شناخت سرطان و عوامل محیطی

این مطلب آموزشی درباره خطر سرطان ناشی از مواجهه با مواد مشخص در محیط است و به ذکر علت شناخته شده یا احتمالی سرطان و اینکه چگونه می‌توان این مواجهه‌ها را محدود و یا از آنها پیشگیری کرد، می‌پردازد. و طرح اینکه چگونه دانشمندان کشف می‌کنند کدامیک از مواجهه‌های محیطی مرتبط با سرطان هستند.

سرطان توسط یک عامل عفونی بیرونی ایجاد نمی‌شود. این دشمن از درون نشأت می‌گیرد. تغییراتی که باید برای رشد سرطان در بدن رخ دهد، تغییرات ژنتیکی هستند، اما عوامل بیرونی نیز در ایجاد سرطان نقش دارند. انسان‌ها نمی‌توانند در محیط عاری از آلاینده زندگی کنند. در طول زندگی، ساختار ژنتیکی هر فرد در تعامل مداوم با عوامل بیرونی نظیر رژیم غذایی، دود سیگار، سطوح هورمونی یا مواجهه با ویروس‌های معین و مواد شیمیایی مرتبط با سرطان (سرطان‌زاها) است. این عوامل به‌طور جمعی ممکن است تغییرات ژنتیکی که منجر به بر هم زدن تعادل و توازن در رشد بدن و بلوغ می‌شود، ایجاد کنند.

اکثر مردم زمانی که به واژه «محیط» می‌اندیشند، جنگل‌ها، اقیانوس‌ها یا کوه‌ها را به خاطر می‌آورند. در تحقیقات سرطان، دانشمندان محیط را هر چیزی که خارج از بدن باشد و وارد بدن شده و با آن تعامل پیدا کند، تعریف می‌کنند.

این تعامل مواجهه نامیده می‌شود. بنابراین مواجهه‌های محیطی شامل عواملی نظیر نور خورشید، تابش اشعه، هورمون‌ها، ویروس‌ها، باکتری‌ها، موادشیمیایی موجود در آب، غذا، محیط کار و همچنین انتخاب‌های مربوط به سبک زندگی نظیر کشیدن سیگار، مصرف الکل، رژیم غذایی ناسالم، کمبود تحرک بدنی، و رفتارهای جنسی که مواجهه فرد را با عوامل عفونی افزایش می‌دهد، می‌شود. محققین تخمین می‌زنند که 3/2 موارد سرطان (67٪)، با برخی از عوامل محیطی نظیر تنباکو، الکل، غذا، قرار گرفتن در معرض تابش اشعه، ویروس‌ها و مواد موجود در هوا، آب و خاک مرتبط هستند.

خبر خوب اینکه عمده عوامل محیطی که با مرگ و میر ناشی از سرطان ارتباط دارند، قابل تغییر و تعدیل هستند. زیرا بسیاری از آنها مربوط به انتخاب‌های سبک زندگی هستند. تقریباً 3/1 مرگ و میرهای ناشی از سرطان با حذف مصرف محصولات تنباکو قابل پیشگیری هستند. برای مثال انتخاب‌های تغذیه‌ای از بسیاری از مرگ‌های زود هنگام ناشی از سرطان پیشگیری می‌کند. آگاهی و اطمینان ما درباره مواد غذایی خاص بسیار کمتر از تنباکو است. رژیم‌های غذایی بسیار پیچیده هستند و برای مطالعه آنها، محققین نیاز دارند که بدانند مردم در گذشته چه غذایی خورده‌اند که امروز بر تشخیص سرطان در آنها تأثیر گذاشته است.

محیط بر میزان بروز سرطان و خطر بروز سرطان تأثیر می‌گذارد. با مقایسه میزان بروز سرطان در کشورهای مختلف و تغییر میزان بروز در افرادی که از کشوری به کشور دیگر مهاجرت می‌کنند، اثر محیط مشخص می‌شود. به‌طور مثال، میزان بروز سرطان کولون در مردان ژاپنی متولد آمریکا دو برابر مردان ژاپنی که متولد ژاپن هستند، می‌باشد و زنان ژاپنی متولد آمریکا 40٪ بیشتر از همتایان خود که در ژاپن متولد شده‌اند، مبتلا به سرطان کولون می‌شوند. بنابراین، دانشمندان تفاوت نوع مواجهه‌ها یا خصوصیات مهاجران ژاپنی و نسل آنها که در آمریکا هستند را برای درک بهتر اثر احتمالی عوامل محیطی بر میزان بروز سرطان کولون یا خطر بروز سرطان مطالعه می‌کنند.

