درمان لنفوم اولیهCNS (Central Nervous System) یا دستگاه اعصاب مرکزی

اطلاعات عمومی در مورد لنفوم اولیه CNS

لنفوم اولیه دستگاه اعصاب یک بیماری است که در آن سلول‌های بدخیم (سرطانی) در بافت لنف مغز یا نخاع تشکیل می‌شوند.

لنفوم یک بیماری است که در آن سلول‌های بدخیم (سرطانی) در سیستم لنفاوی تشکیل می‌شوند. سیستم لنفاوی بخشی از سیستم ایمنی است و لنف، رگ‌های لنفی، گره‌های لنفی، طحال، تیموس، لوزه‌ها، و مغز استخوان اجزای آن هستند. لنفوسیت‌ها (که در لنف حمل می‌شوند) وارد دستگاه مرکزی اعصاب (CNS) شده و از آن خارج می‌شوند. تصور می‌شود برخی از این لنفوسیت‌ها بدخیم شده و باعث می‌شوند لنفوم در CNS تشکیل شود. امکان دارد لنفوم اولیه CNS در مغز، نخاع، یا مننژها (لایه‌هایی که پوشش بیرونی مغز را تشکیل می‌دهند) آغاز شود. چون چشم‌ها بسیار به مغز نزدیک هستند، این امکان هم وجود دارد که لنفوم CNS در چشم شروع شود (که آن را لنفوم چشمی می‌نامند).

تشریح سیستم لنفاوی، که رگ‌های لنفاوی و اندام‌های لنفاوی از جمله گره‌های لنفی، لوزه‌ها، تیموس، طحال، و مغز استخوان را نشان می¬دهد. لنف (مایع شفاف) و لنفوسیت‌ها در رگ‌های لنفاوی حرکت کرده و داخل گره‌های لنفی شده و در آنجا لنفوسیت‌ها مواد مضر را نابود می‌کنند. لنف از طریق یک سیاهرگ بزرگ که در نزدیکی قلب قرار دارد وارد خون می‌شود.

ممکن است ضعیف بودن سیستم ایمنی خطر ایجاد لنفوم CNS را افزایش دهد.

هر چیزی که احتمال ابتلا به بیماری را افزایش دهد عامل خطر می‌نامند. وجود عامل خطر به معنی مبتلا شدن به بیماری نیست؛ وجود نداشتن عوامل خطر به معنی مبتلا نشدن به سرطان نمی‌باشد. کسانی که فکر می‌کنند احتمالاً در خطر هستند باید در این مورد با پزشک خود مشورت نمایند.چ

ممکن است لنفوم اولیه CNS در بیمارانی بروز کند که به ایدز (AIDS یاAcquired Immunodeficiency Syndrome یا نشانگان فقدان ایمنی اکتسابی) یا دیگر اختلالات سیستم ایمنی مبتلا هستند، یا در کسانی که در آنها پیوند کلیه انجام شده است. برای دستیابی به اطلاعات بیش‌تر در مورد لنفوم در بیماران مبتلا به ایدز، به خلاصة PDQ در مورد درمان لنفوم مرتبط با ایدز مراجعه نمایید.

از آزمایشاتی که در آنها چشم، مغز، و نخاع معاینه می‌شود برای آشکارسازی (یافتن) و تشخیص لنفوم اولیه CNS استفاده می‌شود.

می‌توان از آزمایشات و رویه‌های زیر استفاده نمود:

