کنوانسیون مربوط به چارچوب WHO درباره کنترل مصرف دخانیات

کشورهای عضو این کنوانسیون، که مصمم هستند برای حق خود در محافظت از بهداشت عمومی اولویت قائل شوند که تصدیق می‌کنند گسترش اپیدمی مصرف دخانیات مشکلی جهانی می‌باشد و پیامد‌های خطرناکی برای بهداشت عمومی در بر دارد و به گسترده‌ترین همکاری بین‌المللی و مشارکت تمام کشور‌ها در واکنشی مؤثر، مناسب و جامع در سطح جهان احتیاج دارد، که منعکس‌کننده نگرانی جامعه جهانی درباره پیامد‌های نابودکننده بهداشتی، اجتماعی، اقتصادی و زیست‌محیطی مصرف دخانیات و قرار گرفتن در معرض دود توتون هستند، که درباره افزایش مصرف و تولید سیگار و دیگر فرآورده‌های توتون در سطح جهان، مخصوصاً در کشور‌های در حال توسعه، و همچنین در مورد بار سنگینی که مصرف دخانیات بر خانواده‌ها، بر افراد فقیر، و بر سیستم‌های ملی بهداشت تحمیل می‌نماید به‌طور جدی نگران هستند، که تصدیق می‌کنند شواهد علمی بی هیچ ابهامی ثابت نموده است مصرف دخانیات و قرار گرفتن در معرض دود توتون باعث مرگ، بیماری و از کار افتادگی می‌شود، و اینکه بین قرار گرفتن در معرض دود توتون و دیگر کاربرد‌های فرآورده‌های توتون و شروع بیماری‌های مرتبط با مصرف توتون یک فاصله زمانی وجود دارد، که این نکته را هم تصدیق می‌کنند که سیگار و برخی دیگر از فرآورده‌های توتون به بهترین شکل مهندسی شده‌اند تا وابستگی ایجاد نمایند و این وابستگی را حفظ کنند، و اینکه بسیاری از ترکیباتی که در فراورده‌های توتون وجود دارد و دودی که این فرآورده‌ها تولید می‌نمایند از نظر داروشناسی فعال، سمی، جهش‌زا و سرطان‌زا هستند، و اینکه، در طبقه‌بندی‌های عمده و بین‌المللی بیماری‌ها، وابستگی به توتون به‌طور مجزا به‌عنوان یک اختلال طبقه‌بندی شده است، که تصدیق می‌کنند شواهد علمی روشنی وجود دارد دال بر اینکه اگر کودکان پیش از تولد در معرض دود سیگار قرار گیرند این امر باعث ایجاد شرایط سوء بهداشتی و تکاملی برای آنها می‌شود، که درباره افزایش مصرف سیگار و دیگر شکل‌های توتون در کودکان و نوجوانان در سطح جهان، مخصوصاً درباره سیگار کشیدن در سنین پایین‌تر و پایین‌تر، به شدت نگران هستند، که از افزایش مصرف سیگار و دیگر شکل‌های توتون در بین زنان و دختران جوان در سراسر جهان به وحشت افتاده‌اند و ضرورت مشارکت کامل زنان در تمام سطوح سیاست‌گذاری و اجرا و لزوم وجود راهبردهایی جداگانه را برای زنان و مردان در ارتباط با کنترل مصرف دخانیات در نظر دارند، که از بالا بودن نرخ مصرف سیگار و دیگر شکل‌های توتون در بین مردم بومی سکنه اولیه کشورها به‌شدت نگران می‌باشند، که درباره تأثیر تمام شکل‌های تبلیغات، ترویج مصرف و پرداخت هزینه برنامه‌ها (اسپانسری) با هدف تشویق مردم به مصرف فرآورده‌های توتون به‌طور جدی نگران هستند.

که تصدیق می‌کنند برای حذف تمام شکل‌های تجارت غیرقانونی سیگار و دیگر فرآورده‌های توتون، از جمله قاچاق و تولید غیرقانونی و تولید سیگار‌های تقلبی، به اقدامات تعاونی احتیاج است، که تصدیق می‌کنند کنترل مصرف دخانیات در تمام سطوح و به‌خصوص در کشور‌های در حال توسعه و در کشور‌های دارای اقتصاد در حال گذار مستلزم داشتن منابع مالی و فنی متناسب با نیاز فعلی و نیاز‌های پیش‌بینی شده برای فعالیت‌های مربوط به کنترل مصرف دخانیات است، که ضرورت تهیه ساز و کار‌های مناسب برای پرداختن به پیامد‌های درازمدت اجتماعی و اقتصادی راهبرد‌های موفق کاهش تقاضا برای دخانیات را تشخیص می‌دهند، که از مشکلات اجتماعی و اقتصادی مطلع می‌باشند که امکان دارد در کوتاه‌مدت و در درازمدت در اثر اجرای برنامه‌های کنترل مصرف دخانیات در برخی از کشور‌های در حال توسعه و در کشور‌های دارای اقتصاد در حال گذار ایجاد شود، و تشخیص می‌دهند این کشور‌ها در ارتباط با راهبردهایی که برای توسعه پایدار تهیه می‌کنند به کمک‌های مالی و فنی احتیاج دارند، که از کار با ارزشی که در تعداد زیادی از کشور‌ها در مورد کنترل مصرف دخانیات صورت می‌گیرد آگاه هستند و رهبری سازمان جهانی بهداشت و همچنین تلاش‌های دیگر سازمان‌ها و گروه‌های سیستم سازمان ملل متحد و دیگر سازمان‌های بین‌المللی و منطقه‌ای بین دولتی را در توسعه دادن اقدامات مربوط به کنترل مصرف دخانیات تحسین می‌کنند، که بر کمک ویژه سازمان‌های غیردولتی و دیگر اعضای جامعه مدنی غیروابسته به صنعت دخانیات (از جمله گروه‌های متشکل از افراد حرفه‌ای شاغل در بهداشت، گروه‌های زنان، گروه‌های جوانان، گروه‌های طرفدار محیط زیست و مصرف‌کننده، و مؤسسات دانشگاهی و مراقبت‌های بهداشتی) به تلاش‌هایی که در مورد کنترل مصرف دخانیات در سطح کشور و در سطح بین‌المللی صورت می‌گیرد، و بر اهمیت حیاتی مشارکت آنها در تلاش‌های ملی و بین‌المللی کنترل مصرف دخانیات، تأکید دارند، که نیاز به هشیار بودن نسبت به تلاش هایی که در صنعت دخانیات برای به تدریج تضعیف کردن یا برانداختن تلاش‌های مربوط به کنترل مصرف دخانیات صورت می‌گیرد و ضرورت مطلع بودن از آن فعالیت‌های صنعت دخانیات که بر تلاش‌های کنترل مصرف دخانیات تأثیر منفی دارند را تشخیص می‌دهند، که ماده 12 پیمان‌نامه بین‌المللی مربوط به حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی (که مجمع عمومی سازمان ملل متحد در 16 ماه دسامبر سال 1966 تصویب نمود) را به خاطر دارند، که در این ماده گفته شده تمام افراد این حق را دارند که از بالاترین سطح قابل دستیابی بهداشت بدنی و روحی برخوردار شوند.

که همچنین مقدمه اساسنامه سازمان جهانی بهداشت را به خاطر دارند، که در آن گفته شده برخورداری از بالاترین سطح قابل دستیابی بهداشت یکی از حقوق بنیادی تمام انسان‌ها است و نژاد، مذهب، اعتقادات سیاسی، و وضعیت اقتصادی یا اجتماعی هیچ امتیازی را در ارتباط با این حق ایجاد نمی‌کند،

که مصمم هستند اقداماتی را تبلیغ و ترویج کنند که براساس ملاحظات جاری و مرتبط علمی، فنی و اقتصادی در مورد کنترل مصرف دخانیات صورت می‌گیرد،

که به‌خاطر دارند در کنوانسیون مربوط به حذف تمام شکل‌های تبعیض بر علیه زنان (که در تاریخ 18 ماه دسامبر سال 1979 توسط مجمع عمومی سازمان ملل متحد به تصویب رسید) در نظر گرفته شده که کشور‌های عضو آن کنوانسیون برای حذف تبعیض بر علیه زنان در زمینه مراقبت‌های بهداشتی باید اقدامات مناسب را انجام دهند، که این نکته را هم به یاد دارند که در کنوانسیون مربوط به حقوق کودکان (که در تاریخ 20 نوامبر سال 1989 توسط مجمع عمومی سازمان ملل به تصویب رسید) در نظر گرفته شده که کشور‌های عضو آن کنوانسیون حق کودکان در برخورداری از بالاترین سطح بهداشت را به رسمیت می‌شناسند، درباره موارد زیر به توافق رسیده‌اند:

بخش اول: مقدمه

ماده 1

کاربرد واژه‌ها

در ارتباط با اهداف این کنوانسیون:

• «تجارت غیرقانونی» به معنی هر روال یا رفتاری می‌باشد که قانون آن را منع کرده است و به تولید، ارسال، دریافت، تملک، توزیع، فروش یا خرید، از جمله هر روش یا رفتاری، مربوط می‌شود که هدف از آنها آسان کردن اینگونه تجارت است.
• «سازمان منطقه‌ای یکپارچه‌سازی اقتصادی» به معنی سازمانی است که از چند کشور مستقل تشکیل می‌شود و کشور‌های عضو سازمان صلاحیت قانونی در زمینه دامنه‌ای از موضوعات (از جمله حق تصمیم‌گیری الزام‌آور برای کشور‌های عضو در ارتباط با این موضوعات) را به این سازمان انتقال داده‌اند.
• «تبلیغ و ترویج مصرف دخانیات» به معنی هر شکل از خبررسانی تجاری، توصیه یا اقدام است که با هدف تأثیر یا تأثیر احتمالی مستقیم یا غیرمستقیم ترویج و تبلیغ مصرف فرآورده‌های توتون یا مصرف توتون صورت می‌گیرد؛
• «کنترل مصرف توتون» به معنی دامنه‌ای از راهبرد‌های مربوط به عرضه، تقاضا و کاهش خسارت می‌باشد و هدف از آنها این است که بهداشت جمعیت از طریق حذف یا کاهش دادن مصرف فرآورده‌های توتون و از راه کم کردن میزان قرار گرفتن مردم در معرض دود توتون بهبود یابد؛
• «صنعت دخانیات» به معنی تولیدکنندگان و توزیع‌کنندگان و واردکنندگان کلی فرآورده‌های توتون است؛
• «فرآورده‌های توتون» به معنی فرآورده‌هایی است که به‌طور کامل یا تا حدی از برگ توتون به‌عنوان ماده خام ساخته می‌شوند و برای دود کردن، مکیدن، جویدن، یا استنشاق نمودن تولید می‌شوند؛
• «تقبل هزینه‌ها یا اسپانسرشیپ برنامه‌ها» به معنی هر شکل از کمک به رویداد، فعالیت، یا افراد است و به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم با هدف، تأثیر یا تأثیر احتمالی تبلیغ و ترویج فرآورده‌های توتون یا مصرف توتون انجام می‌شود.