انواع معینی از مواجهه‌ها با سرطان‌های خاص ارتباط دارند. به‌طور مثال، مواجهه با پنبه نسوز با سرطان ریه ارتباط دارد. مواجهه با بنزدین (ماده شیمیایی که در برخی رنگ‌ها وجود دارد) با سرطان مثانه ارتباط دارد. مواجهه با مواد سرطان‌زای ناشی از مصرف تنباکو، با انواع مختلفی از سرطان مانند سرطان ریه، مثانه، دهان، لب، گلو، حنجره و مری در ارتباط است.

البته، مواجهه‌های محیطی به خودی خود باعث ایجاد سرطان نمی‌شوند. سرطان پیچیده است و شامل اثرات متقابل ژنی است که درون بدن اتفاق می‌افتد و به خوبی درک نمی‌شود. برای مثال، تغییرات ژنی تصادفی خاص ممکن است در بدن شما انباشته شود. این نوع تغییرات ممکن است در بدن دوست، همکار و اعضای خانواده شما اتفاق نیفتد اگرچه همه شما اکثر اوقات در محیط‌های مشابهی قرار دارید.

در طول زندگی، تغییرات ژنی تصادفی همزمان با رشد و تقسیم سلولی در بدن شما اتفاق می‌افتد. این تغییرات در بدن انباشته می‌شود.

الگوهای ژنتیکی منحصر به فرد که در طول زمان تکامل می‌یابند، پس از مواجهه با مواد شیمیایی خاص یا رفتار انتخابی خاص، ممکن است برخی افراد را بیش‌تر از دیگران در معرض خطر فزاینده سرطان قرار دهند.

ممکن است تعجب کنید چرا برخی از خانواده‌ها بیشتر از سایرین مستعد ابتلا به سرطان هستند. وراثت در برخی از موارد دخالت دارد. زیرا هنگام تولد برخی از فرزندان تغییرات ژنی را به ارث می‌برند که می‌تواند آنها را بیش‌تر نسبت به سرطان حساس کند. این امر تنها درصد کمی از موارد جدید ابتلا به سرطان را شامل می‌شود که بیش‌تر از 5٪ نیست.

عوامل دیگر که می‌تواند میزان خطر بروز سرطان را تغییر دهد شامل سیستم ایمنی قوی‌تر یا ضعیف‌تر، ‌تغییرات در آنزیم‌های سم‌زدا یا ژن‌های ترمیم‌کننده یا اختلافات در سطوح هورمونی است.

ندرتاً نسل‌های متعدد از یک خانواده به سرطان مشابهی مبتلا مي‌شوند. میزان بروز سرطان در آنها بسیار بیش‌تر از بروز بیماری در کل جمعیت است. اعضای خانواده اغلب ژن‌های جهش‌یافته را که میزان خطر بیشتری از حد متوسط دارند منتقل می‌کنند.

با مطالعه نماهای ژنتیکی خانواده‌های متأثر از تغییرات ژنتیکی، محققین در می‌یابند که کدامیک از ژن‌ها در ابتلا به سرطان دخالت دارند. خانواده‌های مبتلا به سرطان کلیه، مثال خوبی از این موارد هستند. زمانی که دانشمندان تغییرات ژنی سرطان کلیه ارثی را کشف کردند، از این اطلاعات برای کشف و تشخیص بهتر موارد جدید انفرادی (اسپورادیک) یا تصادفی استفاده کردند.

فقط 5-2٪ %سرطان‌ها به این طریق در خانواده‌ها اتفاق می‌افتد.

در برخی از خانواده‌ها، سرطان‌های خاص میزان‌های بالاتری دارند. با این وصف، زمانی که دانشمندان ژنوم آنها را بررسی می‌کنند، قادر به پیدا کردن تغییرات ژنومی مشکوک به افزایش خطر سرطان نیستند. این موارد نشان‌دهنده عدم درک کامل ما از مجموعه کامل جهش‌های ژنی مورد نیاز برای ابتلا به سرطان است. این موارد محققین را وادار به بررسی عمیق‌تر برای جستجوی مواجهه‌های محیطی ممکن در خانواده‌ها می‌کند.

به‌طور طبیعی،‌ اگر مواجهه‌های محیطی باعث اتصال یک مولکول نامطلوب به یک ژن شود،‌ پروتئین‌های ترمیم‌کننده به سرعت ناحیه تخریب شده را از ژن خارج می‌کند. زیرا ژن‌هایی که این نوع پروتئین‌های ترمیم‌کننده را در بدن تولید می‌کنند، خود می‌توانند جهش یابند و مردم از نظر فعالیت‌های ژن‌های ترمیم‌کننده با یکدیگر متفاوت هستند. متأسفانه، گوناگونی‌های ژنتیکی می‌تواند فعالیت‌های ژن‌های ترمیم‌کننده را کمتر کارآمد کند یا نسبت به وضعیت طبیعی بیشتر مستعد اشتباه کند و این شرایط معیوب می‌تواند از نسلی به نسل دیگر منتقل شود.