• معاینه بدنی و تاریخچة بیمار: معاینه بدن برای وارسی نشانه‌های عمومی سلامتی، شامل وارسی بدن برای پیدا کردن نشانه‌های بیماری، مانند ورم یا هر چیز دیگری که غیرعادی به‌نظر می‌آید. تاریخچة عادات بهداشتی بیمار و بیماری‌ها و درمان‌های او در گذشته هم یادداشت می‌شود.
• معاینه مربوط به عصب‌شناسی: یک سری پرسش‌ها و آزمایشات برای وارسی مغز، نخاع، و کارکرد اعصاب. در این آزمایش، حالت روحی، هماهنگی، توانایی راه رفتن عادی، و اینکه عضلات، حواس، و واکنش‌ها تا چه اندازه خوب عمل می‌کنند وارسی می‌شود. ممکن است این معاینه را معاینه اعصاب یا معاینه عصب‌شناسی هم بنامند.
• معاینه چشم با اسلیت- لامپ (Slit-lamp Eye Exam): در این معاینه از یک میکروسکوپ مخصوص استفاده می‌شود که در آن نور از یک شکاف باریک برای وارسی قسمت‌های بیرونی و داخلی چشم تابانده می‌شود.
• ویترکتومی: جراحی برای خارج کردن مقداری یا تمام مایع زجاجیه (مایع ژل مانند داخل چشم). این مایع با برش‌های بسیار ریز خارج شده و آسیب‌شناس آن را زیر میکروسکوپ وارسی می‌کند تا متوجه حضور سلول‌های سرطانی شود.
• سی.تی.اسکن (CT scan) یا کت.اسکن (CAT scan) :رویه‌ای که در آن یک سری تصاویر مفصل از زوایای مختلف از داخل بدن برداشته می‌شود. با استفاده از یک کامپیوتر که به دستگاه اشعه ایکس متصل است این تصاویر را می‌گیرند.

ممکن است یک ماده رنگی به داخل یک سیاهرگ تزریق شده یا بلع شود تا کمک کند به اینکه اندام‌ها یا بافت‌ها واضح‌تر دیده شوند. این رویه را توموگرافی محاسبه شده (computed tomography)، توموگرافی کامپیوتری، یا توموگرافی کامپیوتری هم می‌نامند. در مورد لنفوم اولیه CNS، سینه و شکم و لگن (بخشی از بدن بین دو قسمت بالایی ران‌ها ) سی.تی.اسکن می‌شود.

• ام.آر.آی (MRI) (Magnetic Resonance Imaging یا تصویربرداری با تشدید مغناطیسی): رویه‌ای که در آن از یک آهنربا، امواج رادیویی، و یک کامپیوتر استفاده می‌شود تا یک سری تصاویر مفصل از نواحی داخل مغز و نخاع برداشته شود. ماده‌ای به نام گادولینیوم به داخل یک سیاهرگ تزریق می‌شود که در اطراف سلول‌های سرطانی تجمع می‌یابد به طوری‌که این سلول‌ها در تصویر روشن‌تر دیده می‌شوند. این رویه را تصویربرداری با تشدید مغناطیسی هسته‌ای (NMRI یاNuclear Magnetic Resonance Imaging) هم می‌نامند.
• پونکسیون (LP): رویه‌ای که برای جمع‌آوری مایع مغزی- نخاعی (مایعی که در فضای اطراف مغز و نخاع قرار دارد) از ستون فقرات استفاده می¬شود. این کار با فرو بردن سوزن در داخل ستون فقرات انجام می‌شود. این رویه را LP یا تخلیه خاری (فقراتی) هم می‌نامند. ممکن است تست‌های آزمایشگاهی برای تشخیص لنفوم اولیه CNS شامل وارسی (چک کردن) سطح پروتئین موجود در مایع مغزی- نخاعی باشد.

پونکسیون کمری (lumbar puncture) . بیمار در حالت خمیده روی میز دراز می‌کشد.

بعد از بی‌حس کردن بخش کوچکی از قسمت پایینی پشت بدن، یک سوزن خاری (که سوزن دراز و نازکی است) به داخل قسمت پایینی ستون فقرات وارد می‌شود تا مایع مغزی – نخاعی (CSF که در تصویر به رنگ آبی است) بیرون کشیده شود. این مایع را می‌توان برای انجام آزمایش به آزمایشگاه فرستاد.