ماده 2

رابطه بین این کنوانسیون و موافقتنامه‌ها و اسناد حقوقی دیگر

1. کشور‌های عضو این کنوانسیون تشویق می‌شوند که برای بهتر محافظت نمودن از بهداشت انسان‌ها اقداماتی فراتر از فعالیت‌هایی را اجرا نمایند که بر طبق این کنوانسیون و قراردادهای (پروتکل‌های) آن باید صورت گیرد، و هیچ چیزی در این اسناد حقوقی نباید مانع از آن شود که کشور عضو این کنوانسیون خواست‌های سختگیرانه‌تری را تحمیل نماید که با مفاد این کنوانسیون و پروتکل‌های آن همخوانی دارد و مطابق قوانین بین‌المللی است.
2. مفاد این کنوانسیون و قرارداد‌های آن نباید به هیچ‌وجه بر حق کشور‌های عضو آن در شرکت کردن در موافقتنامه‌های دو یا چند جانبه (از جمله در موافقتنامه‌های منطقه‌ای یا زیرمنطقه‌ای درباره مسائل مرتبط با یا مازاد بر این کنوانسیون و قرارداد‌های آن تأثیر گذارد، به شرط آنکه اینگونه موافقتنامه‌ها با تعهداتی که این کشور‌ها بر طبق این کنوانسیون و قرارداد‌های آن دارند سازگاری داشته باشند. کشور‌های عضو این کنوانسیون باید اینگونه موافقتنامه‌ها را از طریق دبیرخانه به کنفرانس کشور‌های عضو این کنوانسیون اطلاع دهند.
   بخش دوم: هدف، اصول راهنما و تعهدات عمومی

ماده 3

هدف

هدف این کنوانسیون و قراردادهای (پروتکل‌های) آن محافظت از نسل فعلی و نسل‌های آتی در برابر پیامد‌های ویرانگر بهداشتی، اجتماعی، زیست‌محیطی و اقتصادی مصرف دخانیات، و محافظت از آنها در برابر قرار گرفتن در معرض دود توتون، از طریق فراهم‌سازی یک چارچوب برای اقداماتی است که باید در سطوح ملی، منطقه‌ای و بین‌المللی توسط کشور‌های عضو این کنوانسیون انجام شود تا شیوع مصرف دخانیات و قرارگیری در معرض دود توتون به‌طور مستمر و به میزان چشمگیر کاهش یابد.

ماده 4

اصول راهنما

برای دستیابی به هدف این کنوانسیون و قرارداد‌های مربوطه و به‌منظور اجرای مفاد آن، کشور‌های عضو کنوانسیون باید، علاوه بر چیز‌های دیگر، از اصول راهنمای زیر پیروی نمایند:

1. تمامی جمعیت کشور باید از پیامد‌های بهداشتی، ماهیت اعتیادآور و تهدید مرگ‌آوری که مصرف دخانیات و قرار گرفتن در معرض دود توتون ایجاد می‌کند مطلع شوند، و تمام سطوح دولتی باید در صدد انجام اقدامات مؤثر قانونی، اجرایی، اداری یا دیگر اقدامات مؤثر باشند تا از کل جمعیت کشور در برابر قرار گرفتن در معرض دود توتون محافظت شود.
2. برای به مرحله ظهور رساندن و حمایت از اقدامات و واکنش‌های چند بخشی (در برگیرنده گروه‌هایی با منطقه عمل و مأموریت‌های مختلف) جامع در سطوح ملی، منطقه‌ای، و بین‌المللی، تعهد قوی سیاسی لازم می‌باشد و باید موارد زیر در نظر گرفته شود:

• ضرورت انجام اقداماتی برای محافظت از تمامی جمعیت کشور در برابر قرار گرفتن در معرض دود توتون؛
• ضرورت انجام اقداماتی برای پیشگیری از آغاز مصرف، برای تبلیغ و ترویج ترک سیگار و حمایت از ترک سیگار، و برای کاهش دادن مصرف فرآورده‌های توتون در هر شکلی که باشند؛
• ضرورت انجام اقداماتی برای پیشبرد مشارکت افراد و جوامع بومی (سکنه اولیه کشور) در تهیه، اجرا و ارزیابی برنامه‌های کنترل مصرف دخانیات که از نظر اجتماعی و فرهنگی برای برآوردن نیاز‌های آنها مناسب هستند و با دیدگاه‌های آنها سازگاری دارند؛ و
• ضرورت انجام اقداماتی برای پرداختن به خطرات مختص زنان یا مردان به هنگام تهیه راهبرد‌های کنترل مصرف دخانیات

3. همکاری بین‌الملی، به‌ویژه انتقال فن‌آوری و دانش و کمک مالی و فراهم‌سازی مهارت‌های مربوطه، برای ایجاد کردن و اجرا نمودن برنامه‌های کنترل مصرف دخانیات که در آنها فرهنگ محلی و همچنین عوامل اجتماعی، سیاسی و حقوقی در نظر گرفته شده باشد، بخش مهمی از این کنوانسیون را تشکیل می‌دهد.
4. اقدامات و واکنش‌های جامع چند بخشی برای کاهش دادن مصرف تمام فرآورده‌های توتون در سطح ملی، منطقه‌ای و بین‌المللی لازم می‌باشند تا، مطابق اصول بهداشت عمومی، از موارد بروز بیماری‌ها، از کار افتادگی پیشرس و مرگ‌ومیر ناشی از مصرف دخانیات و قرار گرفتن در معرض دود توتون پیشگیری شود.
5. مسائل مربوط به جبران خسارات، که هر کشور عضو این کنوانسیون در حوزه اختیارات خود تعیین می‌کند، بخش مهمی از کنترل جامع مصرف دخانیات است.
6. اهمیت کمک فنی و مالی را در کمک به گذار اقتصادی کشت‌کنندگان توتون و کارگرانی که معیشت آنها به شدت درنتیجه اجرای برنامه‌های کنترل مصرف دخانیات در کشور‌های در حال توسعه عضو این کنوانسیون، و همچنین در کشور‌های عضو این کنوانسیون که اقتصاد آنها در مرحله گذار است، تحت‌تأثیر قرار می‌گیرد باید تشخیص داد و در متن راهبردهایی که برای توسعه پایدار این کشور‌ها تهیه می‌شود به این کمک‌ها پرداخت.
7. مشارکت جامعه مدنی برای دستیابی به هدف این کنوانسیون و پروتکل‌های آن ضروری می‌باشد.

ماده 5

تعهدات عمومی

1. هر یک از کشور‌های عضو این کنوانسیون باید راهبرد‌ها، طرح‌ها، و برنامه‌هایی جامع و در برگیرنده بخش‌هایی با منطقه عمل یا مأموریت مختلف را، مطابق این کنوانسیون و قرارداد‌های آن، برای کنترل مصرف دخانیات در کشور تهیه، اجرا، به‌طور منظم روز آمد کند و بررسی و مرور نماید.
2. برای دستیابی به این هدف، هر یک از کشور‌های عضو این کنوانسیون باید، مطابق ظرفیت خود:

• ساز و کاری ملی و هماهنگ‌کننده برای نکات مهم در کنترل مصرف دخانیات ایجاد یا تقویت کند و منابع مالی لازم برای آن را تأمین نماید
• اقدامات مؤثر قضایی، اجرایی، اداری پیشنهاد شده و یا اقدامات مؤثر دیگر را تصویب و اجرا نماید و، در موارد مناسب، در تهیه نمودن خط مشی‌‌های مناسب برای پیشگیری و کاهش مصرف دخانیات، اعتیاد به نیکوتین و قرار گرفتن در معرض دود توتون، با دیگر کشور‌های عضو این کنوانسیون همکاری کند.

3. کشور‌های عضو این کنوانسیون، در تعیین و اجرای خط مشی‌‌های بهداشت عمومی مرتبط با کنترل مصرف دخانیات، باید اقداماتی به عمل آورند تا از این خط مشی‌‌ها، مطابق قوانین کشوری، در برابر منافع مالی و دیگر منافع مقرر صنعت دخانیات محافظت شود.
4. کشور‌های عضو این کنوانسیون باید در تنظیم و تدوین اقدامات، رویه‌ها و رهنمود‌های مربوط به اجرای این کنوانسیون و پروتکل‌های آن با هم همکاری کنند.
5. کشور‌های عضو این کنوانسیون باید، در موارد مناسب، با سازمان‌های بین‌المللی و منطقه‌ای بین دولتی و با دیگر گروه‌های دارای صلاحیت همکاری کنند تا اهداف این کنوانسیون و پروتکل‌های آن برآورده شود.
6. کشور‌های عضو این کنوانسیون باید، در محدوده استطاعت مالی خود و منابعی که در اختیار دارند، با هم همکاری نمایند تا منابع مالی لازم برای اجرای این کنوانسیون از طریق ساز و کار‌های دو جانبه و چند جانبه تأمین شود.

بخش سوم: اقدامات مربوط به کاهش دادن تقاضا برای دخانیات

ماده 6

اقداماتی در زمینه قیمت فرآورده‌های توتون و مالیات به‌منظور کاهش دادن تقاضا برای آنها

1. کشور‌های عضو این کنوانسیون تصدیق می‌کنند اقدامات مربوط به قیمت و مالیات فرآورده‌های توتون وسیله‌ای مؤثر و مهم برای کاهش دادن مصرف دخانیات در بخش‌های مختلف جمعیت، به‌ویژه در بین جوانان، می‌باشد.
2. هر یک از کشور‌های عضو این کنوانسیون باید، بدون لطمه وارد شدن به حقوق حاکمه‌ای که در تعیین و اجرای خط مشی‌‌های مالیاتی دارد، اهداف ملی بهداشتی خود را درباره کنترل مصرف دخانیات در نظر گیرد و در موارد مناسب انجام اقداماتی را تصویب کند یا ادامه دهد که ممکن است شامل موارد زیر باشند:

• اجرای خط مشی‌‌های مالیاتی و، در موارد مناسب، خط مشی‌‌های مربوط به قیمت، در مورد فرآورده‌های توتون، تا به آن اهداف بهداشتی کمک شود که هدف از آنها کاهش دادن مصرف دخانیات است، و
• در موارد مناسب، فروش بدون مالیات و بدون عوارض گمرکی فرآورده‌های توتون به جهانگردان، و یا وارد شدن این گونه فرآورده‌های توتون توسط جهانگردان به داخل کشورها، ممنوع یا محدود شود.

3. کشورهای عضو این کنوانسیون باید، مطابق ماده 21، نرخ مالیات بر فرآورده‌های توتون و روند‌های مصرف دخانیات در کشورهای خود را در گزارشات دوره‌ای خود به کنفرانس کشور‌های عضو این کنوانسیون ارائه دهند.

ماده 7

اقدامات غیرمرتبط با قیمت به‌منظور کاهش دادن تقاضا برای دخانیات

کشور‌های عضو این کنوانسیون تصدیق می‌کنند انجام اقدامات غیرمرتبط با قیمت وسیله مؤثر و مهمی در کاهش دادن مصرف دخانیات است. هر یک از کشور‌های عضو این کنوانسیون باید اقدامات مؤثر قضایی، اجرایی، اداری یا اقدامات مؤثر دیگری را تصویب کند و به اجرا در آورد که برای جامه عمل پوشاندن به تعهداتی لازم است که بر طبق مواد 8 تا 13 بر عهده دارد، و باید، در موارد مناسب، به‌طور مستقیم یا از طریق گروه‌های صلاحیت‌دار بین‌المللی با دیگر کشور‌های عضو این کنوانسیون همکاری نماید تا این تعهدات برآورده شوند. کنفرانس کشور‌های عضو این کنوانسیون باید رهنمود‌های مناسبی را برای اجرای مفاد مواد قید شده پیشنهاد نماید.

