پایین در مناطق درگیر برای مرحله یک یا مرحله دوم بیماری غیرحجیم. بیماران نوجوان که رشد کامل داشته‌اند ممکن است با دوز تابش استاندارد درمان قرار گیرند.
• شیمی‌درمانی با دوز بالا با پیوند سلول‌های بنیادی و با یا بدون پرتودرمانی.

عوارض جانبی در طولانی مدت درمان لنفوم هوچکین دوران کودکی و نوجوانی

کودکان و نوجوانان ممکن است عوارض جانبی مربوط به درمان را ماه‌ها یا سال‌ها پس از درمان لنفوم هوچکین داشته باشد. به دلیل تأثیر این عوارض در سلامت و رشد، آزمایش‌های پیگیری منظم مهم هستند. اثرات عوارض با مشکلات آنها شامل موارد زیر می‌باشد:

• رشد اندام‌های جنسی در مردان
• باروری (توانایی داشتن فرزند)
• تیروئید، قلب یا شش‌ها
• افزایش خطر ابتلا به سرطان ثانویه
• رشد استخوان و رشد کلی