• بافت‌برداری استریوتاکتیک: یک رویه بافت‌برداری که در آن از کامپیوتر و دستگاه اسکن سه‌بعدی (3-D) استفاده می¬شود تا محل تومور پیدا شده و خارج‌سازی بافت هدایت شود تا بتوان آن را، برای وارسی نشانه‌های سرطان، زیر میکروسکوپ مشاهده نمود.
• شمارش کامل افتراقی گویچه‌های خون (CBC یا Complete Blood Count ): رویه‌ای که در آن نمونه‌ای از خون گرفته شده و برای موارد زیر وارسی (چک) می‌شود:
  • تعداد گویچه‌های قرمز و پلاکت خون.
  • تعداد و نوع گویچه‌های سفید خون.
  • مقدار هموگلوبین (پروتئینی که اکسیژن را حمل می‌کند) در گویچه‌های قرمز خون.
  • بخشی از نمونة خون که از گویچه‌های قرمز خون تشکیل می‌شود.
• شمارش کامل گویچه‌های خون (CBC): با وارد کردن سوزن به داخل ورید خون خارج شده و در داخل لوله ریخته می‌شود. نمونة خون را به آزمایشگاه می‌فرستند تا تعداد گویچه‌های قرمز، گویچه‌های سفید، و پلاکت‌ها شمارش شود. از CBC برای آزمایش، تشخیص، و پایش (مانیتورینگ) بسیاری از ناخوشی‌ها استفاده می‌شود.
• مطالعات شیمی خون: رویه‌ای که در آن نمونة خون وارسی می‌شود تا مقادیر مواد خاصی اندازه گرفته شود که توسط اندام‌ها و بافت‌های بدن وارد خون می‌شوند. وجود مقدار غیرعادی هر یک از این مواد (بیش‌تر یا کم‌تر از مقدار نرمال) ممکن است نشانه بیماری در اندامی باشد که ماده مربوطه را تولید می‌نماید.

عوامل خاصی بر پیش آگهی (احتمال بهبودی) و گزینه‌های درمان تأثیر می‌گذارند.

پیش‌آگهی (احتمال بهبودی) به عوامل زیر بستگی دارد:

• سن و سلامتی عمومی بیمار
• سطح موجودی موادی خاص در خون و مایع مغزی- نخاعی (CSF)
• محل تومور در دستگاه اعصاب مرکزی.
• این که آیا بیمار مبتلا به ایدز است.

گزینه‌های درمان به عوامل زیر بستگی دارد:

• مرحلة سرطان
• محل قرارگیری تومور در دستگاه اعصاب مرکزی.
• سن بیمار و وضعیت کلی سلامتی او.
• اینکه آیا سرطان تازه تشخیص داده شده یا برگشت کرده است (عود کرده است)

لنفوم اولیه CNS در صورتی به بهترین نحو درمان می‌شود که تومور به بیرون از مخ (بزرگترین بخش مغز) پخش نشده و سن بیمار کم‌تر از 60 سال باشد، بتواند اکثر فعالیت‌های روزانه را انجام دهد، و مبتلا به ایدز یا بیماری‌های دیگری نباشد که سیستم ایمنی را ضعیف می‌کنند.

مرحله‌بندی لنفوم اولیه CNS

پس از تشخیص لنفوم اولیه دستگاه مرکزی اعصاب (CNS)، آزمایشاتی انجام می‌دهند تا مشخص شود که آیا سلول‌های سرطانی در داخل مغز و نخاع یا در دیگر قسمت‌های بدن پخش شده‌اند.

هنگامی‌که لنفوم اولیه CNS به رشد خود ادامه می‌دهد، معمولاً به بیرون از دستگاه مرکزی اعصاب یا چشم گسترش نمی‌یابد. فرآیندی که استفاده می‌کنند تا مشخص شود که آیا سرطان پخش شده است را مرحله‌بندی می‌نامند. با اطلاعاتی که از فرآیند مرحله‌بندی جمع‌آوری می‌شود، مرحلة بیماری را تعیین می‌نمایند. دانستن مرحلة بیماری در برنامه‌ریزی درمان مهم است. از آزمایشات و رویه‌های زیر می‌توان در فرآیند مرحله‌بندی استفاده نمود:

• سی.تی.اسکن (کت.اسکن): در این رویه یک سری تصاویر مفصل از زوایای مختلف از نواحی داخل بدن برداشته می‌شود. با استفاده از کامپیوتری که به دستگاه اشعه - ایکس متصل است این تصاویر را برمی‌دارند. ممکن است یک ماده رنگی به داخل یک سیاهرگ تزریق شده یا بلع شود تا کمک کند اندام‌ها یا بافت‌ها واضح‌تر دیده شوند. این رویه را توموگرافی محاسبه شده، توموگرافی کامپیوتری، یا توموگرافی محوری کامپیوتری هم می‌نامند. در مورد لنفوم اولیه CNS، سینه و شکم و لگن (قسمت بین دو انتهای ران‌های بدن) سی.تی.اسکن می‌شود.
• مکیدن مغز استخوان به‌وسیله هوا (آسپیراسیون) و بافت‌برداری(بیوپسی): بیرون آوردن مغز استخوان، خون، و تکه کوچکی از استخوان با وارد کردن یک سوزن توخالی به داخل قسمتی از استخوان لگن که ران به آن متصل شده است یا به داخل استخوان سینه. آسیب‌شناس (پاتالوژیست)، مغز استخوان و خون و استخوان را زیر میکروسکوپ مشاهده می‌نماید تا نشانه‌های سرطان را پیدا کند.
• آسپیراسیون مغز استخوان و بیوپسی: پس از بی‌حس کردن قسمت کوچکی از پوست، یک سوزن جمشیدی (که سوزن دراز و توخالی است) را به داخل استخوان قسمتی از ران که به لگن متصل است فرو می‌برند. نمونه‌های خون، استخوان، و مغز استخوان بیرون آورده شده و زیر میکروسکوپ معاینه می‌شود.
• معاینه چشم با اسلیت-لامپ: معاینه‌ای که در آن از یک میکروسکوپ مخصوص استفاده می‌شود و نور باریک و درخشانی تابانده می‌شود تا قسمت بیرون و داخل چشم وارسی شود.
• ویترکتومی: جراحی برای خارج کردن قسمتی از، یا تمام، زجاجیه (مایع ژل – مانند داخل چشم)

سرطان به سه طریق در بدن پخش می‌شود که عبارتند از:

• از طریق بافت: سرطان به بافت طبیعی دور و بر حمله می‌کند.
• از طریق سیستم لنفی: سرطان به سیستم لنفی حمله می‌کند و در رگ‌های لنفاوی حرکت نموده و به دیگر قسمت‌های بدن می‌رسد.
• از طریق خون: سرطان به سیاهرگ‌ها و مویرگ‌ها حمله کرده و از طریق خون به دیگر نقاط بدن می‌رسد.

هنگامی‌که سلول‌های سرطانی از تومور اولیه (اصلی) جدا شده و از طریق لنف یا خون به دیگر نقاط بدن می‌رسند، ممکن است تومور دیگری (ثانوی) تشکیل شود. این فرآیند را متاستاز می‌نامند. تومور (متاستازی) ثانویه از همان نوع سرطان تومور اولیه است. به‌عنوان مثال، اگر سرطان سینه پخش شده و به استخوان‌ها برسد، سلول‌های سرطانی در استخوان‌ها در واقع سلول‌های سرطان سینه می‌باشند و بیماری سرطان استخوان نبوده بلکه سرطان سینه است.

لنفوم اولیه راجعه CNS

لنفوم اولیه راجعه دستگاه مرکزی اعصاب (CNS) سرطانی است که پس از درمان شدن برگشت (رجوع) کرده است. لنفوم اولیه CNS معمولاً در مغز یا چشم برگشت می‌کند.

خلاصة گزینه‌های درمان

در مورد بیماران مبتلا به لنفوم اولیه CNS انواع مختلفی از درمان وجود دارد.