ماده 8

محافظت از مردم در برابر دود توتون

1. کشور‌های عضو این کنوانسیون تصدیق می‌کنند شواهد علمی بی‌هیچ ابهامی ثابت کرده است قرار گرفتن در معرض دود توتون باعث مرگ، بیماری و از کار افتادگی می‌شود.
2. هر یک از کشور‌های عضو این کنوانسیون باید، در سطح حوزه اختیارات ملی که قوانین کشوری تعیین می‌کنند، اقدامات مؤثر قضایی، اجرایی، اداری و یا اقدامات مؤثر دیگری را که از مردم در برابر دود توتون در محل کار سر پوشیده، در وسایل حمل و نقل عمومی، در مکان‌های عمومی سر پوشیده و، در موارد مناسب، در دیگر مکان‌های عمومی محافظت می‌کنند تصویب کند و به اجرا در آورد و به‌طور فعال پذیرش و اجرای این اقدامات را در دیگر سطوح حوزه اختیارات خود تبلیغ و ترویج نماید.

ماده 9

نظارت بر محتویات فرآورده‌های توتون

کنفرانس کشور‌های عضو این کنوانسیون، برای آزمایش کردن و اندازه گرفتن محتویات فرآورده‌های توتون و موادی که با مصرف این فرآورده‌ها در هوا منتشر می‌شوند، و برای نظارت بر این محتویات و این مواد منتشر شده در هوا، باید، با مشورت گروه‌های صلاحیت‌دار بین‌المللی، رهنمودهایی پیشنهاد کند. هر کشور عضو این کنوانسیون باید، در صورت تصویب مقامات صلاحیت‌دار کشور مربوطه، اقدامات مؤثر قضایی، اجرایی و اداری یا اقدامات مؤثر دیگری را برای اینگونه آزمایشات و اندازه‌گیری‌ها، و برای اینگونه نظارت‌ها، تصویب کند و به اجرا درآورد.

ماده 10

نظارت بر محتوای مطالب افشاگرانه درباره فرآورده‌های توتون

هر کشور عضو این کنوانسیون باید، مطابق قوانین کشوری خود، اقدامات مؤثر قضایی، اجرایی، اداری یا اقدامات مؤثر دیگری را تصویب کند و به اجرا در آورد که تولیدکنندگان و واردکنندگان فرآورده‌های توتون را ملزم می‌سازند اطلاعات مقامات دولتی را درباره محتویات این فرآورده‌ها و موادی که با مصرف آنها در هوا منتشر می‌شود آشکار سازند. به‌منظور آشکارسازی اطلاعات مربوط به اجزای سمی فرآورده‌های توتون و موادی که امکان دارد با مصرف این فرآورده‌ها در هوا منتشر می‌شود، هر کشور عضو این کنوانسیون باید اقدامات مؤثر دیگری را تصویب نماید و به اجرا درآورد.

ماده 11

بسته‌بندی و برچسب گذاری فرآورده‌های توتون

1. هر کشور عضو این کنوانسیون باید، ظرف مدت سه سال پس از اجرایی شدن این کنوانسیون برای آن کشور، اقدامات مؤثری را، که با قوانین کشوری آن مطابقت دارند، تصویب و اجرا نماید که این موارد را تضمین می‌کنند:

• روی بسته‌بندی و برچسب‌گذاری فرآورده توتون مطالب نادرست، گمراه‌کننده، فریبنده یا مطلبی برای تبلیغ و ترویج آن وجود ندارد که امکان داشته باشد درباره ویژگی‌های فرآورده مربوطه، اثرات بهداشتی آن، خطرات یا موادی که با مصرف آن در هوا منتشر می‌شوند تصور غلطی ایجاد کند (از جمله هیچ واژه، توصیف کننده، علامت تجارتی، آرم یا هیچ علامت دیگری، از جمله واژه‌هایی مانند «دارای مقدار کمی جرم یا low tar» یا «سبک یا light» یا «فوق العاده سبک یا ultra – light» یا «ملایم یا mild»، روی بسته‌بندی‌ها وجود ندارد که به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم این تصور غلط را ایجاد نماید که این فرآوده توتون ازفرآورده‌های دیگر کم خطر‌تر است)؛ و
• هر پاکت و کارتن حاوی فرآورده‌های توتون و هرگونه بسته‌بندی و برچسب‌گذاری اینگونه فرآورده‌ها هم باید حاوی هشدارهای بهداشتی باشد که اثرات مضر مصرف دخانیات را توصیف می‌کنند، و امکان دارد شامل پیام‌های مناسب دیگر باشند. این هشدار‌ها و پیام‌ها:
  • باید توسط مقام صلاحیت‌دار کشور مربوطه تأیید شوند،
  • باید به نوبت استفاده شوند،
  • باید بزرگ، واضح، قابل رؤیت و خوانا باشند،
  • باید 50٪ یا بیشتر از سطح محل نمایش مطالب را تشکیل دهند اما نباید کمتر از 30٪ از سطح محل نمایش مطالب به آنها اختصاص داده شود
  • را می‌توان به‌صورت تصویر یا نمودار تصویری یا همراه با نمودار یا نمودار تصویری ارائه داد.

2. هر بسته و کارتن فرآورده توتون و هر بسته‌بندی و برچسب‌گذاری بیرونی اینگونه فرآوره‌ها باید، علاوه بر هشدارهایی که در بند 1 (ب) این ماده قید شده است، شامل اطلاعاتی درباره اجزای تشکیل‌دهنده فرآورده و موادی باشد که با مصرف آن فرآورده در هوا منتشر می‌شود
3. هر کشور عضو این کنوانسیون باید تولیدکنندگان را ملزم سازد که هشدار‌ها و دیگر اطلاعات متنی که در بند 1 (ب) و در بند 2 این ماده قید شده‌اند روی هر پاکت و کارتن فرآورده توتون و روی هرگونه بسته‌بندی و برچسب‌گذاری بیرونی این فرآورده‌ها به زبان یا به زبان‌های عمده کشور مربوطه نوشته می‌شود.
4. در ارتباط با اهداف مورد نظر در این ماده، واژه «بسته‌بندی و برچسب‌گذاری بیرونی» فرآورده‌های توتون به هرگونه بسته‌بندی و برچسب‌گذاری اشاره دارد که برای خرده‌فروشی فرآورده مربوطه استفاده می‌شود.

ماده 12

آموزش، ارتباطات، آموزش شغلی و آگاهی مردم

هر کشور عضو این کنوانسیون باید، در موارد مناسب، با استفاده از تمام ابزار‌های ارتباطی در دسترس برای تبلیغ و ترویج و تقویت آگاهی مردم درباره مسائل مربوط به کنترل مصرف دخانیات استفاده نماید. برای دستیابی به این هدف، هر کشور عضو این کنوانسیون باید اقدامات مؤثر قضایی، اجرایی، اداری یا اقدامات مؤثر دیگری را تصویب و اجرا کند که باعث تبلیغ و ترویج موارد زیر می‌شوند:

• دسترسی گسترده به برنامه‌های مؤثر و جامع آموزشی و برنامه‌های آگاه نمودن مردم از خطرات بهداشتی، شامل ویژگی‌های اعتیادآور مصرف دخانیات و قرار گرفتن در معرض دود توتون؛
• آگاهی مردم از خطرات بهداشتی مصرف دخانیات و قرار گرفتن در معرض دود توتون، و از مزایای ترک مصرف دخانیات و سبک زندگی بدون توتون که در ماده 14.2 مشخص شده است؛
• دسترسی مردم، بر طبق قوانین کشوری، به دامنه وسیعی از اطلاعات درباره صنعت دخانیات (که مرتبط با هدف این کنوانسیون باشند)؛
• برنامه‌های مؤثر و مناسب آموزش شغلی یا حساس کردن و آگاه نمودن درباره کنترل مصرف دخانیات برای افرادی مانند کارکنان بخش بهداشت، مددکاران اجتماعی، کارگزاران اجتماعی، افراد حرفه‌ای شاغل در رسانه‌ها، معلمان و مدرسان، تصمیم‌گیرندگان، مدیران و دیگر افرادی که نگران مصرف دخانیات هستند؛
• آگاهی و مشارکت سازمان‌های دولتی و خصوصی و سازمان‌های غیردولتی که به صنعت دخانیات وابسته نیستند در تهیه و اجرای برنامه‌های بین رشته‌ای (با شرکت افراد و سازمان‌هایی که منطقه عمل و مأموریت‌های مختلفی دارند) و در تهیه و اجرای راهبردهایی برای کنترل مصرف دخانیات؛ و
• آگاهی مردم از اطلاعات مربوط به پیامد‌های سوء بهداشتی، اقتصادی، و زیست‌محیطی مرتبط با تولید و مصرف توتون و دسترسی آنها به این اطلاعات.

ماده 13

تبلیغ و ترویج و ترغیب مصرف دخانیات و حمایت مالی برنامه‌ها از طرف صنعت دخانیات

1. کشورهای عضو این کنوانسیون تصدیق می‌کنند منع جامع تبلیغ و ترویج و ترغیب مصرف دخانیات و حمایت مالی برنامه‌ها از طرف صنعت دخانیات باعث می‌شود مصرف فرآورده‌های توتون کاهش یابد.
2. هر یک از کشورهای عضو این کنوانسیون باید، مطابق قانون اساسی یا اصول قانون اساسی خود، منع جامع تمام تبلیغات، ترویج و ترغیب و حمایت مالی برنامه‌ها از طرف صنعت دخانیات را برعهده گیرد. این منع باید، منوط به محیط حقوقی و امکانات فنی در دسترس کشور مربوطه، شامل منع جامع تبلیغ و ترویج و ترغیب مصرف دخانیات و حمایت مالی از برنامه‌ها از طرف صنعت دخانیات کشورهای دیگر در داخل این کشور باشد. در ارتباط با این امر، هر یک از کشور‌های عضو این کنوانسیون باید، ظرف مدت 5 سال پس از عضویت در این کنوانسیون، انجام اقدامات مناسب قضایی، اجرایی، اداری و یا اقدامات دیگری را بر عهده گیرد و، در پیروی از ماده 21، گزارشات مربوطه را تسلیم نماید.
3. هر یک از کشور‌های عضو این کنوانسیون که به‌خاطر قانون اساسی یا اصول قانون اساسی خود در موقعیتی نیست که منع جامع را بر عهده گیرد، باید در مورد هرگونه تبلیغ و ترویج و ترغیب مصرف دخانیات و حمایت از برنامه‌ها توسط صنعت دخانیات محدودیت‌هایی را اعمال نماید. این محدودیت‌ها باید، منوط به محیط حقوقی و امکانات فنی که کشور مربوطه در اختیار دارد، شامل منع جامع تبلیغ و ترویج و ترغیب مصرف دخانیات و حمایت مالی از برنامه‌ها توسط صنعت دخانیات باشد که از داخل کشور مربوطه سرچشمه می‌گیرد و کشور‌های دیگر را دربر می‌گیرد. در ارتباط با این امر، هر کشور عضو این کنوانسیون باید انجام اقدامات مناسب قضایی، اجرایی، اداری و یا اقدامات دیگر را بر عهده گیرد و، در پیروی از ماده 21، گزارشات مربوطه را تسلیم نماید.
4. هر یک از کشور‌های عضو این کنوانسیون باید، به‌عنوان کمترین کاری که می‌تواند انجام دهد، و در مطابقت با قانون اساسی و اصول قانون اساسی خود، اقدامات زیر را انجام دهد:

• منع کردن هر نوع تبلیغ و ترویج مصرف دخانیات و حمایت مالی از برنامه‌ها توسط صنعت دخانیات که به هر طریق نادرست، گمراه‌کننده یا فریبنده‌ای مشوق مصرف فرآورده‌های توتون می‌شوند یا احتمال دارد درباره ویژگی‌ها، اثرات بهداشتی، خطرات یا انتشار مواد ناشی از مصرف فرآورده به داخل هوا تصور غلطی ایجاد نمایند؛
• همراه بودن تمام تبلیغات مربوط به مصرف دخانیات و، در موارد مناسب، همراه بودن ترویج و ترغیب مصرف فرآورده‌های توتون را با هشدار‌ها یا پیام‌های مناسب الزامی سازد؛
• کاربرد انگیزه‌های مستقیم و غیرمستقیمی را محدود سازد که مردم را به خریدن فرآورده‌های توتون تشویق می‌کنند؛
• اگر تبلیغ یا ترویج مصرف دخانیات و حمایت مالی از برنامه‌ها توسط صنعت دخانیات به‌طور جامع در کشور عضو ممنوع نشده است، افشا شدن هزینه‌‌هایی را که توسط این صنعت در زمینه تبلیغ و ترویج مصرف فرآورده‌های توتون و حمایت مالی از برنامه‌ها صورت می‌گیرد (و هنوز ممنوع نشده است) برای آگاهی مقامات مربوطه دولتی الزامی نماید. امکان دارد این مقامات تصمیم بگیرند این ارقام هزینه را، در پیروی از ماده 21، و در صورت مطابقت با قوانین کشوری، به اطلاع مردم برسانند؛
• تبلیغ و ترویج مصرف دخانیات و حمایت مالی از برنامه‌ها توسط صنعت دخانیات را به‌طور جامع منع نماید، یا در صورتی‌که کشور مربوطه در موقعیتی نمی‌باشد که به‌خاطر قانون اساسی یا اصول قانون اساسی خود این فعالیت‌ها را به‌طور جامع ممنوع سازد، تبلیغ و ترویج مصرف دخانیات و حمایت مالی از برنامه‌ها توسط صنعت دخانیات در رادیو، تلویزیون، رسانه‌های چاپی و، در موارد مناسب، در رسانه‌های دیگر مانند اینترنت، را ظرف مدت 5 سال محدود نماید؛
• حمایت مالی صنعت دخانیات را از رویداد‌ها و فعالیت‌ها بین‌المللی و یا از شرکت‌کنندگان در این رویداد‌ها و فعالیت‌ها ممنوع سازد، یا اگر به‌خاطر قانون اساسی یا اصول قانون اساسی خود در موقعیتی نمی‌باشد که این کار را انجام دهد، این حمایت‌ها را محدود نماید.

5. کشور‌های عضو این کنوانسیون تشویق می‌شوند اقداماتی فراتر از تعهدات قید شده در بند 4 را انجام دهند.
6. کشور‌های عضو این کنوانسیون باید در ایجاد فن‌آوری‌ها و دیگر روش‌های لازم برای تسهیل حذف تبلیغات مربوط به مصرف دخانیات که در کشورهای دیگر صورت می‌گیرد با هم همکاری نمایند.
7. کشور‌های عضو این کنوانسیون که برخی از شکل‌های تبلیغ و ترویج مصرف دخانیات و حمایت‌های مالی از برنامه‌ها توسط صنعت دخانیات را منع کرده‌اند، این حق حاکمه را دارند که آن شکل‌هایی از تبلیغ و ترویج مصرف دخانیات و حمایت مالی از برنامه‌ها توسط صنعت دخانیات که از کشور‌های خارجی وارد کشور آنها می‌شود را ممنوع سازند و بر آنها مجازات‌هایی معادل مجازات‌هایی تحمیل نمایند که، بر طبق قوانین کشوری، در صورت تبلیغ و ترویج مصرف دخانیات و حمایت مالی از برنامه‌ها توسط صنعت دخانیات در کشور‌های خودشان اعمال می‌کنند. در این بند هیچ نوع مجازات خاصی حمایت یا تأیید نمی‌شود.
8. کشور‌های عضو این کنوانسیون باید به فکر تهیه پروتکلی شامل اقدامات مناسبی باشند که مستلزم همکاری بین‌المللی برای منع جامع تبلیغ و ترویج مصرف دخانیات و حمایت مالی از برنامه‌ها توسط صنعت دخانیات در کشورهای خارجی می‌باشد.

ماده 14

اقداماتی به‌منظور کاهش دادن تقاضا در ارتباط با وابستگی به دخانیات و ترک مصرف آن

1. هر کشور عضو این کنوانسیون باید، با در نظر گرفتن شرایط و اولویت‌های موجود در کشور، رهنمود‌های مناسب، جامع و یکپارچه‌ای را بر مبنای شواهد علمی و براساس بهترین اقدامات ممکن تهیه کند و ترویج دهد، و باید برای پیشبرد ترک مصرف دخانیات و درمان کافی وابستگی به فرآورده‌های توتون اقدامات مؤثری به عمل آورد.
2. برای دستیابی به این هدف، هر کشور عضو این کنوانسیون باید تلاش نماید که:

• برنامه‌های مؤثری طراحی و اجرا نماید که هدف از آنها پیشبرد ترک مصرف دخانیات در مکان‌هایی مانند مؤسسات آموزشی، تأسیسات ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی، محل کار، و محیط‌های ورزشی است،
• تشخیص و درمان وابستگی به دخانیات و خدمات مشاوره‌ای درباره ترک مصرف دخانیات را، در موارد مناسب با مشارکت افراد ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی و مددکاران اجتماعی و کارگزاران اجتماعی، در برنامه‌ها و طرح‌ها و راهبرد‌های ملی بهداشت و آموزش ملی وارد کند؛
• در تأسیسات ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی و در مراکز توانبخشی، برنامه‌هایی برای تشخیص، مشاوره، پیشگیری و درمان وابستگی به دخانیات تهیه نماید، و
• برای تسهیل دسترسی به درمان وابستگی به دخانیات، و دارا شدن افراد از استطاعت مالی لازم جهت برخورداری از این درمان، از جمله (بر طبق ماده 22) برخورداری از فرآورده‌های دارویی، با دیگر کشورهای عضو این کنوانسیون همکاری نماید. ممکن است اینگونه فرآوره‌های دارویی و اجزای تشکیل‌دهنده آنها، در موارد مناسب، شامل دارو‌ها، فرآورده‌هایی که برای دادن دارو استفاده می‌شوند، و دانش مربوط به تشخیص بیماری‌ها باشد.

بخش چهارم: اقدامات مربوط به کاهش دادن عرضه دخانیات

ماده 15

تجارت غیرقانونی فرآورده‌های توتون

1. کشور‌های عضو این کنوانسیون تصدیق می‌کنند حذف تمام شکل‌های تجارت غیرقانونی فرآورده‌های توتون، از جمله قاچاق، تولید غیرقانونی و تولید فرآورده‌های تقلبی، و وضع و اجرای قوانین مربوطه در کشور‌ها، علاوه بر موافقتنامه‌های زیر منطقه‌ای و منطقه‌ای و جهانی، اجزای ضروری کنترل مصرف دخانیات می‌باشند.
2. هر کشور عضو این کنوانسیون باید اقدامات مؤثر قضایی، اجرایی، اداری و یا دیگر اقدامات مؤثر را به عمل آورد تا تضمین نماید تمام پاکت‌ها و کارتن‌های حاوی فرآورده‌های توتون و هر نوع بسته‌بندی بیرونی این فرآورده‌ها علامت‌گذاری شده‌اند تا به کشور‌های عضو کمک شود منشاء فرآورده را تعیین کنند و، مطابق قوانین کشوری و موافقتنامه‌های دو جانبه و چندجانبه مربوطه، به کشور‌های عضو کمک شود مکان تغییر مسیر فرآورده‌های توتون را مشخص نمایند و جابه‌جایی این فرآورده‌ها و وضعیت حقوقی آنها را پایش، مستندسازی و کنترل کنند. علاوه بر آن، هر کشور عضو این کنوانسیون باید:

• تولیدکنندگان را ملزم کند برروی تمام پاکت‌ها و کارتن‌های فرآورده‌های توتون که برای خرده‌فروشی و عمده‌فروشی عرضه می‌شوند و در بازار داخلی به فروش می‌رسند عبارت زیر نوشته شود: «فروش تنها در (نام کشور، زیر بخش مربوطه از کشور، منطقه، یا واحد مربوطه از دولت فدرال درج شود)»، یا علامت‌گذاری مؤثر دیگری وجود داشته باشد که مقصد نهایی را نشان می‌دهد، یا به مقامات کمک می‌کند متوجه شوند که آیا فرآورده مربوطه از نظر قانون برای فروش در بازار داخلی می‌باشد؛ و
• در موارد مناسب، به فکر تهیه رژیمی عملی برای جست‌وجو و ردیابی باشد که باعث امن‌تر شدن سیستم توزیع می‌شود و به تحقیق درباره تجارت غیرقانونی کمک می‌کند.

3. هر کشور عضو این کنوانسیون باید تولیدکنندگان را ملزم کند که اطلاعات یا مشخصات موجود بر روی بسته‌بندی فرآورده‌ها که در بند 2 این ماده مشخص شده است باید به شکل خوانا ارائه شود و یا به زبان یا به زبان‌های اصلی کشور مربوطه نوشته شود.
4. به منظور حذف تجارت غیرقانونی دخانیات، هر کشورعضو این کنوانسیون باید:

• داده‌های مربوط به تجارت فرآورده‌های توتون بین کشورها، از جمله تجارت غیرقانونی، را پایش و جمع‌آوری کند و، در موارد مناسب و مطابق قوانین کشوری و موافقتنامه‌های دوجانبه و چندجانبه مربوطه، اطلاعات را با مقامات گمرکی، مالیاتی و مقامات دیگر مبادله نماید؛
• قوانینی را، با مجازات‌ها و جلوگیری از تضییع حقوق، برعلیه تجارت غیرقانونی فرآورده‌های توتون، از جمله سیگار‌های تقلبی و جعلی، وضع یا تقویت نماید؛
• اقدامات مناسبی به عمل آورد تا تضمین نماید که تمام تجهیزات تولیدی مصادره شده، سیگارها و دیگر فرآورده‌های جعلی و تقلبی توتون، در صورت امکان با استفاده از روش‌های طرفدار محیط زیست، نابود می‌شوند یا بر طبق قوانین کشوری از بین می‌روند؛
• برای پایش، مستندسازی و کنترل ذخیره‌سازی و توزیع فرآورده‌های توتون، که تحت تعلیق مالیات یا عوارض، در محدوده اختیارات دولت نگهداری و یا جابه‌جا می‌شوند، اقداماتی را تصویب و به اجرا در آورد؛
• در موارد مناسب، اقداماتی را تصویب نماید تا مصادره درآمد‌های حاصل از تجارت غیرقانونی فرآورده‌های توتون میسر شود.

5. در موارد مناسب، اطلاعاتی که بر طبق زیربند‌های 4 (الف) و 4 (ت) این ماده جمع‌آوری شده است باید، بر طبق ماده 21، به‌صورت کلی توسط کشور‌های عضو این کنوانسیون در گزارشات دوره‌ای آنها به کنفرانس کشور‌های عضو ارائه شود.
6. کشور‌های عضو این کنوانسیون باید همکاری بین سازمان‌های ملی، و همچنین همکاری بین سازمان‌های منطقه‌ای و بین‌المللی بین دولتی مربوطه را که با تحقیقات و اقدامات جزایی و نحوه‌های رسیدگی ارتباط دارند، در موارد مناسب و مطابق قوانین کشوری ترویج و تبلیغ کنند، با این هدف که تجارت غیرقانونی فرآورده‌های توتون حذف شود. برای مبارزه با تجارت غیرقانونی فرآورده‌های توتون، همکاری در سطوح منطقه‌ای و زیرمنطقه‌ای باید مورد تأکید خاص قرار گیرد.
7. هر کشور عضو این کنوانسیون باید تلاش نماید اقدامات بیشتری را، از جمله فروش مجوز، در موارد مناسب برای کنترل یا نظارت بر تولید و توزیع فرآورده‌های توتون تصویب کند و به اجرا در آورد تا از تجارت غیرقانونی فرآورده‌های توتون جلوگیری شود.