ژن‌های دیگری پروتئین‌های سم‌زدا تولید می‌کنند که مولکول‌های سمی را برای خروج سریع از بدن آماده می‌کنند. گوناگونی در ژن‌هایی که پروتئین‌های سم‌زدا تولید می‌کنند می‌تواند منجر به تفاوت‌های فردی در توانایی حذف ترکیبات ایجادکننده سرطان از بدن شوند.

به عبارت دیگر، برخی از گوناگونی‌های ژنتیکی ممکن است ژن سم‌زدای بیش فعال تولید کند. سپس، فردی که ژن سم‌زدای بیش فعال را دارد، ممکن است در برابر مواجهه‌های محیطی مضر تا حدودی محافظت شود. برای مثال، دانشمندان معتقدند که برخی از افراد ژن‌های پروتئین‌‌های سم‌زدای بیش فعال در بافت ریه را به ارث می‌برند. این توارث تا حدی توضیح می‌دهد که چرا برخی سیگاری‌ها که سیگار را ترک نمی‌کنند مبتلا به سرطان نمی‌شوند.

ما می‌دانیم که برخی از مواجهه‌ها خطر بروز سرطان را افزایش می‌دهند اما نمی‌دانیم کدام ترکیب خاص از عوامل محیطی با اتصال به تغییرات ژنی در درون بدن منجر به سرطان می‌شوند. نمی‌دانیم چرا دو نفر که مواجهه‌های محیطی مشابهی دارند، یکی مبتلا به سرطان می‌شود و دیگری مبتلا نمی‌شود. برخی عوامل فردی در این مسئله دخالت دارند و ارتباطات پیچیده‌های بین آنها حاکم است.

شانس این که فردی در پاسخ به یک مواجهه محیطی ویژه مبتلا به سرطان شود بستگی به این دارد که چه مدتی و چند وقت یک بار در معرض عامل خطرزا قرار گرفته است. همچنین به عوامل زیر بستگی دارد:

• مواجهه با عوامل معین محیطی (رژیم غذایی، هورمون‌ها)
• ساختار ژنتیکی
• سن و جنس

هر دو سال یک بار برنامه ملی سم‌شناسی مربوط به دولت فدرال گزارشی را درباره مواجهه‌های محیطی مربوط با سرطان منتشر می‌کند. گزارش اخیر شامل 246 ماده، برخی به‌عنوان عوامل شناخته شده مرتبط با سرطان، و برخی دیگر شدیداً مشکوک به داشتن نقش در ایجاد سرطان می‌باشند. محققین مواجهه‌هایی را که بیش‌ترین اثر را روی جمعیت دارند بررسی می‌کنند.

زمانی که این عوامل را در یک وهله مورد توجه قرار می‌دهید، ‌باید به خاطر داشته باشید که در طول زندگی هر شخص مجموعه بی‌مانندی از واکنش‌ها را نسبت به محیط منحصر به فرد خود جمع‌آوری می‌کند. مدت زمان و شدت مواجهه‌ها و همچنین ژنوم فرد در طول زندگی تغییر می‌کند.

کشیدن سیگارت، سیگار و پیپ با بیش از 12 نوع سرطان ارتباط دارد مانند: سرطان‌های ریه، دهان، مثانه، کولون و ریه، جویدن تنباکو و استنشاق مواد مخدر خطر ابتلا به سرطان حفره دهان را افزایش می‌دهد و دود سیگار دست دوم خطر سرطان ریه را افزایش می‌دهد.

کشیدن سیگار شایع‌ترین علت سرطان است و قرار گرفتن در معرض موادی که در محصولات تنباکو وجود دارند و باعث ایجاد سرطان می‌شوند، مسئول 30 ٪ مرگ‌های ناشی از سرطان در آمریکا هستند. برای کاهش خطر بروز سرطان، سیگار نکشید و از محصولات تنباکو استفاده نکنید. از ماندن در اطاق‌هایی که با دود سیگار پر شده‌اند اجتناب کنید.

الکل عامل خطرزای دیگری است. افرادی که الکل مصرف می‌کنند در معرض خطر بیش‌تری برای ابتلا به سرطان دهان و گلو هستند. همچنین شواهدی وجود دارد که الکل خطر بروز سرطان سینه را افزایش می‌دهد. مصرف الکل و سیگار خطر ابتلا به سرطان دهان و گلو را بیش‌تر می‌کند.

