در واقع، ما همه در این جریان در گیریم. سرطان تمام افراد کره زمین را تحت‌تأثیر قرار داده است. یا شخص خودش به آن مبتلا است، یا کسی را می‌شناسد که دچار آن می‌باشد، که ممکن است عضو خانواده یا دوستش باشد. هر یک از ما سرگذشتی در ارتباط با سرطان دارد.

نرگس زرد هر بهار برمی‌گردد، و همین‌طور هم جویس کول‌‌هاویک گزارشگر هنر و سرگرمی‌های یک شبکه تلویزیونی که سه بار بر بیماری سرطان غلبه کرده است. در ایالت ماساچوست، نرگس زرد و جویس کول هاویک نماد امید هستند.

20 سال است که کول هاویک رئیس روز های نرگس زرد (Daffodil Days) در انجمن سرطان می‌باشد، که روزهای نرگس زرد فعالیتی برای جمع‌آوری پول جهت حمایت از تحقیقات، آموزش، هواداری از بیماران سرطانی، و برنامه‌های خدماتی می‌باشد. کول هاویک بر زندگی هزاران نفر تأثیر گذاشته و کمک کرده تا 10 میلیون دلار برای انجمن جمع‌آوری شود. کول هاویک دلیلی برای این مدعا است که شخص نه تنها می‌تواند بر سرطان علبه کند که به موفقیت هم دست یابد. و با مفید بودن در زندگی دیگران، شخص می‌تواند از زندگی خارق‌العاده‌ای برخوردار شود. انرژی، همدردی، رسالت، و روحیه او مردم ایالت ماساچوست را متحد می‌سازد. او همچنین در سال 1991 در کنگره  اعتقادات شخصی خود را درباره بیماری سرطان خودش و در مورد اهمیت افزایش بودجه تحقیقات سرطان اظهار نمود. او گواهی بارز و زنده است که چگونه با پیگیری،  درمان‌های جدید، نگرشی معنوی، و شانس صرف می‌توان از احتمال بسیار بالای درمان برخوردار شد. کل این جریان در سال 1979، یک هفته پیش از ازدواج او، آغاز شد. او روی ران خود یک خال گوشتی مشاهده کرد و برای معاینه آن به پزشک مراجعه نمود. در بیوپسی مشخص شد که ملانوم بدخیم است. زمانی که او از راهرو کلیسا به طرف پایین می‌آمد، در ساق پایش 17 بخیه وجود داشت که در ماه عسل شوهرش آنها را در آورد. جویس 26 ساله بود.

خوش شانس بود که علائم را حس کرد

ده سال بعد، او بر دو حمله سرطان تخمدان غلبه کرد، که خوشبختانه در اولین مراحل آن ردیابی شده بود. در سال 1988، در حالی‌که کول هاویک مشغول تمرین یوگا بود، درجه حرارت بدنش بالا رفت، احساس سرما همراه با حرکات تشنجی بدن به او دست داد، و دچار درد شدید شکم شد. پزشکان به او آنتی‌بیوتیک دادند و دو هفته بعد تصمیم گرفتند آپاندیس او را عمل کنند، اما تعجب کردند که روی تخمدان سمت چپ او یک تومور قرار دارد. او خوش شانس بود که در مرحله اول این بیماری علائمی را احساس نمود. امکان دارد سرطان تخمدان مهلک باشد زیرا اغلب بسیار دیر پیدا می‌شود زیرا علائم مراحل اولیه آن معدود است. پزشکان می‌خواستند هر دو تخمدان را بردارند، اما کول هاویک مقاومت کرد زیرا می‌خواست امکان بچه‌دار شدن محفوظ بماند. معلوم شد که این کاری خطرناک بود. در سال 1989، چون درد بیشتری احساس می‌کرد، تحت عمل جراحی اضطراری قرار گرفت. پزشکان تخمدان دیگر او را هم که سرطانی بود برداشتند. در طول 6 ماهی که او تحت شیمی‌درمانی قرار داشت، به‌کار خود ادامه داد، و تعجب در این بود که مویش ریزش نکرد. پس از شیمی‌درمانی، او اصرار کرد عمل جراحی دیگری صورت گیرد تا اطمینان حاصل شود کل سرطان از بین رفته است. او گفت، هنگامی‌که چیزی درون بدن آدم رشد می‌کند و شخص نمی‌داند که چنین چیزی در بدنش وجود دارد، شوکه می‌شود و تفکر فیزیکی، احساسی، و معنوی او کاملاً تغییر می‌کند. اما من هرگز احساس نکردم چرا من؟ در خلال فعالیت روزهای نرگس زرد، او به‌طور آزادانه درباره بیماری خود با مردم صحبت کرد. او نماد شناخته شده بیماران سرطانی است که درمان شده‌اند، و با هزاران نفر صحبت می‌کند. او گفت، سرطان تا حد زیادی بخشی از چیزی که من هستم را تشکیل می‌دهد، اینکه سرگذشت خاص من چه بود، و اینکه اطلاعات خود را چگونه به‌دست آورده‌ام.