در مورد بیماران مبتلا به لنفوم اولیه دستگاه مرکزی اعصاب (CNS) انواع مختلفی از درمان وجود دارد. برخی از درمان‌ها استاندارد بوده (درمانی که در حال حاضر استفاده می‌شود)، و بعضی از آنها در آزمایشات بالینی در دست آزمایش هستند. آزمایش بالینی درمانی، مطالعه‌ای تحقیقاتی است که هدف از آن بهبود درمان‌های موجود یا کسب اطلاعاتی در مورد درمان‌های جدید برای بیماران مبتلا به سرطان می‌باشد. اگر در آزمایشات بالینی مشخص شود که درمانی جدید بهتر از درمان استاندارد است، ممکن است درمان جدید به‌صورت درمان استاندارد درآید. امکان دارد بیماران بخواهند در آزمایش بالینی شرکت کنند. برخی از آزمایشات بالینی مختص بیمارانی می‌باشد که درمان آنها آغاز نشده است.

برای درمان لنفوم اولیه CNS از جراحی استفاده نمی‌شود.

از سه درمان استاندارد استفاده می‌شود که عبارتند از:

پرتودرمانی

پرتودرمانی یک نوع درمان سرطان است که در آن برای کشتن سلول‌های سرطانی یا برای جلوگیری از رشد آنها از اشعه ایکس پرانرژی یا دیگر انواع تشعشع استفاده می‌شود. در پرتودرمانی خارجی از ماشینی در خارج از بدن برای فرستادن پرتو به طرف سرطان استفاده می‌شود. در پرتودرمانی داخلی از ماده‌ای رادیواکتیو استفاده می‌شود که در سوزن، دانه، سیم، یا سوندی (کاتتری) کار گذاشته شده و به‌طور مستقیم در داخل یا نزدیک به سرطان قرار می‌گیرد. نحوة انجام پرتودرمانی به نوع سرطانی بستگی دارد که باید درمان شود.

کاربرد پرتودرمانی با دوزبالا در مغز ممکن است به بافت سالم آسیب زده و باعث اختلالاتی شود که امکان دارد بر قوه تفکر، یادگیری، حل مسائل، گفتار، خواندن، نوشتن، و حافظة بیمار تأثیر گذارد. در آزمایشات بالینی، کاربرد شیمی‌درمانی به تنهایی یا قبل از پرتودرمانی آزمایش شده است تا خسارتی که در پرتودرمانی به بافت سالم مغز وارد می‌شود کاهش یابد.

شیمی‌درمانی

شیمی‌درمانی نوعی درمان سرطان است که در آن از دارو برای متوقف کردن رشد سلول‌های سرطانی، از طریق کشتن یا متوقف کردن رشد آنها، استفاده می‌شود. هنگامی‌که در شیمی‌درمانی دارو بلع شده یا در سیاهرگ یا عضله تزریق می‌شود، این دارو وارد جریان خون شده و می‌تواند در سرتاسر بدن به سلول‌های سرطانی برسد (شیمی‌درمانی سیستمی). هنگامی‌که دارو به‌طور مستقیم در داخل ستون فقرات (شیمی‌درمانی داخل پردة مغز)، اندامی از بدن، یا حفره‌ای در بدن مانند شکم قرار می‌گیرد، عمدتاً بر سلول‌های سرطانی موجود در آن نواحی تأثیر می‌گذارد(شیمی‌درمانی ناحیه‌ای). نحوه‌ای که شیمی‌درمانی انجام می‌شود به نوع سرطانی بستگی دارد که باید درمان شود. با شیمی‌درمانی داخل پردة مغز و یا شیمی‌درمانی داخل بطنی، که در آن داروی ضد سرطان در داخل بطن‌ها (حفره‌های پر از مایع) مغز قرار می‌گیرد، می‌توان لنفوم اولیه CNS را درمان کرد.

شیمی‌درمانی داخل پردة مغز: داروی ضد سرطان به فضای داخل پردة مغز تزریق می‌شود، که این فضا مایع مغزی – نخاعی (که به رنگ آبی نشان داده شده است) را در خود نگه می‌دارد. این کار را می‌توان به دو طریق انجام داد. در یک روش، دارو به داخل مخزن اومایا (Ommaya Reservoir) تزریق می‌شود (که این مخزن ظرفی گنبدی شکل است که در طول عمل جراحی زیر پوست سر قرار داده می‌شود؛ این مخزن دارو‌ها را، به هنگامی‌که از راه لوله‌ای کوچک وارد مغز می‌شوند، در خود نگه می‌دارد). راه دیگر این است که، پس از بی‌حس کردن ناحیه کوچکی در قسمت پایینی پشت بدن، داروها به‌طور مستقیم به داخل CSF در قسمت پایینی ستون فقرات تزریق شوند.