افزایش وزن به‌عنوان عامل مهمی از سبک زندگی فرد با خطر بروز سرطان ارتباط دارد. بین چاقی مفرط و خطر سرطان پستان (در زنان مسن)، سرطان رحم، سرطان‌های کولون، کلیه و مری ارتباط وجود دارد. نداشتن فعالیت بدنی خطر سرطان کولورکتال و پستان را افزایش می‌دهد.

چاقی مفرط و نداشتن فعالیت بدنی با هم مسئول30 ٪ موارد سرطان‌های کولون،‌ رحم، کلیه و مری هستند. همچنین میزان خطر در 30 ٪ سرطان‌های پستان در زنان مسن‌تر با کاهش وزن و انجام فعالیت بدنی کم می‌شود. حداقل 30 دقیقه در روز ورزش کنید- بیشتر روزهای هفته را ورزش کنید. فعالیت‌های بدنی به تنهایی می‌تواند خطر سرطان‌های کولون و کبد را کاهش دهد.

هدف حفظ BMI کم‌تر از 25 در بالغین 20 سال یا بالاتر است.

BMI عددی است که تناسب قد را با وزن نشان می‌دهد.

گزارش دولت فدرال آمریکا درباره مواد سرطان‌زا، درباره ارتباط غذاهای خاص و خطر سرطان بحث نمی‌کند. اگرچه مطالعات نشان می‌دهد که مصرف مقادیر بالای گوشت قرمز، گوشت‌های کنسرو شده، نمک سود شده و مصرف نمک احتمالاً خطر سرطان معده و کولورکتال را افزایش می‌دهد. همچنین، تحقیقات نشان می‌دهد که رژیم غذایی سرشار از میوه و سبزی ممکن است خطر این نوع سرطان‌ها را کاهش دهد و محدودیت کالری باعث کاهش خطر در بسیاری از انواع سرطان می‌شود.

رژیم غذایی سالم کم‌کالری شامل غلات کامل، میوه‌جات، و سبزیجات مصرف کنید و از مصرف مقادیر زیاد غذاهای چرب، گوشت قرمز، نمک یا نمک‌سود شده اجتناب کنید.

برخی ‌از ویروس‌ها عامل خطرزا برای ابتلا به سرطان هستند

برخی از گونه‌های ویروس پاپیلومای انسانی که از طریق جنسی منتقل می‌شوند، از علل اولیه سرطان دهانه رحم و مقعد هستند. زنانی که قبل از 17 سالگی آمیزش جنسی داشته‌اند یا افرادی که شرکای جنسی متعددی دارند،‌ در بالاترین میزان خطر ابتلا به عفونت ناشی از ویروس پاپیلومای انسانی قرار دارند.

HPV ممکن است مسئول برخی از انواع سرطان‌های سر و گردن نیز باشد.

باید به این نکته توجه کرد که اکثر افرادی که آلوده به ویروس پاپیلومای انسانی هستند به سرطان مبتلا نمی‌شوند.

به زودی واکسنی برای پیشگیری از آلودگی به گونه‌هایی از ویروس پاپیلومای انسانی که باعث سرطان دهانه رحم می‌شوند، در دسترس خواهد بود.

هپاتیت بی‌وسی: ویروس‌های هپاتیت بی‌وسی از علل عمده سرطان کبد در دنیا هستند. این ویروس‌ها از طریق تزریق خون، داروهای تزریقی و فعالیت جنسی منتقل می‌شوند. واکسیناسیون می‌تواند از ابتلا به هپاتیت بی پیشگیری کند ولی فعلاً واکسنی برای پیشگیری از هپاتیت سی وجود ندارد.

ویروس ابشتین بار موجب بیماری مونونوکلئوز می‌شود. افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند، در صورتیکه با ویروس هرپس انسانی آلوده شوند، ممکن است در معرض خطر ابتلا به سرطانی به نام سارکوم کاپوزی قرار بگیرند. این بیماری در میان مردان هم‌جنس‌باز در آمریکا بسیار شایع است.

هلیکوباکتر پیلوری علت اولیه زخم معده و التهاب معده است. اچ‌پیلوری می‌تواند در ابتلا به سرطان معده نقش داشته باشد، ولی بسیاری از عفونت‌ها نه علامتی دارند و نه به سرطان ختم می‌شوند.

تابش اشعه فرابنفش ناشی از نور آفتاب، لامپ‌های آفتابی یا تخت‌هایی که برای برنزه کردن استفاده می‌شود، می‌توانند منجر به ملانوم و یا سایر اشکال سرطان پوست شوند. اگرچه نور آفتاب تا حدی برای سلامتی مفید است، اینطور به نظر می‌رسد که مواجهه زیاد (قرار گرفتن زیاد در معرض نور آفتاب) در زمان کودکی عامل ویژه و مهمی در افزایش خطر ابتلا به سرطان پوست است و مواجهه‌های تکراری میزان ابتلا را در بالغین افزایش می‌دهد.