کنترل اوضاع را در دست بگیرید، اطلاعات جمع‌آوری کنید

کول‌هاویک گفت، جویا شدن نظر پزشکی دیگر و جمع‌آوری بیشترین اطلاعات ممکن بسیار اهمیت دارد اطلاعات مدام در حال تغییر است، و افراد مختلف در زمان‌های مختلف این اطلاعات را در اختیار دارند. بیمار به جدیدترین اطلاعاتی که می‌تواند داشته باشد نیاز دارد. بیمار باید برای خودش تا می‌تواند وقت بخرد، زیرا هر روز که می‌گذرد، مراقبت‌های جدید، داروهای جدید، و درمان‌های جدید پیدا می‌شود. بنابراین، اگر بیمار بتواند به خودش یک، دو، یا سه سال وقت بدهد، دارویی جدید، درمانی جدید، چیزی وجود خواهد داشت تا او را به مرحله بعدی برساند. کول‌هاویک که تصمیم‌گیری‌های مربوط به درمانش را خودش اداره می‌کرد، متوجه شد درمان‌های متعدد متفاوتی برای سرطان و نظرات متفاوتی درباره نحوه درمان سرطان وجود دارد. او گفت، این هشداری برای من بود. من هیچ چیز نمی‌دانستم. فکر می‌کردم تشخیص چیزی کاملاً واضح و مشخص مثل سیاه و سفید است. راستش، اینطور نیست. من صددرصد اصرار می‌کنم تمام اطلاعات را در اختیار داشته باشم، و تصمیمات نهایی درباره هر کاری که می‌خواهند در مورد من انجام دهند را خودم اتخاذ کنم. فکر می‌کنم این مسئله مهم می‌باشد.

نرگس زرد از امیدواری تجلیل می‌نماید

رویداد روزهای نرگس زرد شکوفه داده است. تنها در ایالت ماساچوست، امسال 3 میلیون گل به فروش رسید. هر سال، برای روزهای نرگس زرد، کول هاویک از تعداد زیادی مدارس، از مهد کودک گرفته تا دانشگاه؛ شرکت‌های بزرگ؛ گروه‌های مربوط به زنان و گردهمایی‌های هنری؛ و بیمارستان‌ها، و از تمام آنهایی که تعهد خود به مبارزه با سرطان را ثابت کرده‌اند دیدن می‌کند. در ایالت ماساچوست، دانشگاه هاروارد این مزیت را دارد که بزرگترین اهدا کننده پول به روزهای نرگس زرد است، و دانشکده حقوق، پزشکی، و بازرگانی 30000 دلار جمع آوری کردند. در بیمارستان‌ها، او با کارکنان بخش پزشکی صحبت می‌کند و مدتی پیش بیماران می‌ماند. با شوهرش میهمانی‌های تحقیقات برپا می‌کند که در آنها میهمانان برجسته، مانند دکتر جودا فولکمن (Judah Folkman)، که پدر مفهوم ضدرگزایی ( مسدود کردن خونی که برای تومور تأمین می‌شود) می‌باشد، شرکت دارند. او عاشق رفتن به مدارس است. گروه‌های کودکان که لباس نرگس زرد بر تن دارند برای او هورا می‌کشند، نمایش اجرا می‌کنند، و داستان‌هایی می‌خوانند درباره اینکه چگونه سرطان بر زندگی آنها تأثیر گذاشت، و در ضمن برای تحقیقات سرطان پول جمع‌آوری می‌کنند. او کار این کودکان را در تلویزیون بررسی می‌کند، همانطور که در مورد هر تولید حرفه‌ای این کار را می‌کند، در حالی که یک دسته گل نرگس زرد روی میزش قرار دارد. کول هاویک همواره با مردمی که ملاقات می‌کند به اهداف مشترک می‌رسد، و مادامی‌که آنها را تشویق می‌کند، آنها بخشی مهم از سیستم گسترده حمایتی او را تشکیل می‌دهند. او گفت، سرطان تمام افراد کره زمین را تحت‌تأثیر قرار داده است. یا شخص خودش به آن مبتلا است، یا کسی را می‌شناسد که دچار آن می‌باشد، که ممکن است عضو خانواده یا دوستش باشد. هر یک از ما سرگذشتی در ارتباط با سرطان دارد.