شبکه‌ای از رگ‌های خونی و بافت، که آن را سد خونی– مغزی می‌نامند، از مغز در برابر مواد مضر حفاظت می‌کند. این سد همچنین می‌تواند مانع از رسیدن داروها به مغز شود. برای درمان لنفوم CNS، می‌توان از داروهای خاصی استفاده نمود که بین سلول‌های موجود در سد خونی– مغزی روزنه‌هایی ایجاد می‌کنند. این عمل را پاره کردن سد خونی– مغزی می‌نامند. پس از پاره شدن این سد، داروهایی که از راه سیاهرگ وارد جریان خون شده‌اند می‌توانند به مغز برسند.

درمان با داروهای استروئیدی

استروئید‌ها هورمون‌هایی هستند که به‌طور طبیعی در بدن ساخته می‌شوند. می‌توان این مواد را در آزمایشگاه هم تولید نمود و از آنها به‌عنوان دارو استفاده کرد. گلوکوکورتیکوییدها داروهای استروئیدی هستند که تأثیری ضدسرطانی بر لنفوم دارند.

در آزمایشات کلینیکی انواع جدیدی از درمان در دست آزمایش است.

شیمی‌درمانی با دوز بالا همراه با پیوند سلول‌های بنیادی

شیمی‌درمانی با دوز بالا همراه با پیوند سلول‌های بنیادی روشی برای کاربرد شیمی‌درمانی با دوز بالا و جایگزین کردن سلول‌های خون‌سازی است که در جریان درمان سرطان از بین رفته‌اند. سلول‌های بنیادی (سلول‌های خونی نابالغ) از خون یا مغز استخوان بیمار یا دهنده (donor) گرفته شده و منجمد و ذخیره می‌شوند. بعد از خاتمة شیمی‌درمانی، سلول‌های بنیادی ذخیره شده از حالت انجماد بیرون آورده شده و با استفاده از فرآیند Infusion (در آمیختن) به بدن بیمار برگردانده می‌شود. این سلول‌های بنیادی که دوباره به بدن بیمار برگردانده شده‌اند به یاخته‌های خونی تبدیل می‌شوند و این یاخته‌ها را به حالت عادی برمی‌گردانند.

ممکن است بیماران بخواهند در آزمایش بالینی شرکت کنند.

شرکت کردن در آزمایش بالینی امکان دارد بهترین گزینة درمانی برای برخی از بیماران باشد. آزمایشات بالینی بخشی از فرآیند تحقیقات در مورد سرطان هستند و انجام می‌شوند تا مشخص شود که آیا درمان‌های جدید سرطان بی خطر و مؤثر بوده یا از درمان استاندارد بهتر هستند.

بسیاری از درمان‌های استاندارد امروزی سرطان براساس آزمایشات بالینی می‌باشند که در گذشته انجام شدند. ممکن است در مورد بیمارانی که در آزمایش بالینی شرکت می‌کنند درمان استاندارد انجام شود، یا آنها در بین اولین افرادی باشند که از درمان جدید برخوردار می‌شوند.

بیمارانی که در آزمایشات بالینی شرکت می‌کنند هم کمک می‌کنند نحوة درمان سرطان در آینده بهبود یابد. حتی هنگامی‌که آزمایشات بالینی به درمان‌های مؤثر جدید منجر نمی‌شوند، در اغلب موارد به پرسش‌های مهم پاسخ داده شده و به پیشبرد تحقیقات کمک می‌شود.

بیماران می‌توانند قبل از، در طول، یا بعد از شروع درمان سرطان وارد آزمایشات بالینی بشوند.