در صورت امکان بین ساعات 10 صبح الی 4 بعد‌ازظهر از نور آفتاب اجتناب کنید لباس پوشیده بپوشید و از کرم‌های ضد آفتاب استفاده کنید. از تخت‌های برنزه کننده یا انواع دیگر مواجهه‌های مصنوعی با اشعه فرابنفش خودداری کنید.
اشعه‌های نامرئی با انرژی زیاد به نام تشعشع یونیزان، باعث تخریب دی.ان.ای و ژن‌ها شده و منجر به جهش‌های ژنی مرتبط با سرطان می‌شود. منابع متعددی برای تشعشع یونیزان وجود دارد که عبارتند از: پرتوهای کیهانی،‌ رادون، ذرات ناشی از بمب‌های هسته‌ای، یا آزمایشات هسته‌ای روی زمین و عکسبرداری تشخیصی یا استفاده از اشعه ایکس برای آزمون‌های غربالگری.

همه ما در معرض تشعشع یونیزان ناشی از پرتوهای کیهانی که از فضا وارد اتمسفر زمین می‌شوند قرار داریم. این تشعشعات ممکن است مسئول درصد بسیار کمی از کل میزان خطر ابتلا به سرطان باشد. (1٪)

رادون، گاز رادیواکتیوی است که به طور طبیعی در مقادیر کم در اکثر خاک‌ها یافت می‌شود. زمانی که عنصر اورانیوم شروع به تجزیه می‌کند، این گاز تولید می‌شود. اثر سطوح بالای رادون در سلامتی و ابتلا به سرطان ریه برای اولین بار در کارگران معدن اورانیوم در آمریکا و سایر نقاط دنیا مشاهده شده است. گاز رادون، از خاک‌های اطراف به داخل شکاف‌های موجود در بناها رسوخ می‌کند. به طور تقریبی 1 خانه از 20 خانه دارای مقادیر بالایی از گاز رادون است. سطح گاز رادون را در منزل به طور مرتب بررسی کنید. سیستم تهویه در زیرزمین می‌تواند به طور چشمگیری سطح گاز رادون را کاهش دهد.

بمب اتمی و آزمایشات هسته‌ای روی سطح زمین تشعشع یونیزان ایجاد می‌کند که می‌تواند خطر ابتلا به سرطان را افزایش دهد. افرادی که در زمان جنگ جهانی دوم در ژاپن تحت تأثیر انفجار بمب اتمی قرار گرفتند یا کسانی که در سال 1950 میلادی در نزدیکی محل آزمایشات هسته‌ای در نوادای آمریکا بودند و همچنین افرادی که در اوایل 1960 در نزدیکی محل حادثه چرنوبیل زندگی می کردند، همگی در معرض تشعشع یونیزان قرار گرفتند. ژاپنی‌هایی که بعد از انفجار بمب اتمی نجات یافتند، به میزان بالایی به سرطان پستان، تیروئید، ریه، معده و سایر اندام‌ها مبتلا شدند.

مردم، به‌خصوص کودکانی که در معرض ید 131 (شکلی از ید رادیواکتیو) ناشی از آزمایشات هسته‌ای روی سطح زمین در آمریکا و حادثه چرنوبیل بودند،‌ با افزایش میزان خطر ابتلا به سرطان تیروئید مواجه شدند.

مواجهه با تشعشع یونیزان شامل اشعه ایکس، ماموگرام و رادیوتراپی است. عکس‌برداری با اشعه ایکس از قفسه سینه، بیمار را در معرض مقدار کمی از تابش قرار می‌دهد که معادل میزان اشعه‌ای است که مسافران هوایی در حین دو پرواز در آمریکا دریافت می‌‌کنند. مطالعات نشان نداده که میزان بالای خطر ابتلا به سرطان با دریافت اشعه ایکس ناشی از عکس‌برداری برای تشخیص یک بیماری ارتباط داشته باشد. استثنایی که در این مورد وجود دارد، کودکانی هستند که مادران آنها در زمان بارداری اشعه ایکس دریافت کرده‌اند . این کودکان در معرض خطر بالایی برای ابتلا به لوسمی و سایر انواع سرطان هستند. با توجه به این یافته، عکس‌برداری تشخیصی با اشعه ایکس در زنان باردار توصیه نمی‌شود. با پزشک خود درباره نیاز به عکسبرداری با اشعه ایکس صحبت کنید. هنگام عکسبرداری سایر قسمت‌های بدن خود را بپوشانید.