ماده 16

فروش دخانیات به صغیر و توسط صغیر

1. هر کشور عضو این کنوانسیون باید اقدامات مؤثر قضایی، اجرایی، اداری یا اقدامات مؤثر دیگری را در سطح مناسب دولت تصویب و اجرا کند تا فروش فرآورده‌های توتون به افرادی که زیر سن قانونی می‌باشند (که این سن توسط قوانین محلی و کشوری تعیین می‌شود) یا کمتر از 18 سال سن دارند ممنوع شود. ممکن است این اقدامات شامل موارد زیر باشد:

• الزامی شدن اینکه تمام فروشندگان فرآورده‌های توتون علامت روشن و چشمگیری را درباره منع فروش دخانیات به افراد صغیر در داخل محل فروش نصب کنند و اینکه، اگر در مورد سن خریدار دخانیات شک دارند، ملزم باشند از خریدار فرآورده‌های توتون درخواست کنند مدارک مناسبی ارائه دهد که به سن کامل قانونی رسیده است؛
• منع فروش فرآورده‌های توتون به هر طریقی که باعث شود به‌طور مستقیم در دسترس باشند، به‌عنوان مثال این فرآورده‌ها را نباید روی قفسه‌های مغازه گذاشت؛
• ممنوعیت تولید و فروش شیرینی، غذای سبک یا سرپایی، اسباب‌بازی یا هر شئ دیگر به شکل فرآورده‌های توتون که برای افراد صغیر جالب هستند؛ و
• تضمین اینکه دستگاه‌های فروش فرآورده‌های توتون در منطقه تحت اختیار دولت در دسترس افراد صغیر قرار ندارند و باعث تبلیغ و ترویج فروش فرآورده‌های توتون به افراد صغیر نمی‌شوند.

2. هر کشور عضو این کنوانسیون باید توزیع مجانی فرآورده‌های توتون بین مردم و به‌ویژه بین افراد صغیر را ممنوع سازد یا این ممنوعیت را تشویق و ترویج نماید.
3. هر کشور عضو این کنوانسیون باید تلاش نماید تا فروش سیگار به‌صورت تک نخ یا در پاکت‌های کوچک را ممنوع سازد، زیرا اینگونه عرضه نمودن سیگار باعث می‌شود افراد صغیر راحت‌تر بتوانند آنها را خریداری کنند.
4. کشور‌های عضو این کنوانسیون تصدیق می‌کنند برای افزایش تأثیر اقداماتی که برای پیشگیری از فروش فرآورده‌های توتون به افراد صغیر صورت می‌گیرد باید این اقدامات را، در موارد مناسب، همراه با دیگر مفاد موجود در این کنوانسیون اجرا نمود.
5. هر کشور عضو این کنوانسیون می‌تواند به هنگام امضاء، تصدیق، پذیرش، تصویب، یا عضویت در این کنوانسیون، یا در هر زمان پس از آن، از طریق یک اعلامیه نوشتاری الزام‌آور تعهد خود را به منع نمودن ورود دستگاه فروش فرآورده‌های توتون در منطقه تحت اختیار خود یا، در موارد مناسب، به منع کامل دستگاه فروش فرآورده‌های توتون نشان دهد. این اعلامیه را، که مطابق این بند صادر می‌شود، به دبیر کل سازمان ملل متحد می‌سپارند تا را بین تمام کشور‌های عضواین کنوانسیون پخش کند.
6. هر کشور عضو این کنوانسیون باید، در موارد مناسب، اقدامات مؤثر قضایی، اجرایی، اداری یا دیگر اقدامات مؤثر را (از جمله مجازات‌هایی که بر علیه فروشندگان و توزیع‌کنندگان فرآورده‌های توتون اعمال می‌شود) تصویب و اجرا کند تا تضمین نماید تعهداتی که در بند‌های 1 تا 5 این ماده قید شده است رعایت می‌شود.
7. هر کشور عضو این کنوانسیون باید، در موارد مناسب، اقدامات مؤثر قضایی، اجرایی، اداری یا دیگر اقدامات مؤثر را برای ممنوع نمودن فروش فرآورده‌های توتون به افراد زیر سن قانونی (که این سن بر حسب قوانین محلی یا کشوری تعیین می‌شود) یا افرادی که کمتر از 18 سال سن دارند تصویب و اجرا نماید.

ماده 17

حمایت از فعالیت‌های جایگزینی که از نظر اقتصادی قابل اجرا هستند

کشور‌های عضو این کنوانسیون باید، در موارد مناسب، با همکاری یکدیگر و با همکاری سازمان‌های صلاحیت¬دار بین دولتی بین‌المللی و منطقه‌ای، جایگزین‌هایی را برای توتون، که از نظر اقتصادی عملی هستند، بین کارگران صنعت دخانیات، کشتکاران توتون و، در مواردی که لازم است، بین فروشندگان فرآورده‌های توتون ترویج و تبلیغ کنند.

بخش پنجم: حفاظت از محیط زیست

ماده 18

حفاظت از محیط زیست و از بهداشت افراد

کشور‌های عضو این کنوانسیون، در برآورده نمودن تعهداتی که در قبال این کنوانسیون دارند، موافقت کرده‌اند در کشت توتون و تولید فرآورده‌های آن در مناطق تحت اختیار خود نسبت به حفاظت از محیط زیست و بهداشت افراد توجه لازم را نشان دهند.

بخش ششم: مسائل مرتبط با مسئولیت

ماده 19

مسئولیت

1. کشور‌های عضو این کنوانسیون باید، به‌منظور کنترل مصرف دخانیات، به فکر انجام اقداماتی قضایی باشند یا، در صورت لزوم، باعث پیشبرد قوانین موجود خود شوند تا بتوانند با مسئولیت‌های جنایی و مدنی (از جمله، در موارد مناسب، پرداخت یا جبران خسارت) مقابله نمایند.
2. کشورهای عضو این کنوانسیون باید، مطابق ماده 21، از طریق کنفرانس کشور‌های عضو کنوانسیون در مبادله اطلاعات (از جمله اطلاعات زیر) با یکدیگر همکاری نمایند:

• اطلاعات مربوط به اثرات بهداشتی مصرف فرآورده‌های توتون و قرار گرفتن در معرض دود توتون، بر طبق ماده 20.3 ؛ و
• اطلاعات مربوط به قوانین و مقررات نافذ و همچنین قوانین مرتبط.

3. کشورهای عضو این کنوانسیون باید، در موارد مناسب و با توافق متقابل و در محدوده قوانین ملی و خط مشئ‌ها و روش‌های قضایی کشوری و ترتیبات قید شده در موافقتنامه‌های جاری مربوطه، در مراحل رسیدگی قانونی مرتبط با مسئولیت‌های مدنی و جنایی سازگار با این کنوانسیون به یکدیگر کمک کنند.
4. این کنوانسیون نباید به هیج وجه بر حق دسترسی کشورهای عضو آن به دادگاه‌های یکدیگر، در مواردی که این حقوق وجود دارد، تأثیر نماید یا آن را محدود نماید.
5. کنفرانس کشور‌های عضو این کنوانسیون می‌تواند، در صورت امکان در مراحل اولیه، با در نظر گرفتن فعالیت‌هایی که در جلسات بحث و تبادل نظر بین‌المللی مربوطه صورت می‌گیرد و با لحاظ نمودن مسائل مرتبط با مسئولیت، از جمله رویکرد‌های مناسب بین‌المللی مرتبط با این مسائل و روش‌های حمایتی مناسب، از کشورهای عضو این کنوانسیون (در صورت درخواست آنها و مطابق با این بند) در فعالیت‌های قضایی و فعالیت‌های دیگر حمایت کند.

بخش هفتم: همکاری علمی و فنی و تبادل اطلاعات

ماده 20

تحقیقات، نظارت و مراقبت و مبادله اطلاعات

1. کشور‌های عضو این کنوانسیون تعهد می‌کنند تحقیقات ملی را توسعه و ترویج و تبلیغ کنند و برنامه‌های تحقیقاتی در زمینه کنترل مصرف دخانیات را در سطوح منطقه‌ای و بین‌المللی هماهنگ سازند. برای دستیابی به این هدف، هر کشور عضو این کنوانسیون باید:

• به‌طور مستقیم، یا از طریق سازمان‌های صلاحیت¬دار بین دولتی بین‌المللی و منطقه‌ای و گروه‌های دیگر، ارزیابی‌های تحقیقاتی و منطقه‌ای را آغاز نماید و در این ارزیابی‌ها با کشور‌های دیگر همکاری کند، و در انجام این کار، تحقیقات در زمینه تعیین‌کننده‌ها و پیامد‌های مصرف دخانیات و قرار گرفتن در معرض دود توتون و همچنین تحقیقات برای شناسایی محصولات جایگزین توتون را ترویج و تبلیغ و تشویق نماید.
• با حمایت سازمان‌های صلاحیت‌دار بین دولتی بین‌المللی و منطقه‌ای و دیگر گروه‌ها، آموزش شغلی و پشتیبانی از تمام افرادی که در فعالیت‌های کنترل مصرف دخانیات (از جمله در تحقیقات، اجرا و ارزیابی این فعالیت‌ها) درگیر هستند را تبلیغ و ترویج و تشویق کند.

2. در موارد مناسب، کشور‌های عضو این کنوانسیون باید برنامه‌هایی تهیه کنند تا با استفاده از آنها بتوانند به دقت بر وسعت و الگو‌های استعمال دخانیات و تعیین‌کننده‌ها و پیامد‌های مصرف فرآورده‌های توتون و قرار گرفتن در معرض دود آن در سطح کشور، منطقه، و جهان نظارت کنند. برای دستیابی به این هدف، آنها باید برنامه‌های نظارت دقیق بر دخانیات را در برنامه‌های ملی، منطقه‌ای و جهانی بهداشت یکپارچه سازند تا داده‌هایی که به‌دست می‌آیند قابل مقایسه باشند و بتوان آنها را، در موارد مناسب، در سطوح منطقه‌ای و بین‌المللی تحلیل نمود.
3. کشور‌های عضو این کنوانسیون اهمیت کمک مالی و فنی از طرف سازمان‌های بین دولتی بین‌المللی و منطقه‌ای و گروه‌های دیگر را تصدیق می‌کنند. هر کشور عضو این کنوانسیون باید تلاش نماید که:

• به تدریچ سیستمی ملی را برای نظارت دقیق بر مصرف دخانیات و شاخص‌های اجتماعی، اقتصادی و بهداشتی مربوطه به وجود آورد.
• در نظارت دقیق منطقه‌ای و بین‌المللی بر دخانیات، و در مبادله اطلاعات مرتبط با شاخص‌هایی که در بند 3 (الف) این ماده مشخص شده‌اند، با سازمان‌های صلاحیت‌دار بین‌دولتی بین‌المللی و منطقه‌ای، از جمله سازمان‌های دولتی و غیردولتی، همکاری نماید.
• در تهیه رهنمود‌ها یا رویه‌های کلی مربوط به جمع‌آوری، تحلیل و انتشار داده‌های مرتبط با فرآورده‌های توتون که با نظارت دقیق بر مصرف دخانیات به‌دست می‌آید، با سازمان جهانی بهداشت همکاری کند.

