پژوهش غربالگری سرطان در آمریکا نشان می‌دهد غربالگری سالانۀ سرطان پروستات تأثیری در کاهش مرگ زودرس ندارد

U.S. Cancer Screening Trial Shows No Early Mortality Benefit from Annual Prostate Cancer Screening

طبق گزارشی جدید از پژوهش غربالگری سرطان تخمدان، رودۀ بزرگ، ریه و پروستات (PLCO) که یک پروژۀ هفده سالة مرکز ملی سرطان، (بخشی از مرکز ملی سلامت) است، شش بار غربالگری سالانه برای سرطان پروستات به تشخیص بيش‌تر بیماری منجر می‌شود اما باعث کاهش میزان مرگ‌های ناشی از سرطان پروستات نمی‌شود. PLCO به‌گونه‌ای طراحی شده است تا پاسخ‌هایی را در مورد مؤثر بودن غربالگری سرطان پروستات ارائه دهد.

به گفتۀ دکتر جان‌ای. نیدرهابر، مدیر NCI، « آنچه این گزارش به ما می‌گوید این است که تعدادي از مردان دچار سرطان پروستات، دچار عوارض درمان نظير بي‌اختياري ادراري و ناتواني جنسي مي‌شوند بدون اينكه منفعت زيادي از درمان ببرند.» ما به یک روش بهتر برای تشخیص سرطان پروستات در مراحل ابتدایی آن و همچنین، به روشی برای تعیین اینکه کدام تومورها پیشرفت خواهند کرد، نیاز داریم. بسیاری از تحقیقات مولکولی که در حال حاضر آغاز کرده‌ایم، احتمالاً در آینده به کشف راه‌های جدید و مفید براي تفکیک قطعی مردانی که به درمان نیاز دارند و کسانی که می‌توانند در فهرست انتظار مراقبانه قرار گیرند، منجر خواهد شد. تا زمانی‌که ما آزمایش جدیدی را معرفي كنيم و مزایا و معایب آن را بررسی کنیم، آنگونه که با PLCO انجام داده‌ایم، جداً توصیه می‌کنیم برای سلامتی خود به‌طور منظم با پزشکتان مشورت کنید.

انستيتوي ملي سرطان هیچ توصیه‌ای در مورد غربالگری سرطان پروستات ندارد. کار گروه ویژة خدمات پیشگیرانۀ آمریکا توصیه‌هایی را برای خدمات پیشگیرانۀ بالینی در نظر گرفته است. آنها اخیراً، به این نتیجه رسیده‌اند که شواهد کافی برای ارزیابی مزایا و معایب غربالگری سرطان پروستات در مردان كم‌تر از 75 سال وجود ندارد و به مردان 75 سال یا بالاتر، عدم انجام آزمایش غربالگری سرطان توصیه شده ‌است.

از مردانی که سالانه آزمایش غربالگری شده‌اند، 85 درصد آزمایش PSA و 86 درصد، DRE شده بودند. تعدادي مردان گروه دیگر نيز گاهي اين آزمايشات را انجام داده بودند كه نشانه مقبوليت تست‌هاي غربالگري در سطح جامعه است. غربالگری با PSA در این گروه پيگيري عادی از 40 درصد در شروع مطالعه تا 52 درصد از مردان در پایان مطالعه، افزایش پیدا کرده بود و غربالگری با DRE نیز از 41 درصد در شروع تا 46 درصد در پایان، افزایش پیدا کرده بود. اگر سطح PSA مردان در گروه غربالگری بيش‌تر از 4ng/mL بود یا اگر در DRE آنها چیز غیرطبیعی پیدا می‌شد، این افراد را به مسئول مراقبت‌های بهداشتی برای آزمایش‌های بعدی ارجاع می‌دادند.

اطلاعات این گزارش شامل تمام شركت‌كنندگان هفت سال پش از شروع پژوهش و 67 درصد شركت‌كنندگان ده سال پس از شروع پژوهش است. یافته‌های مهم شامل این موارد است:

• بعد از 7 سال، ميزان تشخيص سرطان پروستات در گروهي كه غربالگري منظم داشتند 22 درصد بيش‌تر بود. (2820 مرد در مقابل 2322 مرد در گروه درمان عادی). این افزایش در اطلاعات جمع‌آوری شده تا 10 سال نیز کماکان مشاهده می‌شد. بعد از 10 سال نيز ميزان تشخيص سرطان پروستات در گروهي كه غربالگري منظم داشتند 17 درصد بيش‌تر بود (3452 در برابر 2974)
• بیماری اکثریت مردان در هر دو گروه که سرطان پروستات داشتند، در ابتدای مرحلة II (از چهار مرحله، که مرحلۀ چهار مرحلة آخر است) تشخیص داده شد و تعداد مواردی که در مراحل بعدی بیماری بودند، در هر دو گروه مشابه بود. با این‌حال با استفاده از سیستم گلیسون، که میزان تهاجمی بودن تومور را ارزیابی می‌کند، مشخص شد مردان در گروه پيگيري معمولی، بيش‌تر مبتلا به سرطان‌های پروستات با معیار گلیسون بین10-8 شدند که نشان می‌دهد سرطان تهاجمی‌تر است. تعداد كم‌تر مردان مبتلا به سرطان پروستات با معیار گلیسون بین 8 تا 10 در گروه غربالگري شاید تفاوت در مرگ‌ومير بین مردان دو گروه را نشان بدهد اما داده‌های تحلیل شده تا به‌حال چنین تفاوتی را نشان نداده است.
• مردان هر دو گروه که مشخص می‌شد مبتلا به سرطان پروستات در مرحله‌ای یکسان هستند، درمان مشابهی را دریافت کردند. این موضوع حاکی از سیاست طراحی شده حاصل از مطالعات PLCO، مبنی بر عدم اجبار به تجویز درمان‌های خاص است.
• در گروهی که هفت سال تحت‌نظر بودند، 50 مرگ ناشی از سرطان پروستات در گروه غربالگری و 44 مرگ در گروه مراقبت درمانی عادی رخ داد. طی 10 سال، 92 مورد مرگ ناشی از سرطان پروستات در گروه پژوهش غربالگری و 82 مورد مرگ در گروه مراقبت درمان عادی وجود داشت. اختلاف تعداد مرگ‌ها در دو گروه از نظر آماری معني‌دار نبود. بنابراین غربالگري هيچ مزيت آشكاري نسبت به درمان عادي ندارد.

به علت، تردیدهایی که در مورد میزان كاهش مرگ‌ومير با انجام آزمایش PSA وجود دارد، تلاش‌هاي زيادي برای پیدا کردن روش‌های جدید غربالگری سرطان پروستات انجام شده است که شامل استفاده از نشانگرهای زیستی مختلفی است. مثال‌هایی از آزمون‌های نشانگرها، شامل استفاده از رشته‌های کوچک RNA برای تشخیص بیماری، بررسی تغییرات در ژن‌ها مانند GSTP1 و گرفتن تصویر از پروتئین‌ها در بافت سرطان پروستات است.

دکتر کریستین برگ، رئیس پژوهش PLCO از انستيتوي ملي سرطان و نویسندۀ اصلی تحقیق می‌گوید: «انستيتوي ملي سرطان می‌خواهد علت مرگبار بودن برخی از سرطان‌های پروستات را، حتی وقتی که با استفاده از غربالگری سالانه در مراحل ابتدایی مشخص می‌شوند، بفهمد و اینکه از چه روش‌هایی مي‌توان برای شناسایی این سرطان‌های تهاجمی استفاده كرد تا بتوان آنها را به نحو مؤثري درمان كرد.» بانک اطلاعات زیستی PLCO، با تقریباً 3 میلیون نمونۀ زیستی که از شرکت‌کنندگان جمع‌آوری شده است، منبعی ارزشمند برای این تحقیق است. امید ما این است که از طریق PLCO اطلاعاتی را جمع‌آوری کنیم که به ما بگوید که چه کسی را به‌طور تهاجمی درمان کنیم و از درمان بیش از حد چه کسانی خودداری کنیم.

گزارش دیگری در مجله NEJM در مورد بررسي غربالگري سرطان پروستات در اروپا( ERSPC  ) بيست درصد کاهش در میزان مرگ ناشی از سرطان پروستات را نشان می‌دهد. در ERSPC، برخلاف پژوهش PLCO، مردان زمانی برای آزمایش‌های بعدی ارجاع داده می‌شدند که سطح PSA آنها 3ng/mLیا بيش‌تر باشد و همچنین، در برابر پژوهش PLCO که هر سال انجام می‌شد، زمان پژوهش غربالگری به‌طور متوسط هر 4 سال یک بار بود.

دکتر برگ می‌گوید: «روش‌هایی مانند کاهش آستانۀ سطح PSA غیرطبیعی تا 3ng/mLموجب تشخیص موارد بیش‌تری خواهد شد، اما اصلاً معلوم نیست باعث تشخیص آن دسته از سرطان‌های پروستاتی شود که به احتمال بیش‌تری به مرگ بیمار منجر خواهد شد.

PLCO پژوهشی بالینی در مقیاس وسیع است که بخش پیشگیری از سرطان، انستيتوي ملي سرطان در سال 1992 بنیان‌ گذاشته و اجرا کرده است‏. هدف آن تعیین این نکته است که آیا غربالگری به کاهش مرگ‌های ناشی از سرطان پروستات‏، ریه، روده بزرگ و تخمدان کمک می‌کند یا نه. پژوهش بر این منطق استوار است که غربالگری برای سرطان، پزشک را قادر می‌کند تا بیماری را در مراحل ابتدایی تشخیص دهد و درمان کند.