رادیوتراپی برای درمان بیماری، خطر بروز سرطان را افزایش می‌دهد. به‌طور مثال، افرادی که برای بیماری‌های سر و گردن اشعه دریافت می‌کنند، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به سرطان تیروئید و تومورهای سر و گردن هستند.

برخی داروهای شیمی‌درمانی که برای درمان سرطان استفاده می‌شوند، خطر ابتلا به سرطان‌های دیگر را افزایش می‌دهد.

داروهایی که سیستم ایمنی را سرکوب می‌کنند و برای درمان برخی از سرطان‌ها و نیز برای آماده کردن بیماران پیوندی استفاده می‌شوند، با افزایش خطر ابتلا به سرطان، مخصوصاً لنفوم ارتباط دارند.

از طرف دیگر، داروهای جدید بلوک‌کننده استروژن به نام مهارکننده‌های آروماتوز می‌توانند عود سرطان پستان را کاهش دهند. هر دارویی خطرات و فوایدی دارد. بنابراین پیش از شروع هر داروی جدیدی خواص دارو را با پزشک بررسی کنید.

استروژن و پروژسترون هورمون‌های طبیعی هستند و در درمان علائم یائسگی استفاده می‌شوند و با افزایش خطر سرطان پستان در ارتباط هستند. استروژن و پروژستین (نوع صناعی پروژسترون) باهم، خطر بروز سرطان پستان، بیماری قلبی، سکته مغزی و لخته شدن خون را افزایش می‌دهند. در زنانی که از قرص‌های خوراکی پیشگیری از بارداری که شامل استروژن و پروژستین است استفاده می‌شود، خطر ابتلا به سرطان پستان زودهنگام و سرطان کبد افزایش می‌یابد در حالی‌که میزان خطر ابتلا به سرطان آندومتر و تخمدان به طور قابل توجهی کاهش می‌یابد.

هورمون صناعی تاموکسیفن در درمان سرطان پستان برای پیشگیری از عود بیماری یا جلوگیری از شروع سرطان سینه در زنان پرخطر استفاده می‌شود، اما ممکن است با افزایش خطر سرطان آندومتر، سکته مغزی و لخته شدن خون همراه باشد.

DES (دی اتیل استیل بسترول) هورمون صناعی دیگری است که در زنان باردار در دهه 1940، 1950 و 1960 تجویز می‌شد.

توقف تجویز «دز» متعاقب کشف عوارض دارو انجام شد. زنانی که این دارو را مصرف کرده بودند با افزایش خطر سرطان پستان مواجه شدند و دخترانی که از این مادران متولد شده بودند در معرض خطر بالایی برای ابتلا به انواع نادری از سرطان دهانه رحم و واژن قرار داشتند. بسیاری از اختلافات فیزیکی و ساختمانی مرتبط با مواجهه با «دز» در دستگاه تناسلی شامل Hood یا Collar در روی دهانه رحم و رحم تی شکل است.

T-Shaped uterus.

حلال‌ها در رنگ‌زداها، چربی‌زداها، رقیق‌کننده‌های رنگ و موادی که برای خشک شویی استفاده می‌شوند وجود دارد. حلال‌های بنزن، کربن تتراکلراید، کلروفرم و متیلین کلراید با سرطان مرتبط هستند. شواهد محکمی درباره ارتباط بنزن با سرطان وجود دارد. بنزن در دود سیگار و بنزین وجود دارد.

چنانچه با حلال‌ها سروکار دارید، در فضای باز کار کنید یا از تهویه مناسب در محیط بسته اطمینان حاصل کنید.

برخی از الیاف‌ها و گردوغبار‌ها می‌توانند باعث افزایش خطر سرطان‌های مرتبط با ریه شوند. پنبه نسوز با افزایش خطر سرطان ریه و مزوتلیوم، سرطان نادری که در مخاط ریه و حفره شکمی به‌وجود می‌آید، مرتبط است. در گذشته، پنبه نسوز به‌طور گسترده‌ای در ساخت بناها استفاده می‌شد ولی استفاده از آن بعدها محدود شد. اگرچه، کارگران ساختمانی، برق‌کاری یا نجاری هنوز ممکن است از طریق انجام نوسازی یا پروژه‌های حذف آزبست (پنبه نسوز) در معرض باشند.

دیگر الیاف‌ها و گردوغبارها (شامل سیلیکا و گردوغبار چوب) می‌تواند خطر بروز سرطان‌های ریه،‌ بینی و سینوس‌ها را افزایش دهد. درصورتی‌که به واسطه شغل در معرض ذرات ریز، الیاف یا گردو غبار هستید از یک ماسک مناسب استفاده کنید.