4. کشورهای عضو این کنوانسیون باید، بر طبق قوانین کشوری خود، مبادله اطلاعات علمی، فنی، اجتماعی – اقتصادی، تجاری و حقوقی که در این کشور‌ها در دسترس همگان قرار دارد، و همچنین مبادله اطلاعاتی را تشویق و ترویج و تسهیل نمایند که مربوط به روش‌های به‌کار گرفته شده در صنعت دخانیات و در کشت توتون می‌باشند و به این کنوانسیون ارتباط دارند، و در انجام این کار باید نیاز‌های ویژه کشورهای در حال توسعه و کشور‌های دارای اقتصاد در حال‌گذاری که عضو این کنوانسیون هستند را در نظر گیرند. هر کشور عضو این کنوانسیون باید تلاش نماید که:

• به تدریج یک بانک اطلاعاتی روز آمد شامل قوانین و مقررات مربوط به کنترل مصرف دخانیات و، در موارد مناسب، دربر گیرنده اطلاعات درباره اجرای این قوانین و مقررات، و همچنین حاوی دیگر قوانین مرتبط با دخانیات، ایجاد نماید و نگهداری کند، و در تهیه برنامه‌هایی به‌منظور کنترل مصرف دخانیات در منطقه و در جهان همکاری نماید؛
• به تدریج داده‌های روزآمدی را گردآوری و نگهداری نماید که، مطابق بند 3 (الف) این ماده، از نظارت دقیق بر دخانیات به‌دست می‌آید؛ و
• برای ایجاد و نگهداری تدریجی سیستمی بین‌المللی به‌منظور گردآوری و انتشار منظم اطلاعات درباره کشت توتون و تولید دخانیات و فعالیت‌های مربوط به صنعت دخانیات که بر این کنوانسیون یا بر فعالیت‌های کشوری در زمینه کنترل دخانیات تأثیر می‌گذارند، با سازمان‌های صلاحیت‌دار بین‌المللی همکاری نماید.

5. کشورهای عضو این کنوانسیون باید با سازمان‌های بین دولتی منطقه‌ای و بین‌المللی، و با مؤسسات مالی و توسعه که عضو آنها هستند، همکاری کنند و منابع فنی و مالی را در اختیار دبیرخانه قرار دهند تا دبیرخانه به کشور‌های در حال توسعه و کشور‌های دارای اقتصاد در حال گذار کمک نماید تعهدات خود را نسبت به تحقیقات، نظارت دقیق و مبادله اطلاعات برآورده سازند.

ماده 21

ارائه گزارشات و مبادله اطلاعات

1. هر کشور عضو این کنوانسیون باید به‌طور دوره‌ای و از طریق دبیرخانه گزارشات خود را درباره اجرای این کنوانسیون به کنفرانس کشور‌های عضو کنوانسیون ارائه دهد. این گزارشات باید شامل موارد زیر باشند:

• اطلاعاتی درباره اقدامات مؤثر قضایی، اجرایی، اداری یا دیگر اقدامات مؤثری که برای اجرای این کنوانسیون انجام می‌شود؛
• در موارد مناسب، اطلاعاتی درباره هرگونه محدودیت یا موانعی که در اجرای این کنوانسیون مشاهده شده است، و اطلاعات مربوط به اقداماتی که برای غلبه بر این موانع صورت گرفته است؛
• در موارد مناسب، اطلاعاتی درباره کمک‌های مالی و فنی که کشور مربوطه برای فعالیت‌های مرتبط با کنترل مصرف دخانیات ارائه داده یا دریافت نموده است؛
• اطلاعاتی درباره نظارت دقیق بر دخانیات و تحقیقات ( آنگونه که در ماده 20 مشخص شده است)، و
• اطلاعاتی که در ماده‌های 6.3، 13.2، 13.3، 13،4(ت)، 15.5 و 19.2 مشخص شده است.

2. تعداد دفعات و قالب چنین گزارشاتی باید توسط کنفرانس کشور‌های عضو این کنوانسیون تعیین شود. هر کشور عضو این کنوانسیون باید گزارش اولیه خود را ظرف مدت دو سال پس از اجرایی شدن این کنوانسیون در آن کشور ارائه دهد.
3. کنفرانس کشور‌های عضو این کنوانسیون باید، مطابق مواد 22 و 26، ترتیباتی را در نظر گیرد تا، در صورت تقاضای کشور‌های در حال توسعه و کشور‌های دارای اقتصاد در حال‌ گذاری که عضو این کنوانسیون هستند، به آنها کمک کند تعهدات خود را نسبت به این ماده برآورده سازند.
4. بر طبق این کنوانسیون، گزارش و مبادله اطلاعات باید مطابق قوانین کشوری مرتبط با رمزداری و محرمانه بودن باشد. کشورهای عضو این کنوانسیون باید، با توافق متقابل، از تمام اطلاعات محرمانه‌ای که مبادله می‌شود محافظت نمایند.

ماده 22

همکاری در زمینه‌های علمی، فنی، و حقوقی و فراهم‌سازی مهارت‌های مرتبط

1. کشور‌های عضو این کنوانسیون باید به‌طور مستقیم، یا از طریق گروه‌های بین‌المللی صلاحیت‌دار، همکاری کنند تا، با در نظر گرفتن نیاز‌های کشور‌های در حال توسعه و کشورهای دارای اقتصاد در حال گذاری که عضو این کنوانسیون هستند، ظرفیت آنها را در برآورده نمودن تعهداتی افزایش دهند که بر طبق این کنوانسیون بر عهده می‌گیرند. اینگونه همکاری باید، براساس موافقتنامه‌های متقابل، باعث پیشبرد انتقال مهارت‌ها و فن‌آوری‌های فنی، علمی و حقوقی شود تا راهبردها، طرح‌ها و برنامه‌هایی برای کنترل مصرف دخانیات در کشور ایجاد و تقویت شود که هدف از آنها، علاوه بر چیز‌های دیگر، عبارت است از:

• تسهیل تولید، انتقال و کسب فن‌آوری، دانش، مهارت، ظرفیت و تخصص مرتبط با کنترل مصرف دخانیات؛
• فراهم‌سازی مهارت‌های فنی، علمی، حقوقی و مهارت‌های دیگر برای تولید و تقویت راهبرد‌ها، طرح‌ها و برنامه‌هایی به‌منظور کنترل مصرف دخانیات، که هدف از این برنامه‌ها اجرای این کنوانسیون، علاوه بر راه‌های دیگر، از طرق زیر است:
  • کمک به کشورهای عضو این کنوانسیون، در صورتی که متقاضی این کمک باشند، تا شالوده قضایی مستحکم و همچنین برنامه‌هایی فنی تولید نمایند، از جمله برنامه‌هایی در مورد پیشگیری از آغاز مصرف فرآورده‌های توتون، ترویج و تبلیغ ترک مصرف دخانیات و محافظت از مردم در برابر قرار گرفتن در معرض دود توتون؛
  • در موارد مناسب، کمک به کارگران شاغل در صنعت دخانیات تا معیشت جایگزینی که از نظر اقتصادی مناسب و از نظر حقوقی عملی می‌باشد را به نحوی که از نظر اقتصادی میسر است به‌دست آورند؛ و
  • در موارد مناسب، کمک به کشتکاران توتون تا کشت خود را، به نحوی که از نظر اقتصادی عملی می‌باشد، به محصولات جایگزین توتون تغییر دهند؛
  • حمایت از آموزش شغلی مناسب یا از برنامه‌های حساس نمودن پرسنل مناسب (در زمینه کنترل مصرف دخانیات) ( بر طبق ماده 12)؛
  • در موارد مناسب، فراهم‌سازی مطالب، تجهیزات و لوازم ضروری، و همچنین تأمین حمایت لوژیستیکی (تدارکاتی) برای راهبرد‌ها، طرح‌ها و برنامه‌های کنترل مصرف دخانیات؛
  • شناسایی روش‌هایی برای کنترل مصرف توتون، از جمله درمان جامع اعتیاد به نیکوتین؛ و
  • در موارد مناسب، تبلیغ و ترویج تحقیقات برای افزایش در دسترس بودن درمان جامع اعتیاد به نیکوتین.
  2. کنفرانس کشورهای عضو این کنوانسیون باید، با استفاده از کمک مالی که بر طبق ماده 26 تأمین می‌شود، انتقال مهارت‌ها و فن‌آوری‌های فنی، علمی و حقوقی را ترویج و تبلیغ و تسهیل نماید.

بخش هشتم: ترتیبات نهادی و منابع مالی

ماده 23

کنفرانس کشور‌های عضو کنوانسیون

1. به موجب این ماده، کنفرانس کشور‌های عضو این کنوانسیون ایجاد می‌شود. اولین نشست این کنفرانس باید توسط سازمان جهانی بهداشت در کمتر از یکسال پس از اجرایی شدن این کنوانسیون برگزار شود. در این کنفرانس، محل و زمان برگزاری نشست‌های منظم بعدی تعیین می‌شود.
2. جلسات فوق‌العاده کنفرانس کشور‌های عضو این کنوانسیون باید در زمان‌هایی (به‌جز زمان نشست‌های عادی) که از نظر کنفرانس لازم است، یا در صورت تقاضای کتبی هر کشور عضو این کنوانسیون، برگزار شود، به شرط آنکه ظرف مدت شش ماه پس از آنکه دبیرخانه این کنفرانس تقاضا را به اطلاع کشور‌های عضو کنوانسیون می‌رساند، لزوم برگزاری نشست فوق‌العاده به تصویب دست کم یک سوم این کشورها برسد.
3. کنفرانس کشور‌های عضو این کنوانسیون باید در اولین نشست خود آیین‌نامه اجرایی را با توافق کلی و عمومی کشورهای عضو تصویب نماید.
4. کنفرانس کشورهای عضو این کنوانسیون باید، با توافق کلی و عمومی کشور‌های عضو، مقررات مالی حاکم بر خود، مقررات مالی حاکم بر تأمین اعتبار تمام گروه‌های فرعی که امکان دارد به‌وجود آورد، و همچنین مقررات مالی حاکم بر دبیرخانه را تصویب کند. در هر نشست عادی، این کنفرانس باید بودجه دوره زمانی مالی تا نشست عادی بعدی را تصویب نماید.
5. کنفرانس کشورهای عضو این کنوانسیون باید اجرای این کنوانسیون را به‌طور منظم بررسی کند و تصمیمات لازم برای پیشبرد اجرای مؤثر آن را اتخاذ نماید و امکان دارد، مطابق مواد 28، 29، و 33، افزودن پروتکل‌ها و ضمایمی را به این کنوانسیون یا ایجاد اصلاحاتی در آن را تصویب نماید. برای دسترسی به این هدف، کنفرانس کشور‌های عضو این کنوانسیون باید:

• بر طبق مواد 20 و 21، مبادله اطلاعات را تبلیغ و ترویج و تسهیل نماید؛
• علاوه بر روش‌هایی که در ماده 20 ارائه شده است، توسعه و اصلاح دوره‌ای روش‌هایی قابل مقایسه را، که به اجرای این کنوانسیون مربوط می‌شوند، برای انجام تحقیقات و جمع‌آوری داده‌ها ترویج و تبلیغ و تسهیل نماید.
• در موارد مناسب، تهیه، اجرا و ارزیابی راهبرد‌ها، طرح‌ها و برنامه‌ها، و همچنین خط مشئ‌‌ها، قوانین و اقدامات مؤثر دیگر را ترویج و تبلیغ نماید؛
• بر طبق ماده 21، گزارشاتی که توسط کشورهای عضو کنوانسیون تسلیم می‌شود را بررسی نماید و گزارشات منظمی درباره اجرای این کنوانسیون تصویب کند؛
• بر طبق ماده 26، بسیج منابع مالی برای اجرای این کنوانسیون را تبلیغ و ترویج و تسهیل نماید؛
• گروه‌های فرعی لازم را برای دستیابی به هدف این کنوانسیون ایجاد کند؛
• در موارد مناسب، از سازمان‌ها و گروه‌های صلاحیت‌دار و مرتبط سیستم سازمان ملل متحد و از دیگر سازمان‌های بین دولتی بین‌المللی و منطقه‌ای و از سازمان‌ها و گروه‌های غیردولتی درخواست کند خدمات خود را به این کنوانسیون ارائه دهند و با آن همکاری نمایند و اطلاعات خود را در اختیار این کنوانسیون قرار دهند تا از این طریق اجرای این کنوانسیون تقویت شود؛ و
• در موارد مناسب، با توجه به تجاربی که در اجرای این کنوانسیون به‌دست آمده است، انجام اقدامات دیگری را برای دستیابی به هدف آن بررسی نماید.