در برخی از آزمایشات بالینی تنها بیمارانی شرکت می‌کنند که تاکنون درمانی در مورد آنها صورت نگرفته است. در بعضی از دیگر آزمایشات بالینی، درمان‌ها در مورد بیمارانی آزمایش می‌شود که در بیماری سرطان آنها بهبودی حاصل نشده است. همچنین در تعدادی از آزمایشات بالینی روش‌های جدیدی آزمایش می‌شود تا برگشت (عود) سرطان متوقف شده یا اثرات جانبی درمان سرطان کاهش یابد.

در بخش‌های متعددی از کشور آزمایشات بالینی صورت می‌گیرد. برای آگاهی از پیوند‌ها (لینک‌های) متصل به آزمایشات بالینی درمانی جدید به بخش گزینه‌های درمان که در زیر می‌آید مراجعه نمایید . این گزینه‌های درمان از بانک اطلاعاتی آزمایشات بالینی NCI بازیابی شده‌اند.

شاید لازم باشد آزمایشات پیگیری انجام شود.

شاید برخی از آزمایشاتی تکرار شود که برای تشخیص سرطان یا جهت مشخص شدن مرحلة سرطان انجام شده بود. بعضی از آزمایشات تکرار می‌شوند تا معلوم شود درمان تا چه اندازه موفق عمل کرده است. ممکن است براساس این آزمایشات در مورد ادامه دادن، تغییر یافتن، یا متوقف کردن درمان تصمیم‌گیری شود. گاهی اوقات این کار را مرحله‌بندی کردن دوباره می‌نامند.

بعد از خاتمه یافتن درمان، برخی از آزمایشات همچنان هر از گاهی انجام می‌شوند. از نتایج این آزمایشات مشخص می‌شود که آیا بیمار بهبود یافته یا سرطان برگشت (عود) کرده است. گاهی اوقات این آزمایشات را آزمایشات پیگیری یا چک‌آپ می‌نامند.

گزینه‌های درمان لنفوم اولیه CNS

لنفوم اولیه CNS که با ایدز مرتبط نمی‌باشد

لنفوم اولیه CNS که با ایدز مرتبط می‌باشد

لنفوم اولیه برگشت‌کنندة CNS

در هر بخش مربوط به درمان، یک پیوند (لینک) به فهرستی از آزمایشات بالینی جاری گنجانده شده است. امکان دارد برای برخی از انواع یا مراحل سرطان هیچ آزمایشی فهرست نشده باشد. در مورد آزمایشات بالینی که در اینجا فهرست نشده ولی شاید برای شما مناسب باشد با پزشک خود مشورت نمایید.

لنفوم اولیه CNS که با ایدز مرتبط نمی‌باشد

ممکن است درمان لنفوم اولیه دستگاه مرکزی اعصاب (CNS) در بیمارانی که مبتلا به ایدز نمی‌باشند شامل موارد زیراست:

• شیمی‌درمانی.
• شیمی‌درمانی که به دنبال آن پرتودرمانی انجام می‌شود.
• پرتودرمانی کل مغز
• آزمایش بالینی شیمی‌درمانی با دوز بالا همراه با پیوند سلول‌های بنیادی

لنفوم اولیه CNS مرتبط با ایدز

ممکن است درمان لنفوم اولیه دستگاه مرکزی اعصاب (CNS) در بیمارانی که در واقع مبتلا به ایدز می‌باشند شامل موارد زیر باشد:

• استفاده از استروئید‌ها با پرتودرمانی یا بدون آن
• تنها استفاده از پرتودرمانی.
• شیمی‌درمانی و به دنبال آن پرتودرمانی.

در بیماران مبتلا به ایدز درمان لنفوم اولیه CNS متفاوت می‌باشد، زیرا ممکن است عوارض جانبی درمان حادتر باشد. (برای کسب اطلاعات بیش‌تر به خلاصة PDQ در مورد درمان لنفوم مرتبط با ایدز مراجعه نمایید)

لنفوم اولیه راجعهCNS

ممکن است درمان لنفوم اولیه راجعه دستگاه مرکزی اعصاب شامل موارد زیر باشد:

• شیمی‌درمانی یا پرتودرمانی (اگر در درمان قبلی این کارها انجام نشده باشد).
• آزمایش بالینی دارو یا برنامة درمانی زمان‌بندی‌شدة جدید.