دیوکسین‌ها محصولات فرعی ناشی از سفید کردن کاغذ، ذوب و سوزاندن زباله هستند. آنها به‌طور گسترده‌ای در محیط پیرامون وجود دارند و بسیار آهسته تجزیه می‌شوند. آنها همچنین در سلول‌های چربی انباشته می‌شوند. اکثر مواجهه‌های ما با دیوکسین ناشی از مصرف محصولات لبنی، ماهی و گوشت است.

این ترکیبات (شناخته شده با نام PAHS) از سوخت مواد با پایه کربنی حاصل می‌شوند. آنها در دود چوب، اگزوز ماشین، دود سیگار، غذاهای کباب شده روی زغال چوب یافت می‌شوند. سوسیس و قهوه بوداده نیز ممکن است حاوی (PAHS) باشد. این ترکیبات مرتبط با افزایش خطر سرطان‌های ریه، پوست و دستگاه ادراری باشد.

برخی فلزات مانند آرسنیک، بیلیریوم، کادمیوم، کرومیوم، سرب و نیکل با انواع مختلفی از سرطان شامل سرطان‌های ریه، کلیه، مغز، پوست و کبد مرتبط بوده‌اند.

وینیل کلراید در صنایع پلاستیک استفاده می‌شود و با سرطان ریه و آنژیوسارکومای (تومورهای عروق خونی) کبد و مغز ارتباط دارد. اکثر مردم به طور مرتب با وینیل کلراید مواجهه ندارند، به غیر از افرادی که در کارخانجات تولید پلاستیک کار می‌کنند. کسانی که در نزدیکی چنین کارخانجاتی کار می کنند، ممکن است از طریق هوای آلوده در معرض خطر ابتلا قرار بگیرند.

بنزیدین از سال 1920 به‌عنوان عامل مرتبط با سرطان شناخته شده است. بنزیدین در تولید رنگ‌های کاغذ، منسوجات و چرم استفاده می‌شود. با این‌ حال، قرار گرفتن در معرض محصولات رنگ شده خطرناک نیست.

آفلاتوکسین‌ها توسط گونه‌های خاصی از قارچ که در حبوبات و بادام زمینی رشد می‌کند تولید می‌شود. افراد ممکن است از طریق مصرف گوشت قرمز یا محصولات لبنی حاصل از حیواناتی که غذای آلوده مصرف کرده‌اند، در معرض آفلاتوکسین قرار بگیرند. مواجهه با سطوح بالای آفلاتوکسین خطر بروز سرطان کبد را افزایش می‌دهد. بادام زمینی در بسیاری از کشورها مانند آمریکا از نظر آفلاتوکسین بررسی می‌شود.

آمریکایی‌ها به غیر از مواد ترکیبی معمولاً از بیش از 100000 نوع مواد شیمیایی استفاده می‌کنند. به علاوه برخی مواد شیمیایی توسط اتمسفر، آب و یا سوزاندن تغییر پیدا می‌کنند. دانشمندان چند دهه تلاش کردند تا موادی را که باعث ایجاد سرطان می‌شوند شناسایی کنند. آنها از سه روش برای شناسایی استفاده می‌کنند: مطالعات انسانی، مطالعات جانوری و تجارب آزمایشگاهی.

مطالعات انسانی به گونه‌ای است که تصمیم‌گیری درباره سرطان‌زا بودن یا نبودن یک ماده با حداکثر اطمینان انجام می‌شود. با بررسی گروه‌هایی از مردم در طول زمان، محققین قادر به تشخیص سرطان‌زا بودن مواجهه‌های خاص می‌شوند. آنها همچنین گروهی از مردم که مبتلا به گونه خاصی از سرطان هستند را با گروهی که مبتلا نیستند مقایسه می‌کنند. گاهی گروهی که مبتلا به سرطان هستند الگوهای مواجهه‌ای بسیار متفاوتی با افرادی که مبتلا نیستند دارند.

بسیاری از عوامل خطرزای محیطی سرطان برای اولین بار در محیط کار کشف شده‌اند. زیرا افرادی که مشاغل خاص دارند، در مقایسه با عموم مردم، تحت تأثیر مواجهه زیاد با مواد شیمیایی هستند.

جوندگان (موش و موش صحرایی) به‌طور گسترده‌ای در مطالعات عوامل محیطی سرطان استفاده می‌شوند. آنها طول عمر نسبتاً کوتاهی دارند (2 تا 3 سال) و پاسخ بدن آنها به مواد شیمیایی سرطان‌زای شناخته شده مشابه پاسخ بدن انسان است. مطالعات تغذیه‌ای در جوندگان به دلیل اختلاف در سیستم هاضمه جوندگان و انسان‌ها مشکل‌تر است.