6. کنفرانس کشورهای عضو این کنوانسیون باید معیارهای مربوط به مشارکت ناظران در جریان کار این کنفرانس را تصویب نماید.

ماده 24

دبیرخانه

1. کنفرانس کشور‌های عضو این کنوانسیون باید دبیرخانه‌ای دائمی را منصوب نماید و ترتیباتی را برای عملکرد آن اتخاذ کند. این کنفرانس باید تلاش نماید این کار را در اولین نشست خود انجام دهد.
2. تا زمان انتصاب و استقرار دبیرخانه دائمی، سازمان جهانی بهداشت انجام وظایف دبیرخانه این کنوانسیون را بر عهده می‌گیرد.
3. نقش‌های دبیرخانه باید این باشد که:

• ترتیباتی را برای نشست‌های کنفرانس کشورهای عضو این کنوانسیون و تمام گروه‌های تابع اتخاذ نماید و خدمات مورد نیاز آنها را ارائه دهد؛
• گزارشاتی را انتقال دهد که بر طبق این کنوانسیون دریافت می‌کند؛
• از کشورهای عضو این کنوانسیون، به‌ویژه کشورهای درحال توسعه و کشورهای دارای اقتصاد در حال گذار، اگر متقاضی باشند، حمایت نماید تا اطلاعات مورد نیاز را مطابق مفاد این کنوانسیون جمع‌آوری و منتقل نمایند.
• تحت هدایت کنفرانس کشور‌های عضو این کنوانسیون، درباره فعالیت‌هایی که بر طبق این کنوانسیون بر عهده دارد گزارشاتی تهیه نماید و آنها را به کنفرانس کشور‌های عضو این کنوانسیون تسلیم کند؛
• تحت هدایت کنفرانس کشور‌های عضو این کنوانسیون، تضمین کند هماهنگی لازم با سازمان‌های صلاحیت‌دار بین دولتی بین‌المللی و منطقه‌ای و گروه‌های دیگر ایجاد می‌شود.
• تحت هدایت کنفرانس کشور‌های عضو این کنوانسیون، ترتیبات اداری یا قراردادی لازم را برای انجام دادن مؤثر وظایف خود اتخاذ نماید؛ و
• دیگر نقش‌های دبیرخانه را که این کنوانسیون و پروتکل‌های آن تعیین می‌کنند و نقش‌های دیگری را انجام دهد که امکان دارد توسط کنفرانس کشور‌های عضو این کنوانسیون مشخص شوند.

ماده 25

روابط بین کنفرانس کشورهای عضو این کنوانسیون و سازمان‌های بین دولتی

کنفرانس کشورهای عضو این کنوانسیون امکان دارد همکاری سازمان‌های بین دولتی صلاحیت‌دار بین‌المللی و منطقه‌ای، از جمله مؤسسات مالی و توسعه، را درخواست نماید تا بتواند همکاری فنی و مالی را برای دستیابی به هدف این کنوانسیون به عمل آورد.

ماده 26

منابع مالی

1. کشور‌های عضو این کنوانسیون اهمیت نقشی را تصدیق می‌کنند که منابع مالی در دستیابی به هدف این کنوانسیون ایفا می‌کنند.
2. هر کشور عضو این کنوانسیون باید، مطابق طرح‌ها و اولویت‌ها و برنامه‌های ملی خود، از آن فعالیت‌های ملی حمایت مالی به عمل آورد که منظور از آن فعالیت‌ها دستیابی به هدف این کنوانسیون است.
3. در موارد مناسب، کشور‌های عضو این کنوانسیون باید بهره‌برداری از کانال‌های دوطرفه، منطقه‌ای، زیر منطقه‌ای و دیگر کانال‌های چند جانبه را تبلیغ و ترویج دهند تا منابع مالی لازم را به منظور تولید و تقویت برنامه‌های جامع چند رشته‌ای (که در برگیرنده بخش‌هایی با منطقه عمل و مأموریت‌های مختلف هستند) برای کشورهای عضو در حال توسعه و کشورهایی که اقتصاد آنها در مرحله‌گذار می‌باشد و عضو این کنوانسیون تهیه نمایند. در نتیجه، باید جایگزین‌هایی را برای تولید توتون (از جمله تنوع کشت محصول) که از نظر اقتصادی عملی هستند بررسی و حمایت کنند که در متن راهبردهای توسعه پایدار در این کشور‌ها تهیه می‌شود.
4. کشور‌های عضو این کنوانسیون که در سازمان‌های بین دولتی منطقه‌ای و بین‌المللی مرتبط و در مؤسسات مالی و توسعه شرکت دارند، باید این سازمان‌ها و مؤسسات را تشویق نمایند کمک مالی در اختیار کشور‌های در حال توسعه‌ای که اقتصاد آنها در حال گذار است و عضو این کنوانسیون می‌باشند قرار دهند تا به این کشور‌ها کمک شود تعهدات خود را در قبال این کنوانسیون برآورده سازند (بدون آنکه حق مشارکت این کشور‌ها در این سازمان‌ها و مؤسسات محدود شود).
5. کشور‌های عضو این کنوانسیون موافقت کرده‌اند که:

• به دیگر کشور‌های عضو این کنوانسیون کمک کنند تعهدات خود را نسبت به این کنوانسیون برآورده سازند، تمام منابع (مالی و فنی و غیره) بالقوه و موجود مرتبط دولتی و بخش خصوصی که برای فعالیت‌های مربوط به کنترل مصرف دخانیات در دسترس است باید بسیج شود و برای استفاده تمام کشورهای عضو این کنوانسیون به کار رود، به‌ویژه کشور‌های در حال توسعه و کشورهایی که اقتصاد آنها در مرحله‌گذار است؛
• دبیرخانه باید، در صورت تقاضای کشور‌های در حال توسعه و کشورهایی که اقتصاد آنها در مرحله‌گذار است و عضو این کنوانسیون هستند، به این کشور‌ها درباره منابع در دسترس راهنمایی کند تا اجرای تعهداتی که این کشور‌ها در ارتباط با این کنوانسیون بر عهده دارند آسان‌تر شود؛
• کنفرانس کشور‌های عضو این کنوانسیون باید در اولین نشست خود براساس مطالعه‌ای که دبیرخانه انجام داده است، و بر مبنای دیگر اطلاعات مرتبط، منابع بالقوه و موجود و ساز و کار‌های کمک‌رسانی را بررسی نماید و کفایت آنها را در نظر گیرد؛ و
• کنفرانس کشور‌های عضو این کنوانسیون باید نتایج این بررسی را در تعیین ضرورت تقویت سازو کار‌های موجود یا ایجاد یک صندوق جهانی داوطلبانه یا دیگر ساز و کار‌های مناسب مالی در نظر گیرد به‌منظور آنکه، در صورت نیاز، به کشور‌های حال توسعه و کشورهایی که اقتصاد آنها در مرحله گذار است و عضو این کنوانسیون هستند کمک‌های مالی بیشتری ارائه شود تا این کشور‌ها بتوانند اهداف این کنوانسیون را برآورده سازند.

بخش نهم:

ماده 27

حل اختلافات

1. در صورت بروز اختلاف بین دو یا چند کشور عضو این کنوانسیون درباره تفسیر یا کاربرد آن، این کشورها باید تلاش نمایند از طریق کانال‌های دیپلماتیک با انجام مذاکرات یا طرق صلح‌آمیز دیگری که خودشان انتخاب می‌کنند، از جمله مساعی جمیله، میانجیگری، یا مصالحه، اختلافی که پیش آمده است را برطرف سازند. ناتوانی در رسیدن به توافق از طریق مساعی جمیله، میانجیگری، یا مصالحه، این کشورهای مربوطه را از مسئولیت ادامه دادن تلاش‌های خود برای برطرف کردن اختلاف معاف نمی‌کند.
2. هر کشور عضو کنوانسیون یا هر سازمان منطقه‌ای یکپارچه¬سازی اقتصادی، به هنگام تصویب، پذیرش، موافقت با، تأیید رسمی یا پیوستن به این کنوانسیون، یا در هر زمان پس از آن، می‌تواند به صورت کتبی به دبیر کل سازمان ملل متحد اعلام نماید ارجاع اختلاف به داوری را (که رویه‌های مربوط به آن باید با اجماع کنفرانس کشور‌های عضو این کنوانسیون تصویب شود) به‌عنوان رویه‌ای الزامی در مورد اختلافی می‌پذیرد که با پیروی از بند اول این ماده برطرف نشده است.
3. مفاد این ماده باید در مورد تمام پروتکل‌های دیگر به مانند پروتکل‌هایی به‌کار رود که ممکن است بین کشور‌های عضو این کنوانسیون وجود داشته باشد، مگر آنکه در آن پروتکل‌ها خلاف این امر قید شده باشد.
   بخش دهم: تهیه نمودن این کنوانسیون

ماده 28

تغییر و اصلاح این کنوانسیون

1. هر کشور عضو این کنوانسیون می‌تواند پیشنهاد کند اصلاحاتی در آن صورت گیرد. کنفرانس کشور‌های عضو این کنوانسیون بررسی‌های لازم را درباره این اصلاحات به عمل می‌آورد.
2. اصلاحاتی که در این کنوانسیون صورت می‌گیرد باید توسط کنفرانس کشور‌های عضو این کنوانسیون تصویب شود. دبیرخانه باید، دست‌کم شش ماه پیش از نشستی که در آن اصلاحیه برای تصویب پیشنهاد می‌شود، متن کتبی اصلاحیه را در اختیار کشور‌های عضو کنوانسیون قرار دهد. همچنین، دبیرخانه باید اصلاحیه‌های پیشنهادی را در اختیار امضاکنندگان این کنوانسیون قرار دهد و، برای اطلاع دبیرکل سازمان ملل متحد، برای او ارسال دارد.
3. کشور‌های عضو این کنوانسیون باید هرگونه تلاش ممکن را به عمل آورند تا با اجماع در مورد هر اصلاحیه پیشنهادی در این کنوانسیون به توافق دست یابند. اگر تمام تلاش‌های ممکن برای دستیابی به اجماع صورت گیرد اما توافقی حاصل نشود، اصلاحیه باید، به‌عنوان آخرین چاره، با رای اکثریت سه چهارم کشور‌های عضو این کنوانسیون که در نشست حاضر هستند و رأی می‌دهند تصویب شود. در ارتباط با این ماده، کشور‌های عضو این کنوانسیون که در نشست حاضر هستند و رأی می‌دهند به معنی کشور‌های عضوی است که در نشست حضور دارند و رأی مثبت یا منفی می‌دهند. تمام اصلاحیه‌های تصویب شده باید از طرف دبیر خانه به دبیرکل سازمان ملل ارسال شود، که او آن را برای پذیرش تمام کشور‌ها بین آنها توزیع خواهد کرد.
4. اسناد کتبی پذیرش اصلاحیه‌ها باید در اختیار شخص دبیر کل سازمان ملل متحد قرار گیرد. اصلاحیه‌ای که مطابق بند 3 این ماده تصویب شده است باید، در نودمین روز پس از آنکه دبیر کل سازمان ملل متحد اسناد پذیرش اصلاحیه توسط دست کم دو سوم کشور‌های عضو این کنوانسیون را دریافت می‌نماید، برای کشورهایی که آن را پذیرفته‌اند اجرایی می‌شود.
5. در نودمین روز پس از تاریخی که هر کشور دیگر عضو سازمان ملل متحد اسناد پذیرش اصلاحیه را به دبیر کل سازمان ملل متحد تسلیم می‌نماید، این اصلاحیه باید برای آن کشور اجرایی شود.

ماده 29

پذیرش و اصلاح ضمائم این کنوانسیون

1. ضمائم این کنوانسیون و اصلاحیه‌های مربوط به آنها باید مطابق رویه‌ای که در ماده 28 مطرح شده است پیشنهاد، تصویب و اجرایی شود.
2. ضمائم این کنوانسیون باید بخشی اساسی از آن را تشکیل دهد و، به‌جز مواردی که خلاف آن به روشنی قید شده است، هر اشاره به این کنوانسیون به‌طور همزمان اشاره‌ای به ضمائمی می‌باشد که به آن اضافه شده است.
3. ضمائم باید به فهرست‌ها، فرم‌ها یا هر مطلب توصیفی دیگر مربوط به موضوعات رویه‌ای، علمی، فنی یا اداری محدود شود.

بخش یازدهم: مفاد نهایی

ماده 30

استثناء

هیچ استثنایی را نمی‌توان در ارتباط با این کنوانسیون اعمال نمود.

ماده 31

خروج از این کنوانسیون

1. در هر زمانی پس از دو سال از تاریخی که این کنوانسیون برای کشوری که عضو آن است اجرایی می‌شود، آن کشور می‌تواند با اطلاع دادن کتبی به دبیر کل سازمان ملل متحد از این کنوانسیون کناره‌گیری کند.
2. اینگونه کناره‌گیری، یک سال پس از تاریخی که دبیر کل سازمان ملل متحد اطلاعیه مربوط به آن را دریافت می‌کند، یا در تاریخی پس از آنکه امکان دارد در اطلاعیه مربوط به کناره‌گیری مشخص شده باشد، اجرایی می‌شود.
3. هر کشور عضو این کنوانسیون که از آن کناره‌گیری می‌کند را باید به‌عنوان کشوری در نظر گرفت که از پروتکل‌های این کنوانسیون که آنها را امضاء نموده هم کناره‌گیری کرده است.

ماده 32

حق رأی

1. هر کشور عضو این کنوانسیون باید یک حق رأی داشته باشد، بجز مواردی که در بند 2 این ماده قید شده است.
2. در ارتباط با موضوعاتی که در صلاحیت سازمان‌های منطقه‌ای یکپارچه‌سازی اقتصادی می‌باشد، این سازمان‌ها باید از حق خود برای رأی دادن استفاده کنند، و تعداد آرای آنها برابر با تعداد آن کشورهای عضو آنها می‌باشد که عضو این کنوانسیون هم هستند. اگر یکی کشورهایی که عضو چنین سازمانی می‌باشد از حق رأی دادن خود در این کنوانسیون استفاده کند، سازمان مربوطه نباید از حق رأی دادن خود در این کنوانسیون استفاده نماید، و بالعکس.

ماده 33

پروتکل ها

1. هر کشور عضو این کنوانسیون می‌تواند پروتکل‌هایی را پیشنهاد نماید. کنفرانس کشورهای عضو این کنوانسیون چنین پیشنهاداتی را بررسی خواهد کرد.
2. کنفرانس کشور‌های عضو این کنوانسیون می‌تواند پروتکل‌هایی را برای الحاق به این کنوانسیون تصویب نماید. در تصویب این پروتکل‌ها، تمام تلاش‌های ممکن باید به عمل آید که اجماع حاصل شود. اگر با وجود تمام تلاش‌های به عمل آمده اجماع حاصل نشود، و توافقی به‌دست نیاید، پروتکل باید، به‌عنوان آخرین چاره، با رأی اکثریت سه چهارم کشورهای عضو کنوانسیون که در نشست حاضر می‌باشند و رأی می‌دهند تصویب شود. در ارتباط با اهداف این ماده، کشور‌های عضو کنوانسیون که در نشست حاضر می‌باشند و رأی می‌دهند به معنی کشورهایی است که در نشست حاضرند و رأی مثبت یا منفی می‌دهند.
3. دست‌کم شش ماه پیش از نشستی که در آن پروتکل پیشنهادی برای پذیرش پیشنهاد می‌شود، متن کتبی آن باید توسط دبیرخانه در اختیار کشور‌های عضو قرار گیرد.
4. تنها کشورهای عضو کنوانسیون می‌توانند کشورهای عضو پروتکل‌ها شوند.
5. هر پروتکل مربوط به این کنوانسیون باید تنها برای آن کشورهای عضو این کنوانسیون که عضو پروتکل می‌باشند الزامی شود. تنها کشور‌های عضو پروتکل می‌توانند درباره موضوعاتی تصمیم بگیرند که انحصاراً به پروتکل مورد نظر مربوط می‌شوند.
6. اسناد مربوط به هر پروتکل باید شرایط لازم برای اجرایی شدن آن را تعیین کند.

ماده 34

امضاء

این کنوانسیون باید از تاریخ 16 تا 22 ماه ژوئن سال 2003 در مقر سازمان جهانی بهداشت در شهر ژنو، و پس از آن، از تاریخ 30 ماه ژوئن سال 2003 تا 29 ماه ژوئن سال 2004 در مقر سازمان ملل متحد در شهر نیویورک، پذیرای امضای تمام اعضای سازمان جهانی بهداشت، و هر کشوری که عضو این سازمان نیست اما عضو سازمان ملل می‌باشد، و سازمان‌های منطقه‌ای یکپارچگی اقتصادی باشد.

ماده 35

تصدیق، پذیرش، تصویب، تأیید رسمی یا عضویت

1. این کنوانسیون باید مورد تصدیق، پذیرش، یا تصویب کشورها قرار گیرد و سازمان‌های منطقه‌ای یکپارچگی اقتصادی آن را به‌طور رسمی تأیید نمایند یا به عضویت آن در آیند. از روز پس از آنکه این کنوانسیون دیگر پذیرای امضاء متقاضیان شرکت در آن نمی باشد، کشورهای جدید می‌توانند عضو آن شوند. اسناد مربوط به تصدیق، پذیرش، تأیید رسمی و عضویت در کنوانسیون باید به دبیر کل سازمان ملل متحد سپرده شود.
2. هر سازمان منطقه‌ای یکپارچگی اقتصادی که عضو این کنوانسیون می‌شود اما هیچیک از اعضای آن سازمان از کشور‌های عضو این کنوانسیون نمی‌باشد، متعهد به تمام تعهداتی خواهد بود که کشور‌های عضو کنوانسیون در قبال آن بر عهده گرفته‌اند. در موردی که یک یا چند کشور عضو این سازمان‌ها از کشور‌های عضو این کنوانسیون هستند، سازمان مربوطه و اعضای آن باید درباره مسئولیت‌های مربوط به خود در ارتباط با انجام تعهداتی که نسبت به کنوانسیون دارند تصمیمات لازم را اتخاذ نمایند. بر طبق این کنوانسیون، در چنین مواردی، سازمان مربوطه و اعضای آن اجازه ندارند به‌طور همزمان از حقوقی که در این کنوانسیون به آنها داده شده است برخوردار شوند.
3. سازمان‌های منطقه‌ای یکپارچگی اقتصادی، در اسناد کتبی خود در ارتباط با تأیید رسمی کنوانسیون یا در اسناد کتبی خود که به عضویت در کنوانسیون مربوط می‌شود، باید میزان شایستگی یا صلاحیت خود را در زمینه موضوعاتی که کنوانسیون بر آنها حاکم است اعلام نمایند. این سازمان‌ها همچنین باید هر تغییر قابل ملاحظه‌ای که در میزان شایستگی یا صلاحیت آنها رخ می‌دهد را به شخص دبیر کل سازمان ملل متحد اطلاع دهند، که او به نوبه خود مراتب را به اطلاع کشورهای عضو سازمان ملل متحد می‌رساند.

ماده 36

لازم‌الاجرا شدن

1. این کنوانسیون در نودمین روز پس از تاریخ سپردن چهلمین سند کتبی تصدیق، پذیرش، تصویب، تأیید رسمی یا عضویت به دبیر کل سازمان ملل متحد لازم‌الاجرا می‌شود.
2. برای هر کشوری که این کنوانسیون را تصدیق می‌نماید، می‌پذیرد یا تصویب می‌کند، یا پس از برآورده شدن شرایطی که در بند 1 این ماده برای لازم‌الاجراء شدن کنوانسیون قید شده است عضو این کنوانسیون می‌شود، کنوانسیون باید، در نودمین روز پس از تاریخ سپردن سند کتبی تصدیق، پذیرش، تصویب یا عضویت در کنوانسیون به دبیر کل سازمان ملل متحد، لازم‌الاجرا شود
3. برای هر سازمان منطقه‌ای یکپارچگی اقتصادی که سند کتبی تأیید رسمی یا سند کتبی عضو شدن را پس از برآورده شدن شرایطی که در بند 1 این ماده برای لازم‌الاجرا شدن کنوانسیون قید شده است به دبیر کل سازمان ملل متحد تسلیم کند، کنوانسیون در نودمین روز پس از تاریخ سپردن سند کتبی تأیید رسمی یا عضویت لازم‌الاجرا می‌شود.
4. در ارتباط با اهداف این ماده، هر سند کتبی که توسط یک سازمان منطقه‌ای یکپارچگی اقتصادی به دبیر کل سازمان ملل متحد سپرده می‌شود نباید مازاد بر اسنادی به حساب آید که توسط کشور‌های عضو سازمان ملل متحد به دبیر کل این سازمان سپرده می‌شود.

ماده 37

شخص یا سازمان امانت‌دار

دبیر کل سازمان ملل متحد باید شخص امانت‌دار این کنوانسیون و اصلاحیه‌های الحاقی آن و پروتکل‌ها و ضمایمی باشد که مطابق مواد 28، 29 و 30 تصویب می‌شوند.

ماده 38

متون کتبی معتبر

نسخه اصلی این کنوانسیون، که متون کتبی عربی، چینی، انگلیسی، فرانسوی، روسی و اسپانیایی آن به یک اندازه معتبر هستند، باید به دبیر کل سازمان ملل به امانت سپرده شود.

این کنوانسیون با شهادت افراد زیر، که کاملاً مجاز به دادن این شهادت هستند، امضاء شده است.

این کنوانسیون در تاریخ 21 ماه مه سال دو هزار و سه در شهر ژنو امضاء شده است.

(چهارمین جلسه عمومی، 21 ماه مه سال 2003 – کمیته A، اولین گزارش)