در مطالعات جانوری، مواجهه‌های شیمیایی معمولاً در سطح بسیار بالاتری نسبت به آنچه در انسان دیده می‌شود، انجام می‌گیرد. اگر سطح بسیار بالای مواجهه منجر به سرطان نشود، محققین این طور استدلال می‌کنند که به احتمال زیاد، یک ماده شیمیایی خاص در سطوح کم‌تر باعث ایجاد سرطان نمی‌شود.

محققین سلول‌های انسانی را برای پی بردن به اینکه آیا مواد شیمیایی خاص ممکن است تغییرات سرطان‌زا ایجاد کنند، در آزمایشگاه مطالعه می‌کنند. با این مطالعات، لزوم انجام مطالعات جانوری که مدت زمان بیش‌تری طول می‌کشد و پیچیده‌تر است مشخص می‌شود. چنانچه یک ماده شیمیایی در محیط آزمایشگاهی در سلول‌ها ایجاد سرطان نکند، مطالعات جانوری بعدی انجام نمی‌شود.

چگونه دانشمندان تصمیم می‌گیرند که کدامیک از مواجهه‌ها پرخطر و کدامیک کم‌خطر هستد؟ ارزیابی خطر توسط سه عامل انجام می‌شود.

• قدرت: پتانسیل مقدار ماده داده شده در ایجاد سرطان. بنزن، به ‌عنوان مثال، کاملاً قدرتمند است زیرا مقدار کم آن نیز خطر سرطان را افزایش می‌دهد. ترکیبات دیگر مانند کلروفرم کم‌تر قوی هستند و برای افزایش خطر در همان میزان نیاز به مواجهه در سطح بالاتری دارند.
• نوع مواجهه: اینکه آیا مواجهه یکباره صورت گرفته (حاد) یا در طولانی مدت (مزمن) بوده و آیا مواجهه غیر قابل اجتناب است (مواجهه در محیط کار یا هوای استنشاقی)
• دوز پاسخ دهی: زمانی که سطح مواجهه افزایش یا کاهش می‌یابد،‌ میزان خطر سرطان چه تغییری می‌کند.

مشاغل خاص میزان خطر بالایی برای ابتلا به سرطان دارند. به‌عنوان مثال نقاش‌ها،‌مبل‌‌سازها، کارگران صنایع آهن، استیل، زغال سنگ و پلاستیک، کارگران کارخانجات کفش و مرمت. همیشه زمانی که با مواد شیمیایی سر و کار دارید از تجهیزات محافظتی مناسب استفاده کنید و مواد ریخته شده را به سرعت پاک کنید. در محیط کار برگه‌های اطلاعاتی ایمنی مواد را که درباره مواد خطرناک است مطالعه کنید.

آزمایش‌های غربالگری به کشف سرطان در مراحل اولیه و درمان آن قبل از اینکه بیماری منتشر شود کمک می‌کند. انجام آزمایش‌های غربالگری به‌طور منظم برای سرطان‌های: کولون / رکتوم: آزمایش خون مخفی در مدفوع، سیگموئیدوسکوپی و کولونوسکوپی

پستان: آزمایش استاندارد غربالگری شامل ماموگرام یا عکسبرداری با اشعه ایکس از بافت پستان است.

دهانه رحم: آزمایش استاندارد غربالگری پاپ اسمیر است.

دستورالعمل‌ها برای زمان شروع آزمایش و اینکه چند وقت یکبار باید انجام شود ممکن است برای هر فرد متفاوت باشد. با پزشک خود درباره اینکه چه چیزی برای شما مناسب است صحبت کنید. همچنین با مراقب بهداشتی خود درباره مواجهه در محیط کار و خانه و اینکه آیا خانواده یا سابقه پزشکی ممکن است شمارا در معرض سرطان‌های خاص قرار دهد صحبت کنید. پزشک ممکن است آزمایش‌های غربالگری دیگری را نیز توصیه کند.

آگاهی از مواجهه‌های محیطی سرطان‌زا و به حداقل رساندن مواجهه‌های عوامل خطرزای قابل اجتناب اقدامی احتیاط آمیز و عاقلانه است. سه عامل عمده اجتناب‌پذیر مرگ و میرهای ناشی از سرطان در ارتباط با انتخاب‌های ضعیف رفتاری است. بنابراین انتخاب خوب داشته باشید: از محصولات تنباکو استفاده نکنید. الکل مصرف نکنید. انتخاب‌های تغذیه‌ای بهتری داشته باشید. اگر انتخاب‌های رفتاری خوب در این سه مقوله انجام بگیرد، تقریباً نیمی از مرگ و میرهای ناشی از سرطان قابل پیشگیری خواهند بود.